อกหักตั้งแต่ยังไม่ได้บอกรัก
1287 Words
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
ธีร์วรามองนาฬิกาบนผนังคิ้วหนาได้รูปขมวดชิดไม่รู้ว่าคนที่มาเคาะมีธุระอะไรถึงมาหาเขาดึกอย่างนี้
“เข้ามาเลย”
ประตูบานใหญ่เปิดกว้าง อนัญพรเดินเข้ามาพร้อมกับแก้วชาในมือ
“หมิงเห็นอาธีร์ยังไม่นอน เลยเอาชามาให้ค่ะ”
“ชอบใจนะ” ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมอง ลมหายใจเขาสะดุดเล็กน้อย ไม่คิดเลยว่าเด็กสาวที่เคบแอบมองเมื่อหลายปีก่อน ตอนนี้สวยสะพรั่ง เรือนร่างขาวผ่อง เอวเล็กแต่สะโพกกลมกลึง หน้าอกที่ซุกซ่อนอยู่ในเนื้อผ้าทำให้เขาอยากเห็นว่ามันจะสวยงามแค่ไหน ธีร์วราลอบกลืนน้ำลายอย่างลำบาก ยิ่งเมื่อเธอเดินมาใกล้ความ กลิ่นกายหอมแตะจมูกความต้องการของชายหนุ่มอย่างเขาก็เหมือนถูกกระตุ้น
“อาธีร์เมื่อยไหม หมิงนวดให้นะคะ” หญิงสาวไม่รอฟังคำตอบเธอเดินอ้อมมาด้านหลังโต๊ะทำงาน มือเล็กนวดไปตามไหลกว้าง ชายหนุ่มหลับตาพริ้มจินตนาการไปไกล ถ้ามือของเธอนวดส่วนอื่นของเขามันจะเป็นยังไง
แค่เพียงคิดความเป็นชายก็ตื่นตัวขึ้นทีละนิด
“หมิงครับ อาว่าดึกแล้ว หมิงเข้านอนเถอะ” เขากลัวจะอดใจไม่ไหว
“หายเมื่อยแล้วเหรอคะ”
“ครับ เดี๋ยวอาขอทำงานต่ออีกนิดก็เข้านอนแล้ว”
“หมิงไปนอนก่อนนะคะอาธีร์ ฝันดีนะคะ” เธอกระซิบข้างหู ชายหนุ่มขนลุกชัน
เขาเป็นเพียงผู้ชายธรรมดาคนหนึ่งย่อมมีความต้องการในเรื่องอย่างว่า ยิ่งคนที่อยู่ใกล้เป็นคนที่แอบชอบมานานก็ยิ่งกระตุ้นความต้องการของส่วนลึก พอหญิงสาวออกจากห้องไปแล้วธีร์วราก็ต้องรีบเข้าห้องน้ำทันที
เมื่อจินตนาการถึงใบหน้ารูปไข่กับเรือนร่างยั่วยวนแล้วธีร์วราก็เร่งมือของตัวเองให้เร็วขึ้น น้ำขาวขุ่นพุ่งแรงพร้อมลมหายใจหอบเหนื่อยของชายหนุ่ม
เช้าวันใหญ่ธีร์วราไม่กล้ามองหน้าอนัญพร เพราะในหัวยังคิดถึงรูปร่างเย้ายวนของเมื่อคืนที่ผ่านมา ไม่รู้ว่าหญิงสาวจงใจยั่วเขาหรือเพราะปกติแล้วเธอสวมชุดนอนแบบนั้นเป็นประจำ
