บทที่ 9
ต้องแบ่งกัน NC
การคุยกับท่านประธานในวันนี้ ฉันได้รู้ว่าคุณวินและคุณเวย์แอบไปก่อเรื่องทำธุรกิจรถแข่งรวมทั้งสนามแข่งรถ แต่ท่านประธานไม่ได้ว่าอะไรมากเพียงแค่อยากเตือนให้ระวัง เพราะธุรกิจของคุณวินและคุณเวย์มันมีความเสี่ยงหลาย ๆ อย่าง
ไหนจะเรื่องเพื่อนที่ทำธุรกิจด้วยกันรวมทั้งเรื่องเงินลงทุนจำนวนมหาศาล แค่ราคารถแข่งของพวกเขาฉันได้ยินยังตกใจจนต้องหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดศึกษาหาข้อมูล ถึงได้รู้ว่ารถแข่งพวกนี้ไหนจะอะไหล่รถต่าง ๆ ทุกอย่างต้องนำเข้ามาหมดเลย
"คุณแสนดีผมจะให้คุณส่งบอดี้การ์ดมาให้ผมเพิ่มหน่อย รู้สึกว่าช่วงนี้คู่แข่งทางธุรกิจของผมชักจะเหิมเกริมเข้าไปใหญ่"
"ได้ค่ะท่านประธาน เดี๋ยวฉันจัดการให้ ท่านประธานอยากได้กี่คนคะ"
"เอามาสัก 4 คน ตอนนี้มีดูแลผมอยู่แค่ 2 ผมจะเอาไว้คอยตรวจตราที่บริษัทของเราด้วย ขอคนมีความรู้เรื่องไอทีหน่อยยิ่งดี"
"ได้ค่ะ"
"คุณแสนดีมีบอดี้การ์ดด้วยเหรอครับ ผมคิดว่าคุณแสนดีเป็นแค่บอดี้การ์ด ไม่คิดว่าจะเป็นหัวหน้าบอดี้การ์ดด้วย"
"ฉันไม่ได้เป็นหัวหน้าบอดี้การ์ดค่ะ แค่ครอบครัวของฉันเปิดโรงเรียนสอนบอดี้การ์ด บอดี้การ์ดของฉันได้ดูแลนักการเมืองแม้แต่ทูตต่างประเทศ แถมยังถูกส่งไปดูแลดาราศิลปินอีกมากมายค่ะ"
"คุณแสนดีสุดยอดไปเลยครับ จริงไหมครับพี่วิน"
ฉันมองหน้าคุณวินเขาไม่พูดอะไรเลยตั้งแต่ก้าวขาเข้ามาที่นี่ คุณพ่อของเขาถามอะไรเขาก็ตอบคำ ไม่ได้สนใจหรือคิดจะชวนคุยตอบโต้กับใครทั้งสิ้น ทานข้าวเสร็จก็นั่งเล่นโทรศัพท์เงียบ ๆ
"ผมกลับก่อนดีกว่าคืนนี้ผมต้องอ่านหนังสือ"
"นั่นสิครับคุณพ่อผมกับพี่วินต้องกลับก่อน ไว้ว่าง ๆ ผมจะมาใหม่นะครับ"
"วันหยุดกลับไปนอนบ้านบ้างสิพ่อก็คิดถึงลูก ๆ เหมือนกัน อยากกินข้าว ดูหนัง ดูบอลกันเหมือนเมื่อก่อน"
"ไว้ผมกับพี่วินว่างผมจะกลับไปบ้านครับ"
ร่ำลากับท่านประธานเสร็จฉันก็เดินนำมาที่ลิฟต์เพื่อกดลิฟต์ให้ทั้งสองคน ไม่ทันที่ประตูลิฟต์จะปิดคุณวินก็ดึงฉันไปยืนอยู่ตรงกลางก่อนที่เขาจะหันมามองหน้าฉัน ตามด้วยคุณเวย์ที่สลัดคราบเด็กเรียบร้อยออกไปจนหมดสิ้น
"พวกคุณเป็นบ้าอะไรกันอีก"
"ถ้าไม่จำเป็นอย่ารับปากพ่อฉันพล่อย ๆ อีก ฉันไม่ได้อยากมาที่นี่"
"ผมกับพี่วินมีปัญหากับคุณพ่อ แต่ตัวผมไม่เท่าไหร่ พี่วินต่างหากที่มีปัญหากับคุณพ่อเยอะสุด คราวหลังคุณแสนดีต้องปรึกษาผมสองคนก่อนนะครับ"
"ฉันทำตามคำสั่งของท่านประธาน ถ้าท่านประธานอยากเจอพวกคุณฉันจะต้องพามาให้เร็วที่สุดค่ะ"
คุณวินกระตุกยิ้มก่อนจะหันไปยืนมองเลขบนหน้าจอถอยหลังลงเรื่อย ๆ เขายืนล้วงกระเป๋าสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ส่วนคุณเวย์หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดเพลงใส่หูฟัง จากนั้นพวกเขาก็ไม่พูดอะไรกับฉันอีกเลย
คอนโด X
กลับมาถึงคอนโดพวกเขาทั้งสองเดินแยกย้ายกันขึ้นไปด้านบนส่วนฉันอยู่ด้านล่าง ทำงานบ้านของตัวเองจนเสร็จฉันก็อาบน้ำทิ้งตัวลงนอน วันนี้เหนื่อยมากแถมยังต้องมาถูกคุณวินกับคุณเวย์บ่นเรื่องที่พาไปหาท่านประธานอีก
พอฉันเคลิ้ม ๆ จะหลับ ประตูห้องฉันก็ถูกไขกุญแจเข้ามา ความอ่อนเพลียมันทำให้ฉันควานหาปืนเชื่องช้า ไม่ทันที่จะคว้าปืนได้ฉันก็ถูกจับกดลงไป
"คุณวิน!"
