หลังเพลิงครามกลับไปแล้วนิรมลก็รับช่วงดูแลลูกสาวต่อ หล่อนมองใบหน้าที่ซีดเซียวของเมษยาด้วยความสงสารจับใจ แล้วยิ่งนึกเข่นเขี้ยวลูกสาวอีกคนมากขึ้นเท่านั้น เหนือสิ่งอื่นใดหล่อนแสนจะผิดหวังและเสียใจกับพฤติกรรมของณหทัยอย่างที่สุด
“เป็นไงล่ะอีนิรมล กูเลี้ยงลูกสาวมึงมาดีมั้ย อีใบหม่อนตรงข้ามกับมึงทุกอย่าง มันเป็นทุกอย่างที่มึงเกลียดไงละ ฮ่ะฮ่าๆๆ”
เสียงหัวเราเยาะเย้ยของนังทับทิมยังคงดังก้องเสียดแทงใจหล่อนอยู่ทุกวัน มันพูดไม่ผิด ณหทัยไม่มีอะไรเหมือนหล่อนเลยสักอย่าง เพราะมันจงใจเลี้ยงลูกสาวหล่อนให้ถอดแบบมาตามกำพืดต่ำตมของมัน ไม่มีส่วนไหนที่ณหทัยจะทำให้หล่อนถูกใจหรือได้ดังใจ รังแต่จะทำให้อับอายขายหน้า
นังทับทิมมันตั้งใจทำให้หล่อนเจ็บปวดเหมือนเมื่อครั้งนั้น...
วันที่นังคนใช้สารเลวกินบนเรือนขี้รดบนหลังคา คงอยากเปิดตัวว่าเป็นเมียอีกคนของสามีหล่อน จึงจงใจทำให้หล่อนจับได้คาหนังคาเขาว่าแอบปีนขึ้นเตียงนอน
