“เธอคิดว่าฉันมาเพราะเรื่องพรรค์นั้นเหรอ” ผู้หญิงคนนี้มันยังไง ไม่เพียงไม่รับรู้ถึงความเป็นห่วงหวังดีของเขา ยังมองเขาผิดไปไกลโข
“ยังจะมีเรื่องอะไรได้อีกล่ะ ตอนฉันตบเมษยา คุณก็ทำฉันไหล่ซ้น ตอนงานหมั้นฉันทำให้เธอโกรธจนเข้าโรงพยาบาล คุณก็เลยตามจองล้างจองผลาญฉันถึงที่นี่ ช่างเป็นคู่หมั้นที่แสนดีจนฉันอยากจะมอบโล่ให้เลย แต่จะบอกให้นะ เรื่องบางเรื่องแค่คุณลดอคติที่บังตา แล้วลองตรวจสอบหาความจริงดู คุณก็จะรู้ว่าใครถูกใครผิด ถึงฉันจะเคยชอบคุณ แต่ฉันก็มีศักดิ์ศรีมากพอที่จะไม่แย่งของๆ ใคร ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าจะปีนขึ้นเตียงคุณด้วยซ้ำ”
“...”
“รู้มั้ยทำไม?”
“...”
“เพราะฉันรู้ดีไงละว่าคนที่คุณรักและห่วงใยไม่ใช่ฉัน และไม่เคยเป็นฉัน ฉันก็จะไม่วาดฝันและเฝ้ารอคอยเหมือนคนโง่อีกต่อไป”
“...”
“คุณมอบความอบอุ่นอ่อนโยนที่มีทั้งหมดให้กับเมษยา ส่วนฉันก็ได้รับแต่ความเย็นชาจากคุณเสมอ มันหล่อหลอมให้ฉันชินชาจนหัวใจ
