"กูยิงมึงทิ้งดีไหม กันผู้ชายออกจากลูกสาวแทบตายเสือกมาได้กับคนใกล้ตัว" ธนาพูดขึ้นมาซ้ำพลางหยัดตัวลุก ในขณะที่ราเชลเองรีบผละตัวออกจากคิริน วิ่งไปกอดแขนผู้เป็นป๊าด้วยสีหน้ารู้สึกผิด
"ปะป๊า คือเชล"
"ว่าไง กูยิงทิ้งดีไหม" ธนาเอ่ยขึ้นมาซ้ำ คิรินเองถึงเหลือบมองไปหาสิงหา ป๊าตัวเองที่ยังคงนั่งไขว่ขามองมานิ่งๆ สิงหาเองถึงยกโทรศัพท์ขึ้นส่งสัญญาณให้ลูกชายได้รู้
ส่งข้อความเตือนกันแทบตาย ลูกชายดันปิดเครื่องโทรศัพท์ทิ้ง... สมควรแล้ว
"ไหนช่วยกูกันคนนู้นคนนี้ไม่ให้มายุ่งกับราเชล กูเสือกไว้ใจให้ไปไหนต่อไหนด้วยกันลำพัง แล้วมึงทำแบบนี้"
"ขอโทษครับ"
"นานแค่ไหนแล้ว"
"ป๊า แค่เมื่อคื.."
"ให้คิรินมันตอบ" ไม่ทันที่ราเชลจะพูดจบ ธนาเองก็เอ่ยขัดขึ้นมา..
"เมื่อคืนครั้งแรกครับ ก่อนหน้านี้ผมไม่เคยแตะต้องราเชลเลยสักนิด"
"แล้วมันทำกับดวงใจอายังงี้ได้หรือ คุยกันรู้เรื่องแล้วไม่ใช่หรือไง" เพราะธนากับสิงหาเคยพูดมาต
