พายุร้อนซ่อนรัก

3เฮียของรสาเก่งมากค่ะ ^_^

"ไอ้พายุ！หวงน้องว่ะ"

"หวงส้นตีนอะไรแค่ขายหน้าแทน แล้วอีกอย่างกูบอกว่ารสาไม่ใช่น้องสาวกู"

"รสาก็ไม่อยากให้เฮียเป็นพี่ชายเหมือนกันค่ะ รสาไม่ชอบคำนี้เลย" ทำไมต้องชอบพูดคำนี้อยู่เรื่อยฉันก็มีความรู้สึกนะ เจ็บจังกับคำพูดของคนไม่มีหัวใจ ฉันจึงลุกขึ้นเพื่อจะออกไปอยู่ตรงไหนก็ได้สักที่ๆไม่ใช่ตรงนี้

"รสาขอทางหน่อยค่ะ "ฉันบอกเฮียพายุเพราะเขานั่งปิดทางฉันอยู่

"จะไปไหน"

"ไปไหนก็ได้ที่ไม่ใช่ตรงนี้ค่ะ"

"นั่งลงรสา"

"ไม่ค่ะ ขอทางรสาหน่อยค่ะ"

"ทำไมชอบดื้อจังวะ！ บอกให้นั่งลง ถ้าไม่นั่งก็ไม่ต้องมาตามวอแวฉันอีก"

"ทำไมเฮียต้องเสียงดัง แล้วก็ชอบดุด้วย" เขาเสียงดังจนฉันตกใจต่อมน้ำตาทำงานทันที

"เออไอ้พายุ มึงจะเสียงดังกับน้องเขาทำไมร้องไห้แล้วนั่น"

"กูไม่ชอบที่เด็กนี่ดื้อ เอาแต่ใจ ทำตัวเป็นภาระกูตลอด"

"ถ้ารสาเป็นภาระพี่ก็หลบสิคะ รสาจะไปเอง ไม่เห็นต้องว่ารสาแรงแบบนี้เลย"

"ฉันก็เป็นของฉันแบบนี้ตลอด เเรงตรงไหน?" ใช่เขาก็เป็นของเขาแบบนี้มาตั้งแต่เด็กจนโต ทำไมฉันถึงยังไม่ชินอีก

"....."

"บอกเองไม่ใช่รึไงไม่อยากกลับบ้าน กลัวฉันฟ้องลุงโอมกับป้าอัน จะอยู่นิ่งๆเหมือนตุ็กตา หนีเรียนยังไม่พอยังมาทำตัวงี่เง่าอีก" ทำไมผมต้องมานั่งพูดอะไรแบบนี้ด้วย

"พอแล้วไอ้พายุ คนสวยขากูร้องไห้ใหญ่แล้ว"

"มึงไม่ต้องให้ท้ายเลยไอ้ราม เด็กคนนี้มันดื้อชอบเอาแต่ใจ ต้องโดนแบบนี้แหละ"

"เวลามึงโกรธน่ากลัวว่ะพายุ"

"กูไม่ได้โกรธไอ้วินมึงเข้าใจใหม่ด้วย กูแค่ไม่อยากโดนป๊ากับม๊าดุว่าไม่ดูแลเด็กคนนี้"

"อ่าา เข้าใจแล้วมึงกลัวป๊ากับม๊าดุ"

"เออ มึงเข้าใจ แล้วมึงจะยิ้มทำไมไอ้วินเป็นไบโพล่าร์รึไง"

"ฮึๆ กูว่ามึงเป็นไบโพล่าร์มากกว่ากูอีกนะไอ้พายุ"

"พอเลยพวกมึงกินข้าวเสร็จแล้ว ไปแดกเหล้าต่อตอนนี้กูหิวเหล้าแล้วเนี่ย" ไอ้รามพูดแทรกขึ้นมาก่อนที่ผมกับไอ้วินจะเถียงกันต่อ

"แล้วมึงต้องไปส่งน้องมึงก่อนมั้ยวะ หรือว่าจะให้กูไปส่งก็ได้นะ"

"ไปส่งกับตีนกูมั้ย กูดูแลเองได้ แล้วกูบอกกี่ครั้งแล้วว่ายัยนี่ไม่ใช่น้องกู" ผมรีบค้านไอ้รามก่อนมันจะคิดลามกกับเธอ

"อ่าา ไม่ใช่น้องแล้วเป็นแฟนมึงไง?"

