"คิริน เชลขอโทษแทนป๊า" ทันทีที่ประตูห้องปิดลงสนิท เหลือเพียงเธอและคิรินอยู่ภายในห้อง เสียงหวานก็รีบพูดคำขอโทษกับอีกฝ่าย..
"ขอโทษอะไร อาธนาไม่ได้ทำอะไรผิดครับ"
"ป๊ามาโมโหใส่"
"ก็ลูกสาวเขาทั้งคน ถูกแล้ว" พูดตอบพลางใช้มือลูบกลุ่มผมสีสวยของคนตรงหน้าเบาๆ "เดี๋ยวจะไปทำทุกอย่างให้ถูกต้อง ไม่ต้องกังวลอะไร" เขาตั้งใจจะให้เกียรติราเชลให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ทดแทนสิ่งที่ทำผิด ข้ามขั้น ข้ามหน้าข้ามตาตระกูลของราเชลไป..
"คิรินไม่ต้องไปฟังป๊า ไม่ต้องมาให้เชล ไม่เห็นต้องรีบเลย เผื่อคิรินยังไม่แน่ใจ เราเรียนรู้กั-"
"ไม่เรียนรู้" เสียงเข้มเอ่ยขัดประโยคของราเชลขึ้นมา "มาเรียนรู้อะไรอีกครับ ไม่เอาแล้ว เรียนรู้มาทั้งชีวิตแล้ว ตอนนี้จะเอาเมีย"
"เชลแค่เป็นห่วง ถ้าเชลทิ้งคิริน คิรินก็ตายสิ" ราเชลพูดจบประโยค เพียงแค่นั้นก็โดนร่างแกร่งรั้งตัวไปตรงโซฟามุมห้อง ให้ราเชลนั่งลงบนตักตัวเอง ทั้งยังใช้มือโอบกอด
