9-VALEN | จูบรสบิงซู

1622 Words

"บางอย่างก็ไม่จำเป็นต้องรอ และต้องลอง ร้านอื่นมีเยอะแยะ" "แต่มันไม่เหมือนกัน ถ้าเธอรู้จักรอและใจเย็นกว่านี้ เธออาจจะได้เจอของดีๆก็ได้" นี่เขาหมายถึงบิงซูใช่มั้ย ทำไมฉันไม่รู้สึกแบบนั้นเลย "ฉันอยู่กับคุณแค่วันเดียว ทำไมฉันรู้สึกว่าคุณเจ้ากี้เจ้าการฉันไม่เข้าเรื่อง" "ฉันแค่ไม่อยากให้เธอพลาดของดีๆ ก็แค่นั้น..." "เฮ้อ..." ฉันพ่นลมหายใจออกมาจนไอออกจากปาก ก่อนจะเดินไปยืนข้างๆรอคิวกับคุณนักบินเช่นเดิม แต่เมื่อคิวใกล้จะถึง และฉันได้มองเข้าไปในร้าน สายตาฉันก็ต้องสะดุดหยุดมองผู้ชายคนนึง ทิวไผ่! เขากำลังตักบิงซูป้อนผู้หญิงคนนึงอยู่ และคนคนนั้นก็ไม่ใช่น้ำอิงด้วย "หึ จนได้นะไอ้สารเลว" "ด่าฉันทำไม" ฉันไม่ตอบ แต่ชี้เข้าไปในร้านให้เขาดูแทน ซึ่งทิวไผ่มันไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลยที่เลิกกับฉัน แถมยังหัวเราะยิ้มจนตาหยีกับผู้หญิงคนใหม่ของมันอีกด้วย "ผู้ชายมันเป็นแบบนี้ทุกคนมั้ย รักง่าย หน่ายเร็ว คบกับฉันมาห้าปีมีอะไรกับเพื่อนสนิทฉัน แถมเลิกกันแค่วันเดียวยังควงคนอื่นหน้าตาเฉย ไม่รู้จะพูดคำไหนนอกจากคำว่าไอ้สารเลว" ฉันพ่นคำด่าเสร็จก็มองไปที่โต๊ะอย่างสำรวจ จนเห็นกระเป๋าของผู้หญิงคนนั้นและนาฬิกาที่ข้อมือเธอ เหอะ...รวยนี่เอง นาฬิกาแบรนด์ดัง กระเป๋าหลักล้าน ตุ้มหูนั่นก็ดิออร์ กำไลก็แอร์เมส "แฟนเธอได้ของดีซะด้วย" ฉันหันขวับไปมองคุณนักบินตาเขียวปั๊ด หงุดหงิดเอามากๆ ที่คนใหม่ของทิวไผ่มีอะไรไม่ต่างจากฉันเลย เมื่อไหร่จะถึงคิวนะ ฉันอยากเข้าไปเต็มแก่ อยากรู้ว่าถ้าทิวไผ่เห็นฉันมากับคุณนักบินที่ดีกว่าเขา รวยกว่าเขา เขาจะรู้สึกยังไงบ้าง สิบนาทีผ่านไป... "ถึงคิวแล้ว " ฉันพยักหน้าทันที ก่อนที่จะหันไปกุมมือคุณนักบินและดึงเขาเข้าไปในร้าน ซึ่งเขาถึงกับอึ้งรับประทาน แล้วก้มมองมือของเราที่กุมประสานกันอยู่หลายครั้ง แต่ได้ผลนะ... พอทิวไผ่เห็นฉันปุ๊บก็ลุกขึ้นยืนปั๊บ ไม่สนใจสาวสวยที่นั่งตรงข้ามแม้แต่น้อย "วาเลน" "สวัสดีทิวไผ่ คราวนี้ควงไฮโซเกาหลีเลยเหรอ?" ผู้หญิงคนนั้นคงไม่ไม่รู้เรื่อง เอาแต่มองทิวไผ่สลับกับฉันเพื่อหาคำอธิบาย "เปล่า เพื่อนไผ่เอง" "ตายแล้วเพื่อนมีแต่คนรวยๆ ถามหน่อยเป็นนักต้มตุ๋นรึเปล่าเนี่ย?" "หยุดพูดจาแบบนั้นนะวาเลน!" ทิวไผ่ตวาด ซึ่งฉันไม่เคยเห็นเขาในอารมณ์นี้เลย หนำซ้ำยังหน้าแดงแปร๊ดกัดฟันจนสันกรามขึ้น จ้องฉันกับคุณนักบินราวกับจะกินเลือดกินเนื้ออีกด้วย "น้ำอิงอยู่ไหนล่ะ? ไม่ได้มาด้วยเหรอ?" ฉันแสร้งถามถึงเพื่อนรักบ้าง "เดี๋ยวตามมา" "อื้ม งั้นทานให้อร่อยนะ" ทิวไผ่ไม่ตอบ เขาเอาแต่มองมือฉันที่กุมมือคุณนักบิน ฉันจึงใช้โอกาสนี้กระตุกมือที่กุมนิดๆ แล้วหันไปบอกเขาว่า "ไปกันเถอะค่ะ ที่ห้องคุณดุเด็ดเผ็ดร้อนกับวาเลนมากๆ เราเปลี่ยนมาทานอะไรหวานๆกันดีกว่านะคะ^^" "ไปสิ" ปัง! ฝ่ามือใหญ่ทุบโต๊ะเสียงดังจนคนทั้งร้านหันขวับไปมอง แต่ฉันไม่มอง....