"ไอ้ราม ！" ป๊าปป！ผมตบหัวมันไป 1 ทีในโทษฐานที่มันหาว่ารสาเป็นแฟนผม บ้าไปแล้วทำไมผมรู้สึกร้อนเหมือนจะเป็นไข้อีกแล้ววะ

"มึงตบหัวกูทำไมเนี่ย เสียบุคลิกความหล่อกูหมด"

"ดีที่กูไม่ต่อยปากมึง อย่ามาพูดว่ารสาเป็นแฟนกูอีก" ผมหันมามองหน้ารสาที่เอาแต่ก้มหน้าไม่ยอมพูดยอมจาอะไรทั้งๆที่โดนแซวเห็นแล้วหงุดหงิด

"เป็นไบ้รึไง ทำไมไม่พูด ไม่ได้ยินหรือไงพวกมันบอกว่าเธอเป็นแฟนฉัน จะไม่อธิบายหน่อยหรอ"

"ใช่สิรสาทำอะไรก็ไม่ถูกใจเฮียไปหมด พอพูดก็รำคาญ พอนั่งนิ่งๆก็บอกว่าเป็นใบ้แล้วเฮียจะให้รสาทำยังไงถึงจะถูกใจเฮีย" คนมันเจ็บนะโว้ยไอ้เฮียบ้า

"ไม่ต้องบีบน้ำตา รำคาญ" พอผมพูดจบเธอที่เอาแต่ก้มหน้าก็เงยหน้าขึ้นมามองผม ผมพึ่งสังเกตเห็นว่าตาเธอแดงมาก ร้องอะไรขนาดนั้นวะ เห็นแล้วทำไมหัวใจผมมันรู้สึกเหมือนหน่วงๆวะ ช่างแม่งอยากร้องก็ร้องไป

"อะไรของมึงนักหนาไอ้พายุ ถ้ารำคาญน้องมากเดี๋ยวกูไปส่งให้"

"กูบอกว่าไม่ต้องไงไอ้รามเดี๋ยวกูพากลับเองตอนนี้ไปแดกเหล้าก่อน ไม่มีเวลาไปส่งใคร ทั้งนั้นกูหิวเหล้าแล้ว" ผมรีบบอกมันแล้วลุกขึ้นยืน มองหน้าคนที่เอาแต่ปล่อยน้ำตาไหลไม่หยุด

"แล้วมึงจะเอารสาไปด้วย?" ไอ้วินถามผม

"ก็กูบอกว่ากูไม่ไปส่ง ก็ต้องไปกับกูสิวะมึงจะถามเซ้าซี้อะไรนักหนา สรุปมึงจะไปแดกไหม"

"ไปงั้นไปตอนนี้เลย" พวกผมพากันลุกขึ้นออกจากโต๊ะไปจ่ายตังค์ เธอก็เดินก้มหน้าตามหลังผมมานิ่งๆ ผมจึงหันกลับไปดูก็ยังเห็นว่าเธอน้ำตาไหลอยู่

"หยุดร้องได้มั้ย คนมองมาเขาจะหาว่าฉันบังคับเธอ" เธอไม่ตอบแถมร้องไห้หนักกว่าเดิมอีก คนปากแจ๋วเมื่อก่อนหายไปไหนแล้วทำไมงอแงแบบนี้วะ แล้วเธอก็ยื่นมือมาจับชายเสื้อนิสิตผมไว้

"ปล่อย！"

"เฮียบอกว่ากลัวคนมองว่าบังคับรสามาไม่ใช่หรอคะ รสาจับเสื้อเฮียแบบนี้คนก็ไม่ว่าเฮียบังคับรสาแล้ว" เธอเงยหน้าขึ้นมามองผมแว้บนึงก่อนจะก้มหน้างุดลงไป เห็นแล้วหงุดหงิดชิบหาย

"ไม่ว่าฉัน แต่เขาจะหาว่าเธอเป็นเด็กมัธยมตามวอแวผู้ชายรุนพี่นะสิ"

"ถ้างั้นรสาไม่จับก็ได้ รสาไม่ไปกับเฮียแล้วรสาจะกลับบ้าน" เธอปล่อยชายเสื้อผมแล้วหันหลังจะเดินไปทั้งที่ยังร้องไห้อะไรของเธอวะ ผมรีบคว้ามือเธอรั้งเอาไว้แล้วจูงให้เดินตามหลังผมไป

"เฮียทำอะไรคะ"

"อยู่เฉยๆไม่ต้องพูดมาก แล้วก็เลิกร้องไห้ได้แล้วรำคาญ" ถึงเขาจะบอกว่ารำคาญแต่เขาก็ยังจับมือฉันให้เดินตาม นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้จับมือเขาถึงเขาจะดุก็ตาม แต่มันทำให้หัวใจของฉันแทบจะหลุดออกมาข้างนอกเอาเสียให้ได้ ผู้ชายคนนี้ช่างมีอิทธิพลต่อหัวใจของฉันจริงๆ

"อะไรของมันวะ ปากบอกรำคาญแต่จับมือเขาให้เดินตาม เขาจะกลับก็ไม่ยอมให้ไป"

"เออจริง มึงคิดเหมือนกูมั้ยไอ้ราม"

"คิดอะไร?"

