“แอดดด” มือเรียวประตูห้องพักของราจีฟเข้าไป
ราจีฟนอนหลับอยู่บนเตียง สายระโยงระยางไปทั่ว ใช่แล้วเขายังไม่ตายลูกกระสุนของเธอเฉียดหัวใจของเขาเพียงเส้นผ่ายาแดง แต่ก็ทำให้อาการหนักได้เหมือนกันคงต้องนอนพักฟื้นอีกยาว อีกอย่างตอนนี้เขาก็ฟื้นขึ้นมาได้ 2 วันแล้ว มันง่ายมากที่จะทรมานเขา เธอมองราจีฟด้วยสายตาที่ว่างเปล่า สมควรแล้วที่ราจีฟจะต้องเจอแบบนี้ เธอยกยิ้มมุมปากขึ้นอย่างเจ้าเล่ห์มันถึงเวลาแล้วที่ราจีฟจะได้ความเจ็บปวดเหมือนที่ทำกับเธอ
“ไงราจีฟ...คุณคงจะทรมานมากสินะ แต่มันยังเทียบไม่ได้กับสิ่งที่คุณทำกับฉันหรอกนะราจีฟ”ริรินพูดขึ้น เธอมองสภาพของราจีฟอย่างสมเพช
มือเรียวยกขึ้นมาแล้วเอื้อมไปจับเข้าที่แผลตรงหน้าท้องของราจีฟ แผลที่ยังสดยังไม่แห้ง ตอนแรกเธอก็คิดจะวางยานะ แต่ดูแล้วมันโหดไปหน่อย ราจีฟคงไม่ทรมาน ทำแบบนี้ก็แล้วกัน
มือเรียวกดเข้าที่แผลหน้าท้องของราจีฟอย่างแรง เธอต้องการให้แผลของราจีฟฉีดขาด
