ณหทัยตื่นขึ้นโดยไร้เงาคนนอนร่วมหมอน แต่เธอกลับไม่รู้สึกอ้างว้างเลยสักนิด รอยยิ้มจางๆผุดขึ้นบนริมฝีปาก เมื่อเห็นกระดาษโน้ตแปะอยู่บนโต๊ะลิ้นชักหัวเตียงว่า
‘ขอโทษที่ไม่ได้บอก ฉันมีประชุมสำคัญเช้า แต่เห็นเธอหลับสบายเลยไม่อยากปลุก ตอนเย็นเดี๋ยวจะมารับไปดินเนอร์กันนะ’
หญิงสาวจุ๊บเบาๆ บนแผ่นกระดาษที่มีลายมือเขาเขียนอย่างเป็นระเบียบ ก่อนจะหยิบสมาร์ตโฟนขึ้นมาส่งข้อความตอบกลับสามีว่า
Monmon : รีบกลับมาเร็วๆ นะ ♥️😘
PlerngkramW. : 👩❤️💋👨
ข้อความตอบกลับอย่างรวดเร็วของเพลิงคราม ทำให้ณหทัยมุดหน้าซุกหมอนด้วยความขัดเขินราวกับตัวเองถูกเขาจูบอย่างเร่าร้อนดูดดื่ม ยิ่งนึกถึงรสรักเผ็ดร้อนซ่านใจเมื่อคืนก็ยิ่งหน้าร้อนเห่อเหมือนลูกตำลึงสุก รู้สึกเหมือนเธอกลายเป็นคนที่คลั่งรักสามีไปแล้ว รอยยิ้มยิ่งอยู่ก็ยิ่งกว้างขึ้น ยิ้มไปถึงดวงตา
Rrrrrrr
เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นทำให้ณหทัยละภวังค์ มองไปยังหน้าจอด้วยสีหน้าที่ข