"สมองมึงไม่มีรอยหยักเลยหรือไงไอ้ราม มึงดูไม่ออกหรอว่าไอ้พายุมันกำลังซ่อนความรู้สึกของมันอยู่"

"ซ่อนทำไมวะ"

"กูไม่เข้าใจเหมือนกัน แต่สังเกตุมั้ยว่ากูกับมึงเข้าไกล้น้องทีไรดูแล้วเหมือนมันหวง แต่ปากหมาใส่เขา"

"น่าคิด แล้วที่มันบอกว่ารสาไม่ใช่น้องสาวมันหละ"

"ไอ้เวรนี่มึงโง่ซ้ำซากจริงๆ เพราะมันไม่ได้อยากให้เป็นน้องสาวของมันไง มันอยากให้เป็นอย่างอื่นมากกว่า"

"แล้วทำไมมันไม่บอกว่าชอบน้องเขาไปเลยหละ"

"กูก็ไม่เข้าใจมันเหมือนกันว่ามันจะกั๊กไว้ทำไม แต่กูว่าเราต้องดูมันอีกยาว"

"พวกมึงซุบซิบอะไรกัน " ผมสังเกตว่าสองคนนี้มันซุบซิบอะไรกันอยู่ 2 คนจึงหันมาถามมัน

"ปล๊าววว" ดู 2 คนมันตอบผมพร้อมกันเสียงสูงขนาดนั้นจะไม่ให้สงสัยได้ไง

"เสียงสูง?"

"มึงจะสงสัยอะไรพวกกูวะ ถึงรถแล้วรีบๆไปขับดิวะ กูน้ำลายหกอยากกินเหล้าเเล้วเนี่ย"

"แล้วทำไมกูต้องขับ"

"อ้าวไอ้นี่ ก็นี่รถมึงไงมึงก็ขับดิวะ เดี๋ยวให้น้องรสามานั่งเบาะหลังกับกู"

"เสือกแล้วมึงไอ้ราม พวกมึงสองตัวไปนั่งเบาะหลังเลย ให้รสานั่งหน้ากับกู" ผมเปิดประตูรถแล้วดันคนตัวเล็กเข้าไปนั่งข้างในแล้วเดินอ้อมไปเปิดประตูฝั่งคนขับ

"มึงเห็นมั้ยไอ้วิน กันท่าชิบหายฮ่าๆๆ" พวกผมหัวเราะสะใจจนไอ้พายุหันมามอง

"ขำเหี้ยอะไร?"

"เปล่า รีบๆไปเถอะครับคุณพายุพวกผมหิวเหล้าแล้ว"

"แม่งพวกมึงกวนตีนชิบหาย" ถึงผมจะบ่นให้พวกมันแต่ก็ยอมขับรถพาพวกมันไปกินเหล้าที่คอนโดผม

@คอนโด

"คอนโดเฮียอยู่ที่นี่หรอคะ "

"อืม "แล้วเฮียกับพวกเพื่อนๆก็พาฉันเดินเข้ามาในคอนโด ระหว่างทางคนพากันมองมาที่กลุ่มฉันกับพวกเฮียตลอดเลย แถมตอนนี้รอหน้าลิฟก็ยังมีคนยืนซุบซิบๆอยู่ข้างๆแล้วหันมามองฉัน

"ป้าคะ มีปัญหาอะไรหรือเปล่าคะถามหนูได้เลยนะ ถ้าจะนินทาเสียงดังขนาดนี้" สองคนนั้นทำหน้าเลิกลัก ก่อนที่เฮียจะหันไปมองด้วยสายตาคมดุจนสามคนนั้นเงียบก่อนจะมีคนนึงพูดขึ้นมา

"เป็นเด็กมัธยมปลายอยู่เลย ตามผู้ชายรุ่นพี่มาถึงคอนโดเลยหรอ แถมผู้ชายตั้ง3คนด้วย"

"มันจะมากเกินไปแล้วนะ คิดอะไรต่ำๆเขาเป็นน้องสาวผมจะตามผมมาที่ห้องด้วยมันผิดตรงไหนไม่ทราบ" นี่เป็นครั้งแรกที่เขาบอกว่าฉันเป็นน้องสาว ทำไมเขาพูดประโยคนี้ฉันถึงชอบจังเลยมันดูเท่ห์ไปหมด สมกับที่เป็นเฮียพายุของฉันจริงๆ จนสามสาวนั้นหน้าเหวอก่อนจะรีบขอโทษแล้วเดินหายไปอย่างเร็วแต่ก็ยังเหลือผู้ชายอีก 2 คนที่ยืนรอลิฟท์ด้วย