“อาธีร์อิ่มแล้วเหรอคะ”
“อืม อาไม่ค่อยหิว”
“งั้นไปเลยก็ได้ค่ะ หมิงก็อิ่มแล้ว”
ชายหนุ่มจอดรถส่งหญิงสาวที่เดิม
“เย็นนี้หมิงนั่งแท็กซี่กลับเองได้ไหม อามีประชุมกว่าจะกลับก็คงค่ำๆ หน่อย หมิงหาอะไรกินเองได้ไหม”
“ได้ค่ะ หมิงขอไปเดินเที่ยวกับเพื่อนก่อนกลับได้ไหมคะ”
“ได้สิ แต่อย่ากลับดึกมากอาเป็นห่วง”
“ค่ะ”
“เอาบัตรนี้ไป เผื่ออยากได้อะไร”
“ไม่เป็นไรค่ะ หมิงพอมีเงินเก็บ”
“ไม่เคยมีใครบอกเหรอว่าผู้ใหญ่ให้ของก็ควรรับ”
“ขอบคุณค่ะ งั้นหมิงจะรูดให้หมดวงเงินเลยนะคะ”
“ได้สิ” ธีร์วราหัวเราะ
บัตรของเขามีวงเงินถึงหนึ่งล้านบาท ถ้าหญิงสาวจะใช้จนหมดเขาก็คงต้องทำใจ
อนัญพรมองตามหลังรถแววตาละห้อย วันนี้เป็นวันวาเลนไทน์หญิงสาวคิดไว้ว่าจะสารภาพความในใจกับเขาหลังอาหารมือเย็น แต่ทุกอย่างผิดแผนไปหมด
หลังเลิกเรียนอนัญพรก็เลยไปเดินเที่ยวศูนย์การค้ากับเพื่อนสนิททั้งสองคน ขณะกำลังเดินผ่านร้านเพชรเธอก็เห็นผู้ชายคนหนึ่งดูท่าทางคุ้นตา หญิงสาวเดินเข้าไปดูใกล้ๆ แล้วเธอก็รีบเดินออกมาจนเพื่อนทั้งสองเดินตามแทบไม่ทัน
“เป็นอะไร” รศิตาถามอย่างเป็นห่วงเพราะใบหน้าเพื่อนนั้นซีดจนน่าตกใจ
“อาธีร์มากับผู้หญิง” น้ำเสียงคนตอบราบเรียบไม่แสดงอารมณ์ทั้งที่ภายในกำลังร้องไห้
“ไหนอยู่ไหน” ธนนท์หันซ้ายหันขวา
“ในร้าน” เธอชี้ไปยังร้านเพชรข้างหน้า
“คนที่สูงๆ ใช่ไหม” ธนนท์ถามเพื่อความแน่ใจ
“ใช่คนนั้นแหละที่ฉันเคยเล่าให้ฟัง”
“มากับผู้หญิงดูท่าทางสนิทกันมาก” รศิตามองไปยังทิศทางที่เพื่อนชี้ให้ดู
“อาธีร์บอกว่าวันนี้จะมีประชุมให้ฉันกลับบ้านเอง”
“หรือเขาจะเป็นแฟนกัน”
“นั่นสิ ชายหญิงถ้าเข้าร้านเพชรด้วยกันก็คงมีไม่กี่เรื่อง พวกแกรอฉันอยู่ตรงนี้ เดี๋ยวฉันไปสืบมาให้”
พูดจบธนนท์รีบเดินตรงไปยังร้านเพชรที่เพื่อนบอก เขาทำทีเข้าไปเลือกซื้อของเพียงไม่นานก็เดินคอตกออกมา
“ว่าไงนนท์” อนัญพรถามอย่างร้อนใจ
“คือ...”