ฉันเดินกุมมือคุณนักบินไปนั่งที่ของตัวเองในสุดของร้าน หมั่นไส้ รำคาญ เกลียด อยากให้มันตาย คำพวกนี้มันอยู่ในหัวฉันและมันก็ดังก้องนับครั้งไม่ถ้วน ความแค้นอาฆาตไม่ใช่เรื่องดี แต่ลองมาเป็นฉันดูสิแล้วจะรู้ว่ามันสมควรแค่ไหน ฉันต้องเอาคืนใช่มั้ยถึงจะหายแค้นได้ หรือฉันต้องทำลายชีวิตมันให้สาแก่ใจไปเลย "เธออยากสั่งอะไรมั้ย?" ฉันมองหน้าคุณนักบินทันที ก่อนที่จะหันไปเห็นพนักงานยืนรอออเดอร์อยู่ "อะไรที่คุณคิดว่าอร่อยสั่งมาเลย ฉันขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ" คุณนักบินพยักหน้าเบาๆแล้วก้มบอกเมนูกับพนักงาน ก่อนที่ฉันจะลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำเติมลิปสติกและเติมแป้งฉ่ำๆ แต่เมื่อฉันมาถึงและลงสีสันแต่งแต้มที่ริมฝีปากเท่านั้น อยู่ๆน้ำอิงก็เดินมาวางกระเป๋าข้างๆ และเปิดน้ำล้างมือ "ผู้ชายที่เธอควงมา เขาเป็นของฉันแล้ว" มือฉันชะงักทันที ก่อนที่จะหมุนลิปสติกเก็บ และดันฝา กึก มีคนดิ้นแบบนี้ ชักจะสนุกแล้วสิ... "แล้วยังไงเหรอ? ฉันต้องรู้มั้ย?" ฉันหันไปกอดอกตอบ และแน่นอนว่าน้ำอิงถึงกับปิดน้ำแล้วหันมามองฉันอย่างภาคภูมิใจ "แกไม่กินของเหลือฉันหรอก ฉันรู้ ฉันบินกับเขาบ่อยนะ บ่อย...พอๆกับเจอทิวไผ่เลยล่ะ^^" ฉันกำมือแน่น อยากจะจิกหัวมันกดลงในอ่างล้างมือล้างความโสโครกชะมัด "เธอทำตัวเหมือนกาเลยนะน้ำอิง" "ใช่ ฉันบินมาโฉบเอาผู้ชายของแกไปง่ายนิดเดียว" "เปล่า ฉันหมายถึง กา-หรี่ น่ะ^^" "วาเลน!!" น้ำอิงชี้หน้าฉันนิ้วสั่นระริก จนฉันฉีกยิ้มกว้าง แล้วดันหน้าอกสองข้างของตัวเองขึ้นมา "เมื่อคืนเขาบอกว่าฉันเป็นของสดที่อร่อยมาก ทั้งหวาน ทั้งสะอาด เล่นเอาฉันครางลั่นห้องเลยล่ะ เธอดูหน้าอกฉันสิน้ำอิง มันเป็นของแท้ แถมฉันทั้งสดทั้งซิง คุณแอร์บัสของเธอถูกใจมาก^^" "กรี๊ดดดดดดด อีวาเลน!" ฉันไม่สนใจเสียงโหยหวน เก็บลิปสติกและหยิบกระเป๋าหันหลังเดินออกไป แต่เมื่อก้าวถึงประตูห้องน้ำ อิงก็รีบเรียกฉันไว้ "วาเลน! แกรู้มั้ยว่าผู้หญิงที่ทิวไผ่พามาที่นี่คือใคร แกอย่าทะนงตัวว่าตัวเองสวยเลอค่าและเรื่องมากหน่อยเลย ผู้หญิงคนนั้นเป็นลูกสาวมหาเศรษฐีของเกาหลี รวยไม่ต่างจากแก และรู้มั้ยว่าเธอยังอยากลองมีเซ็กส์แบบสามคนด้วย อีกไม่ถึงครึ่งชั่วโมงเราจะไปมีความสุขกัน สลับกันขึ้น...สลับกันลง เอาไว้ฉันจะถ่ายคลิปแห่งความสุขส่งไปให้ดูนะ เผื่อว่าแกจะเปลี่ยนใจขอแจม" ฉันกำมือแน่นตาสองข้างมีแต่ม่านน้ำตาที่พร้อมจะไหลลงมาทุกเมื่อ แต่ฉันไม่หันกลับไปให้ผู้หญิงคนนั้นเห็นว่าฉันอ่อนแอหรอกนะ ฉันก้าวไปข้างหน้าเดินออกไปจากห้องน้ำ และเมื่อได้ยินเสียงรองเท้าน้ำอิงเดินตาม ฉันก็รีบเดินไปหยุดข้างโต๊ะที่คุณนักบินนั่งอยู่ และรีบประคองใบหน้าเขาขึ้นจูบทันที "อุ๊ป!" คนถูกจู่โจมตกใจไม่น้อย เขาเบิกตากว้างโพรง แต่เมื่อฉันหลับตาพริ้ม ส่งเรียวลิ้นเข้าทักทายรสชาติหวานอุ่น ริมฝีปากนุ่มนั้นก็ขยับช้าๆตอบสนอง และส่งลิ้นนุ่มที่ฉ่ำไปด้วยรสชาติบิงซูให้ฉันลิ้มลอง ทีละคำ ทีละคำ... "อืม..." ฉันเผลอครางเบาๆในลำคออย่างลืมตัว จนนักบินหนุ่มผู้ชำนาญเขาโอบเอวและดึงไปนั่งตัก ถึงสัมผัสของเรียวลิ้นจะเชื่องช้า แต่มันสร้างความหวาบหวามให้ฉันมาก และหนำซ้ำเขายังใช้สองมือประคองสองแก้มฉัน เพื่อมอบรสจูบที่ดูดดื่มอีกเท่าตัว "อื้ม~" "หึ! แกมันก็ไม่ต่างจากฉันวาเลน!" ฉันเปิดตาขึ้นแล้วถอนจูบออกมา แต่ ณ ตอนนี้ไม่ได้สนใจน้ำอิงที่กระพึดกระพือกลับโต๊ะแล้ว ฉันสนใจสายตาคมที่มองฉันต่างหาก... เพราะเขามองฉันราวกับมีคำถาม ว่าฉันกำลังทำอะไร? ฉันจูบกับเขา? จูบผู้ชายที่รู้จักกันแค่วันเดียวงั้นเหรอ? "ชอบมั้ย?" ฉันยังไม่ตอบ...เม้มปากเบาๆ เพราะยังรู้สึกถึงความหวานของเขาอยู่เลย "ชะ...ชอบอะไร? ฉันแค่ทำประชดน้ำอิง-///-" "แต่เธอทำให้ฉันมีอารมณ์จริงๆนะ" ฉันเบิกตากว้างแล้วผละออกจากคุณนักบินทันที จนมือใหญ่รีบคว้าโอบเอวฉันไว้ "จะไปไหน? ถ้าอยากทำมากกว่านี้เรายังมีเวลาต่อกันที่ห้อง เธอสนใจมั้ย?" "ไม่ ฉันแค่ประชดน้ำอิงเท่านั้นแหละ และหลังจากกินบิงซูบ้านี่ ฉันจะกลับไปเอากระเป๋าที่โรงแรม แล้วไปสนามบินทันที" ฉันพูดจบก็ลุกขึ้นไปนั่งฝั่งตรงข้าม จนเห็นว่าคุณนักบินเขามองตามฉันไม่ละสายตา ฉันอายที่เผลอชอบมัน หนำซ้ำยัง... รู้สึกร้อนวูบวาบไปทั้งตัวอีกด้วย "ตามใจ ว่าแต่บิงซูรสชาติเป็นไงบ้าง" นักบินหนุ่มคนที่ได้จูบแรกของฉันไป ทั้งถามทั้งอมยิ้ม "ถามอะไรของคุณ ฉันยังไม่ได้กินสักหน่อย-///-" "กินแล้ว กินจากปากฉันไง" "O//O" "อร่อยสมกับที่ยืนรอมั้ย?" "คุณ! ห้ามพูดเรื่องนี้อีก ลืมๆมันไปซะ ฉันขอร้องล่ะ ฉันแค่หมั่นไส้น้ำอิงเท่านั้น><" เขาส่ายหน้าเบาๆแล้วก้มตักบิงซูกินต่อ ก่อนที่จะบอกอย่างหน้าตาเฉยว่า... "อะไรที่มันขาดตอนและฉันยังทำไม่สำเร็จ ฉันลืมไม่ได้หรอก...คงต้องสานต่อ" อะไรของเขาเนี่ย!

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more