บทที่ 11
ห่างกันสักพัก
สุดท้ายแพลนที่จะไปเที่ยวจังหวัดกาญจนบุรีหลังสอบก็ล่มไม่เป็นท่า เพราะล่วงเข้าสู่วันที่สามแล้วที่ปลายฝนตั้งใจหลบหน้าพระพาย คืนนั้นหญิงสาวตัดสินใจไม่กลับอะพาร์ตเมนต์และไม่กลับบ้าน หากมาขออาศัยอยู่กับเพื่อนสมัยมัธยมซึ่งมีคอนโดมิเนียมใกล้มหาวิทยาลัยแถบชานเมือง
“ไอ้ธารมันทักเข้ามาในกลุ่มอีกละ แกจะไม่บอกมันจริง ๆ เหรอว่าอยู่กับฉัน” เจ้าของห้องอย่างแตงกวาเอ่ยถามคนที่นั่งกอดเข่า ทอดสายตามองออกนอกหน้าต่างอย่างเหม่อลอยอยู่บนเตียง
ปลายฝนหันกลับมามองเพื่อนที่เพิ่งกลับมาจากมหา’ลัย ซึ่งกำลังเดินไปวางถุงพะรุงพะรังไว้บนโต๊ะกินข้าว “ฉันกลัวเขาตามมา”
ถึงจะสนิทกันที่สุด แต่อย่างไรธาราก็เป็นน้องสาวแท้ ๆ ของพระพาย เธอจึงคิดว่าถ้าบอกไป เพื่อนอาจจะบอกพี่ชายว่าเธออยู่ที่ไหน เพราะตอนนี้เธอยังไม่พร้อมที่จะเผชิญหน้ากับเขา
“แต่มันดูเป็นห่วงแกมากเลยนะ ไลน์เข้ามาถามในกลุ่มห้องไม่หยุดเลยว่
