ณัฐภัทรก็ยังคงมาตามเฝ้าเธอที่บ้านของคุณตาพิภพ แต่ก็เหมือนเคยเธอไม่ยอมพบเขา แม้ว่าจะขอพบลูกสาวก็ไม่ได้พบจนเวลาผ่าน จวบจนหนึ่งเดือนหลังจากที่เธอออกจากบ้านเขาไป เขาก็เริ่มทนไม่ไหว พร้อมอาละวาดกับทุกคนที่เข้ามาในบ้าน เพราะทำอะไรก็ไม่ถูกใจซักอย่าง
“โธ่เว้ย...ใครซักผ้าวะสีผ้าตกด่างขนาดนี้จะใส่ได้ยังไง” แม่บ้านที่คุณแม่ส่งมาให้ทำงานช่วงกลางวันที่เขาไม่อยู่บ้านเพราะต้องออกไปทำงาน ตกเย็นมาก็ต้องกลับเนื่องจากลูกชายไม่เคยชอบใครเดินไปเดินมาในบ้านราวกับจงอางหวงไข่พร้อมฉกกัดทุกคน
เมื่อกลับบ้านแล้วก็ต้องอยู่ลำพังคนเดียวแล้วก็นอนกอดขวดยันเช้าก็ลุกขึ้นไปทำงานเหมือนร่างไร้วิญญาณ
เขาหงุดหงิดทั้งผ้าที่ซักก็สีตกไม่ยอมแยกผ้าสีผ้าขาว ทั้งเสื้อผ้าก็รีดไม่เคยเรียบเหมือนทำขอไปที จนไม่ว่าแม่บ้านคนไหนที่ส่งมาทำงานบ้านก็โดนไล่ให้กลับไปจนหมด
ณัฐสุดาที่มีแม่บ้านมาลาออกไปหลายคนเพราะทนความปากดีของลูกชายไม่ไหว จนต้
