บทที่ 17 เลือดข้นกว่าน้ำ 4

1064 Words

ณหทัยจ้องมองสองแม่ลูกตาแข็งกร้าว ยิ้มเยาะอย่างเป็นต่อทั้งที่ตัวเองเสียเปรียบทุกประตู “ใครกันแน่ที่จะไม่มีเงาหัว ลืมไปรึเปล่าว่าฉันไม่ใช่ใบหม่อนคนเดิมที่โดนพวกเธอรังแกอยู่ฝ่ายเดียวแล้ว ถ้าเธอกล้าทำอะไรฉันก็ลองดูสิ รับรองว่าสามีฉันมาเชือดพวกเธอเรียงตัวแน่!” เมษยาหัวเราะลั่น มองตาแม่กับพ่อเลี้ยงที่แสยะยิ้ม แล้วเหยียดปากมองณหทัยอย่างสมเพช “เอาไว้รอให้ฉันส่งคลิปเซ็กส์ของแกกับพ่อเลี้ยงฉันไปให้เขาก่อนเถอะ ฉันก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าตอนที่แกโดนถลุงจนเดินหุบขาไม่ได้ พี่ครามยังเอาแกลงอยู่อีกมั้ย” ณหทัยหัวใจกระตุกหล่นวูบ สีหน้าตึงเครียดสุดขีด หันขวับไปมองไอ้เอ็มด้วยแววตาขยะแขยงทั้งเกลียดทั้งกลัว เธอเกลียดพวกมันสามคนเข้าไส้ ยิ่งเกลียดวิธีการต่ำช้าโสมมที่พวกมันทำกับเธอครั้งแล้วครั้งเล่า แค่คิดก็แทบจะสำรอกออกมาด้วยความสะอิดสะเอียนแล้ว หญิงสาวกัดฟันตั้งสติ เตือนตัวเองว่ามัวแต่เกลียดหรือกลัวอย่างเดียว

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD