รักลวง นายหัวร้าย

งานของนายหัว

"จะรีบลุกไปไหน ยังเช้าอยู่เลย" เสียงอู้อี้ของชายหนุ่มที่นอนกอดตัวเธอไว้ทั้งคืน ไม่พูดเปล่ายังคว้าตัวเธอมากอดกลับจนล้มลงนอนลงบนตัวเขาอีกรอบ

"หนูต้องรีบไปทำงาน นายหัวก็ไปได้แล้ว เดี๋ยวใครมาเห็น หนูจะเสียหาย" เธอเอ่ยปากไล่เขาอย่างไม่ไว้หน้า จนเขานึกขัน คนอื่นอยากจะประกาศตัว ว่าเป็นของเขาแล้ว มีแต่เธอนี้แหละ ที่ผลักไสไล่ส่งราวกับรังเกียจกัน จนเขาอยากอยู่ยั่วอารมณ์เธออีกสักหน่อย

"ฉันยังง่วงอยู่เลย เธอก็มานอนด้วยกันสิ ไม่เหนื่อยเหรอ เมื่อคืนก็หลายรอบอยู่นะ" คนตัวเล็กทุบเขาอย่างอดโมโหไม่ได้ เขานั่นแหละที่บ้ากาม ไม่หยุดไม่หย่อน ทำให้เธอไม่ได้หลับไม่ได้นอน

"โอ้ยยยย!! ทุบผัว มันบาปนะรู้มั้ย นรกจะกินหัวเอานะ"

"นรกจะกินหัวนายหัวนั่นแหละ มาข่มขืนคนที่ไม่ได้เต็มใจ"

"แน่ใจเหรอ เมื่อคืนกดหัวฉันจนแทบจะโงหัวไม่ได้ เนี่ยเหรอคนไม่ได้เต็มใจ" ร่างสูงพูดพร้อมกลั้วยิ้ม ราวกับตลกนักหนา พราวมุกโกรธจนหอบ เธอลากผ้าห่มมาห่อตัวเพื่อจะเข้าห้องน้ำ แต่ก็ต้องตกใจเพราะร่างกายเปล่าเปลือยของนายหัวหนุ่มมันโชว์เต็มตา โดยเฉพาะไอ้ส่วนนั้นที่มันแข็งและชี้หน้าเธอ เธออายจนหน้าแดงร้อนผ่าวไปหมด แต่เขายังยิ้มขำ หน้าด้านหน้าทน

"ลามก อุบาท หน้าด้าน" เธอผรุสวาทด่าเขา แต่เหมือนเขาไม่สะเทือน น้อมรับไว้ทุกคำ จนเธอเองที่อาย รีบคว้าผ้าเช็ดตัว ก่อนจะโยนผ้าห่มลงบนตัวเขา เพื่อจะปกปิดความอนาจารทางสายตานั้นเสีย

แต่เมื่อเธอแต่งตัวจะไปทำงานเสร็จ ปรากฏว่าเขาเองก็จัดการตัวเองเรียบร้อยแล้ว เธอค่อยหายใจหายคอโล่งหน่อย เพราะนึกว่าเขายังอยู่ใสภาพที่น่าเกลียดน่ากลัวอยู่อีก

"นายหัวอย่าเพิ่งออกไป ให้หนูไปก่อน แล้วก็ดูซ้ายดูขวาด้วยว่ามีคนเห็นรึเปล่า อย่าทำให้หนูเดือดร้อน เข้าใจใช่มั้ยค่ะ" ร่างสูงทั้งขำทั้งโกรธ แต่ก็ยอมทำตามที่เธอบอกแต่โดยดี เพราะเขาเองก็ยังไม่พร้อมที่จะให้ใครรู้ว่ามีความสัมพันธ์กับเธอ

พราวมุกที่กำลังนั่งกดเครื่องคิดเลข เพื่อเตรียมตัวจ่ายค่าปาล์มน้ำมันที่ชาวบ้านเอามาขายในลานของนายหัวกันต์ ต้องขมวดคิ้วด้วยความงง ๆ เมื่อเห็นเจ้าของลานเดินตรงเข้ามาที่เธอ ทุกคนในลานตัวเกร็งหมด เมื่อคนที่เข้ามาใหม่มีสีหน้าเคร่งขรึม จนเกิดความสงสัยว่า พวกเธอทำอะไรให้เขาไม่พอใจรึเปล่า

"ขอดูบัญชีย้อนหลังสองปีที่ฉันไม่อยู่หน่อย ใครเป็นคนทำ ขอเชิญเข้ามาในห้องด้วย"

คนตัวเล็กถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย เพราะเธอเป็นคนทำ แถมยังส่งรายงานให้เขาตลอดเวลาที่ชายหนุ่มไปต่างประเทศ แล้ววันดีคืนดี เขากลับมา ทุกอย่างก็ปกติดี เงินหมุนเวียนจำนวนหลายร้อยล้าน แล้วจะให้เธอรื้อสองปี มันไม่ใช่น้อย ๆ เลยทีเดียว

"นี้ค่ะ!" หญิงสาวโยนเอกสารทั้งหมดลงบนโต๊ะ ดูท่าเขาน่าจะเข้ามาหาเรื่องเธอมากกว่าที่จะอยากดูจริง ๆ คนอย่างเขา ดีแต่เจ้าชู้มั่วสาวไปวัน ๆ เอกสารตัวเลขแบบนี้ เขาจะเข้าใจเหรอ เธออดคิดอย่างดูถูกไม่ได้

"มานั่งใกล้ ๆ มา แล้วเริ่มตั้งแต่เดือนแรกเลย "

"เดือนแรกเลยเหรอค่ะ" เธอถามเขาอย่างตกใจ ให้ไล่กันจริง ๆ วันนี้จะเสร็จมั้ย

"ใช่ ฉันมีเวลาทั้งวัน สำหรับลานปาล์ม เธอเถอะ ทำบัญชีด้วยตัวเอง แน่ใจนะ ว่าตรงร้อยเปอร์เซ็น" คำพูดเขาทำเอาเธออดมีน้ำโหไม่ได้ เพราะนายหัวหนุ่มทำเหมือนไม่ไว้ใจกัน ทั้ง ๆ ที่เธอเป็นคนดูแลผลประโยชน์ให้กับเขาและนายแม่ ทุกบาททุกสตางค์รับรองไม่กระเด็นแน่ ๆ

ชายหนุ่มลงมือตรวจสอบ ทำให้เธอรู้ว่าเธอคิดผิด พอเขาเริ่มทำงาน ความขี้เล่น ยียวนที่เคยมี หายไปจนหมด เหลือแต่ความจริงจังที่อยู่ตรงหน้า แถมเขายังคิดเลข และทำความเข้าใจกับตัวเลขตรงหน้าช่ำชองกว่านี้อีก เล่นเอาเธออดทึ่งไม่ได้ บางครั้งก็ชี้แนะวิธีการมองหาความผิดพลาดของตัวเลขให้เธออีก ซึ่งเธอก็เต็มใจที่จะเรียนรู้แต่โดยดี เพราะเขาไม่มีท่าทีจะคุกคาม หรือเป็นนายหัวคนที่อยู่บนเตียงกกับเธอเมื่อคืนเลย แต่เนื่องจากข้อมูลของการซื้อขายปาล์มมีเยอะมาก ทั้งคู่คิดกันเพลิน ๆ จนเลยเวลาทานข้าว

กำนันเหมันต์ กำนันประจำตำบล ที่ยังโสดและอยู่ในวัยกลางคน มักจะปาล์มมาขายที่ลานปาล์มนี้ประจำ ตั้งใจจะเข้ามาทักทายเสมียนสาวคนสวย ที่วันนี้เขาไม่เห็นหน้าเห็นตา คนที่นี้รู้กันหมดว่าเขามาจีบน้องพราวมุกคนสวยนั่นแหละ แถมมาแต่ละที ก็จะหิ้วของกินของใช้ต่าง ๆ มาฝากมากมาย

"น้องพราวไม่อยู่เหรอครับ วันนี้" กำนันถามคนงานที่อยู่แถวนั้น เป็นที่คุ้นหน้าคุ้นตากันดี

"อยู่ค่ะ กำลังดูบัญชีอยู่กับนายหัวกันต์"

"นายหัวกันต์ กลับมาแล้วเหรอครับ" เขาที่มีงานมีการบางครั้งก็ต้องพบปะกันเป็นประจำ ในช่วงที่ก่อนจะไปต่างประเทศเลยเอ่ยถาม

เมื่อลูกจ้างพยักหน้าตอบรับ เขาเลยตั้งใจว่า จะเข้าไปทักทายนายหัวเสียหน่อย ไหน ๆ ก็คนกันเองและอีกอย่าง อาจมีงานบางอย่างที่ต้องขอความช่วยเหลือหรือขอความร่วมมือกันตามประสานักการเมืองและผู้มีอิทธิพล