“คงเพราะฉันเป็นคนที่โลภมาก ถ้าคุณอยู่กับฉัน ฉันจะเอาแต่เรียกร้องให้คุณรักฉันมากขึ้นอย่างไม่มีที่สิ้นสุด และยังจะห้ามคุณยุ่งกับผู้หญิงคนไหนทั้งนั้นด้วย โดยเฉพาะกับเมษยายิ่งไม่ได้เด็ดขาด ส่วนคุณเองก็รู้สึกผิดกับเขาอยู่แล้ว ถ้าเมษยาขอร้อง คุณจะทนใจดำกับเขาได้ลงคอเหรอ ระหว่างเรามีอุปสรรคมากเกินไป ฉันรับมือไม่ไหวและไม่อยากวุ่นวายด้วย ถ้าต้องจบแบบเจ็บๆ ฉันยอมเจ็บตั้งแต่ต้นเลือกอยู่คนเดียวดีกว่า”
เพลิงครามถอนหายใจ เขาเพิ่งจะได้รู้ความในใจเธอก็ตอนนี้เอง บอกไม่ถูกว่ารู้สึกอย่างไร มันทั้งโล่งอกและปวดใจระคนกันไปหมด ที่โล่งใจเพราะเธอไม่ได้เกลียดเขาอย่างที่นึกกลัว แต่ก็เสียใจที่เขาไม่ดีพอจะทำให้เธอเชื่อมั่นจนเลือกที่จะปล่อยมือกันไป โชคดีที่เขายังมีโอกาสอยู่
“แล้วทำไมเธอถึงยอมให้โอกาสฉันอีกครั้งล่ะ”
ณหทัยมองแววตาที่กระตือรือร้นและคาดหวังของเพลิงคราม แล้วถอนหายใจเบาๆ ยอมตอบคำถามที่เขาอยากรู้มาตลอดว่า