“ตอบมาเถอะน่า”
“ฉันก็ได้ยินไม่ค่อยถนัดเท่าไหร่นะแต่ที่จับใจความได้เหมือนว่ากำลังหาแหวนหมั้นหรืออะไรสักอย่างนี่แหละ”
“แหวนหมั้นเหรอ”
อนัญพรชาวาบไปทั้งตัว คิดไม่ถึงว่าธีร์วรากับผู้หญิงคนนั้นจะลงเอยกันเร็วถึงเพียงนี้
ถ้าเธอบอกความในใจเร็วกว่านี้สักหน่อยธีร์วราอาจหันมามองเธอบ้างก็ได้ เธอพลาดเองที่ปล่อยเวลาให้เนิ่นนานมาเป็นเดือนทั้งที่มีโอกาสได้ใกล้ชิดอยู่ทุกวัน
“แก พาฉันไปเที่ยวผับหน่อย ฉันอยากเมา”
“เฮ้ย เอาจริงเหรอ” รศิตาถาม
“จริงสิ”
“พวกฉันไม่มีปัญหาอะไร มีแต่แกนั่นแหละ”
“ทำไม”
“แกต้องขออนุญาตอาสุดหล่อของแกก่อนไหม”
“เขาไม่ใช่ของฉัน และฉันก็ไม่ต้องขออนุญาตด้วย ป่านนี้เขาคงไปมีความสุขกับคุณไอรีนแล้วไม่มีเวลามาสนใจคนอย่างฉันหรอก” เธอตัดพ้อ
“โอเค งั้นเดี๋ยวพวกเราไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่หอฉันก่อน แล้วค่อยไปด้วยกัน”
อนัญพรเมาจนประคองตัวเองแทบไม่อยู่ พอเพื่อนชวนกลับหญิงสาวก็เอาแต่โวยวาย ธนนท์และรศิตาต้องลากตัวหญิงสาวขึ้นรถ
“เอาไงดีนนท์”
“เดี๋ยวให้แท็กซี่ส่งแก่ที่หอก่อน ส่วนฉันจะนั่งรถไปกับยัยหมิงเอง”
“แกรู้เหรอว่าให้ไปส่งที่ไหน”
“วันก่อนมันแชร์โลเคชั่นเข้าไลน์ไง แกจำไม่ได้เหรอ”
“อ๋อ ฉันลืมนึกไป”
ขณะนั่งรถกลับรศิตาและธนนท์ก็ช่วยกันเอาผ้าเย็นที่ซื้อมาจากร้านสะดวกซื้อเช็ดไปตามใบหน้า ลำคอและเนื้อตัวของเพื่อนเพื่อหวังใหญ่เธอสร่างเมาก่อนถึงบ้าน
เสียงรถจอดที่หน้ารั้ว ธีร์วรารีบเปิดผ้าม่านในห้องนอน อนัญพรกำลังลงจากแท็กซี่โดยมีผู้ชายคนหนึ่งหนึ่งชายประคอง แค่ดูไกลๆ ก็พอรู้ว่าตอนนี้หลานสาวของเขานั้นคงดื่มมาเยอะพอสมควร เขารีบวิ่งลงมาจากชั้นสองทันที
หญิงสาวพยายามเดินให้ตรงแต่ดูเหมือนว่าพื้นมันคอยจะเอียงอยู่เรื่อย ชายหนุ่มยืนดูแล้วคิดว่าคงอีกนานกว่าอนัญพรจะเดินเข้าบ้านเขาจึงตัดสินใจอุ้มเธอเข้าบ้านเพราะไม่อยากเสียเวลาไปมากกว่านี้
“อกอาธีร์อุ่นจัง ตัวก็หอม” หญิงสาวรับรู้ว่าใครกำลังอุ้มแม้ตาจะปิดเพราะจำกลิ่นอาฟเตอร์เชฟของเขาได้ดี
“ทำไมถึงได้เมาขนาดนี้นะ”
“เมาเหล้าดีกว่าเมารัก” เสียงพูดอ้อแอ้กึ่งหลับกึ่งตื่น
“ตัวแค่นี้มีความรักแล้วเหรอ แล้วอย่าบอกนะว่าเมามายอย่างนี้เพราะอกหัก”
“อืม หมิงอกหัก อกหักในวันแห่งความรัก น่าอายชะมัด อุตส่าห์แอบชอบ แอบรักมานานไม่คิดเลยจะต้องมาอกหักในวันแห่งความรัก พอแล้วเข็ดแล้วต่อไปจะไม่แอบรักใครอีกแล้ว” เธอระบายสิ่งที่อยู่ข้างในออกมา
- Writer
