หลายวันต่อมา
“…เป็นไงบ้าง รู้สึกดีขึ้นหรือยัง” คิมหันต์มองคนที่นั่งบนพื้นตักข้าวเข้าปากเงียบๆ ที่กล้าถามแบบนี้เพราะเห็นว่าสีหน้าของลิเดียร์ดีกว่าหลายๆ วันที่ผ่านมา ไม่เศร้าจนไม่กล้าเข้าใกล้ ได้แค่นี้ก็ถือว่าดีแล้วจริงๆ
“อือ หมูทอดกระเทียมอร่อย มีอีกไหม” คำถามเรียกรอยยิ้มออกมาอย่างอดไม่ได้ ก่อนหน้านี้อยากให้กินอะไร เธอบอกกินไม่ลงด้วยซ้ำ พอเธอมาถามแบบนี้ ถึงมันจะไม่มีก็จะบอกว่ามี
“มีสิ จานนี้ทำเองเลยนะเนี่ย”
“จริงเหรอ อร่อยมาก ไม่คิดว่าข้าวหมูทอดกระเทียมจะอร่อยขนาดนี้”
“อือ สงสัยหลานคงชอบมั้ง” คิมหันต์พูดอย่างเป็นกันเอง ไหนๆ ความเปลี่ยนแปลงมันก็เกิดขึ้นแล้ว ก็อยากให้ทำตัวให้ชินไปเลย
“พร้อมวันไหน”
“หมายถึง?”
“พร้อมจะไปฝากท้องวันไหน ไปให้หมอเช็กร่างกายหน่อย ถ้าบอกว่าขาดสารอาหารจะได้จัดการแม่ของหลานทีเดียวเลย”
“ก็ก่อนหน้านี้มันไม่ค่อยหิวนี่นา”
“ถึงไม่หิวก็ต้องกินนะเดียร์ อย่าอดอ
