อลันเปิดประตูห้องน้ำออกมาหลังจากอาบน้ำเสร็จในสภาพสวมชุดนอนสีดำ สายตาคมเข้มมองไปยังเบลินดาที่นั่งกอดเข่าฟุบหน้าอยู่บนเตียงนอน ตั้งแต่กลับมาถึงคอนโดมิเนียมเธอก็เอาแต่เงียบไม่พูดจาอะไร พอเอ่ยถามก็ตอบกลับมาเพียงไม่กี่คำด้วยเสียงแข็ง
ส่วนคำตอบของคำถามที่เขาได้เอ่ยถามตอนอยู่ไนต์คลับเธอก็ไม่ยอมตอบ จนแอบกลัวว่าเบลินดาอาจจะกำลังตัดใจจากเขาเหมือนอย่างที่พูดเอา
“ฉันรอคำตอบจากเธออยู่นะ”
“….” ไร้ซึ่งเสียงตอบกลับมา เบลินดายังคงนั่งท่าเดิมไม่ไหวติง ความเงียบของหญิงสาวทำให้อลันรู้สึกกระวนกระวายใจไม่น้อย
“เบลินดา” อลันเรียกชื่อคนตัวเล็กเสียงเข้ม เจ้าของชื่อค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมองคนตัวโตด้วยสีหน้าบูดบึ้ง ก่อนจะเหวี่ยงขาทั้งสองลงจากเตียงนอนเตรียมเดินออกไป
แต่ทว่า…
หมับ
“ว้าย!!” เบลินดาอุทานเสียงหลงเมื่อถูกอลันกระชากแขนแล้วดึงเข้าไปนั่งลงบนตักโดยไม่ทันตั้งตัว เอวบางถูกพันธนาการเอาไว้ด้วยแขนใหญ่กำยำ “ปล
