เบลินดาหยิบผ้ามาซับปากหลังจากแปรงฟันเสร็จแล้วเรียบร้อย สายตาเหลือบมองอลันที่เปิดประตูห้องน้ำเข้ามา ร่างสูงใหญ่เดินเข้าไปยืนซ้อนข้างหลังหญิงสาวพร้อมใช้สองแขนกอดรัดเองบางไว้ไม่แน่น นัยน์ตาดำขลับมองใบหน้าหวานละมุนไร้เครื่องสำอางผ่านกระจกที่อยู่เบื้องหน้า
“ทำไมถึงแปรงฟันนานจัง”
“นานอยู่เหรอคะ?” เธอเอียงใบหน้าไปถามอลัน
“มันนานสำหรับคนรอ”
เธอยิ้ม ก่อนจะหมุนตัวกลับมาประจันหน้าอลันทั้งที่แขนเขายังกอดเอวเอาไว้ สายตาช้อนขึ้นมองใบหน้าหล่อเหลาที่กำลังก้มลงมามองเธออยู่เช่นกัน
“เดี๋ยวนี้เริ่มงอแงเป็นแล้วเหรอ?”
“ไม่ได้งอแง แค่รอนานไปหน่อย”
“คิก…เหรอคะ”
“อาบน้ำรึยัง?”
“อาบแล้วค่ะ ทำไมเหรอคะ?” เธอเลิกคิ้วขึ้นพร้อมขยับเรียวปากสีระเรื่อเอ่ยถามอลัน
“ทำไมถึงรีบอาบขนาดนั้น”
“อาบน้ำเร็วมันแปลกตรงไหนเหรอคะ?”
“ไม่ได้ว่าอาบน้ำเร็วมันแปลก แต่เบย์ไม่ขี้เกียจอาบน้ำรอบสองเหรอ?” นัยน์ตาดำขลับจุดประกายความเจ้