"จะยิงเจ้านายคิดดีแล้วเหรอ?"
"ฉันเกลียดคุณจริง ๆ คุณเข้ามาทำอะไรในห้องฉัน ออกไปเลยนะ!"
"มาทวงสัญญา"
"สัญญาบ้าอะไรของคุณ!"
"ก็สัญญาที่คุณแสนดีบอกผมเมื่อเช้าไงครับ แต่ผมเป็นคนจิตใจดีมีอะไรต้องแบ่งปันพี่ชาย เหมือนกับพี่ชายที่มีอะไรต้องแบ่งปันผม พี่วินบอกว่าได้เอานิ้วสอดไปในจุ๋มจิ๋มของคุณแสนดีเพราะฉะนั้นคืนนี้ผมต้องทวงสิทธิ์ของผมบ้างครับ"
"อ๊ะ!"
ฉันถูกจับมานอนหงาย กางเกงนอนขาสั้นที่ฉันสวมใส่ถูกคุณเวย์กระชากออก ยิ่งฉันดิ้นกางเกงมันก็ยิ่งหลุดง่ายเหลือเกิน เมื่อร่างกายท่อนล่างเปลือยเปล่าทั้งสองก็เริ่มกลืนน้ำลายตัวเอง ฉันพยายามจะดึงมือไปปิดแต่ก็ถูกคุณวินล็อกเอาไว้
"พี่วินเอานิ้วไหนใส่เข้าไปครับ?"
"นิ้วก้อย"
"ชิ! ผมไม่เชื่อ พี่ต้องใส่นิ้วกลางแน่ ๆ"
"อ๊ะ! เบาหน่อย~ อื๊ออ~"
"หืมม แน่นมากโคตรดูดนิ้วเลยพี่วิน"
"อ๊าา~"
ฉันผงกหัวมองการกระทำของคุณเวย์ ข้อมือของเขาขยับเข้าออกเป็นจังหวะ ทุกการเข้าออกมันทำให้ฉันรู้สึกวาบหวามเสียวท้องน้อย ฉันแหงนหน้าขึ้นมาร้องครวญครางก็เผลอไปสบตากับคุณวินที่จับมือของฉันทั้งสองข้างเอาไว้
"เป็นอะไร?"
"ฉะ ฉันเสียว~ อ๊าา~"
"อยากโดนมากกว่านี้ไหม?"
"อะไรของคุณ~ อ๊าา~ คุณเวย์เบา ๆ~"
ฉันถูกคุณเวย์ขยับและรัว ๆ นิ้วเข้าออก ฉันรู้สึกว่ามันเจ็บมากกว่าเดิม พอมองดูดี ๆ ตอนนี้เขาใส่เข้าไปถึงสองนิ้ว แถมยังดึงนิ้วขึ้นมาดูดน้ำชิมความหวานของน้ำเกสรและสอดนิ้วเข้าไปใหม่
"ไอ้เวย์มึงเบิร์นเลย"
"ได้เสมอครับพี่"
"อ๊าา~ อื๊ออ~"
คุณเวย์มุดหน้าลงไปใช้ปลายลิ้นตวัดเลียไปตามรอยแยก ส่วนคุณวินโน้มตัวลงมาจูบฉันสอดลิ้นเข้ามาในโพรงปาก ใช้ลิ้นสากกวาดเลียความหวานจากปากของฉันจนฉันเริ่มควบคุมตัวเองไม่ได้
"อยากลองไหม?"
คุณวินถามฉันพร้อมกับจ้องมองดวงตาคู่สวย ฉันไม่รู้ว่าจะตอบยังไงตอนนี้ข้างล่างก็เสียวข้างบนก็จะขาดใจ คุณวินบีบหน้าอกฉันใช้นิ้วชี้เขี่ยอยู่ตรงยอดทับทิม ฉันเริ่มอ่อนแรงไม่มีแรงแม้แต่จะอ้าปากตอบเขาเลย
"ไม่ตอบ? งั้น... มาสนุกกันเลยดีกว่า"