“อื้อ…” เบลินดานอนส่งเสียงออกมาเบาๆ เมื่อรับรู้ถึงบางอย่างที่สัมผัสลงบนแก้มใสซ้ำแล้วซ้ำเล่า เปลือกตาสีขาวค่อยๆ เปิดขึ้นช้าๆ เพื่อมองเจ้าของการกระทำดังกล่าว
นัยน์ตาสีน้ำตาลมองสะท้อนใบหน้าหล่อเหลาที่นั่งมองตัวเองด้วยรอยยิ้ม หญิงสาวปิดเปลือกตาลงอีกครั้งด้วยความง่วงนอน เมื่อคืนบรรเลงเพลงรักกับอลันเนิ่นนานหลายชั่วโมง ทำให้ได้นอนเพียงไม่กี่ชั่วโมงเท่านั้น
“ตื่นไปกินข้าว”
“เบย์ง่วง…” คนตัวเล็กตอบกลับแฟนหนุ่มด้วยเสียงในลำคอ
“บ่ายนี้ฉันมีประชุมที่บริษัท และตอนนี้ก็สิบโมงเช้าแล้ว รีบไปกินข้าวและอาบน้ำ” เขาบอกเบลินดาที่นอนหลับลงไปอีกครั้ง
“ขออีกสิบนาทีนะคะ เบย์ง่วงนอนมากเลย”
“เดี๋ยวทำกาแฟให้”
“เบย์ยังไม่พร้อมลุกออกไปจากเตียง”
“ให้อุ้มไหม?”
เธอเปิดเปลือกตาขึ้นแล้วมองอลัน นี่เขาจะให้เธอลุกออกไปจากเตียงนอนให้ได้เลยใช่ไหม? เมื่อคืนพาเธอบรรเลงเพลงรักจนดึกดื่น ได้นอนอีกทีก็ตอนพระอาทิตย์เกือบจะกำ
