สายฝนโปรยปรายลงมาไม่ขาดสาย ผู้คนต่างพากันวิ่งหลบฝนกันวุ่นวายไปหมด ทำให้ต้องหยุดพิธีกรรมไปชั่วคราวเพื่อรอให้ฝนตก ทุกคนต่างสวมเสื้อสีดำเพื่อไว้อาลัยแด่บุตรสาวคนโตของตระกูลรัตนะกุล การจากไปของปานดาวสร้างความเสียใจให้กับคุณนายปานวาดและคุณอานนท์เป็นอย่างมาก ไม่มีใครรู้ว่าคนที่ลอบฆ่าปานดาวคือใคร คุณอานนท์ก็ไม่ได้ติดใจเอาความอะไรกับโรงพยาบาลและไม่ต้องการตามหาตัวคนร้าย เพราะรู้อยู่แล้วว่าลูกสาวของตนนั้นต้องมีจุดจบแบบนี้
“มามี๊ขา คุณป้าเป็นอะไรไปเหรอคะ ทำไมคุณป้าต้องไปนอนตรงนั้นแล้ว”เสียงใสถามขึ้นด้วยความสงสัย นิ้มป้อมชี้ไปยังโลงที่ใส่ศพของปานดาว
“คุณป้าไปสบายแล้วค่ะ คุณป้าไปอยู่ในโลกที่สบาย มีความสุขยังไงล่ะค่ะ”ริรินก้มหน้าบอกหนูนิ่ม หนูนิ่มนิ่งไปสักพักเหมือนกคนคิด แล้วก็พยักหน้าขึ้นเหมือนเข้าใจในคำพูดของมารดา ริรินกับราฟต่างหันมาสบสายตากัน เรื่องของปานดาวจะเป็นความลับระหว่างเธอกับราฟตลอดไป
“คุ
