ลีโอเดินกลับเข้ามาในห้องอีกครั้ง เห็นว่าลิเดียร์ยืนเล่นโทรศัพท์อยู่ อาจจะเป็นเพราะมือถือยังคงชาร์จแบตเธอเลยยังเล่นไม่ถนัด ในตอนที่ได้ยินเสียงข้อความ ลีโอตัดสินใจเดินเข้าไปสวมกอดร่างบางจากทางด้านหลังทันที
สายตาตวัดมองไปยังหน้าจอโทรศัพท์ เห็นในตอนนั้นว่าเพื่อนเธอกำลังพยายามติดต่อมา ประกายตาของคนหวงของลุกวาว เผลอบดกรามเข้าหากันอย่างไม่รู้ตัว
“เดียร์” เสียงเรียกที่จริงจังส่งผลให้คนที่ตกใจเพราะถูกกอดกระทันหันเอี้ยวใบหน้าหันไปมอง
“ว่า?”
“ออกไปด้านนอกด้วยกันหน่อยได้ไหม” คำว่าอยู่ไหน? ให้ไปรับไหม? ที่อยู่บนหน้าจอโทรศัพท์ของคนในอ้อมกอด บอกเขาว่าเขาควรทำอะไรสักอย่าง อย่างน้อยๆ ก็ต้องดึงความสนใจของเธอมา อย่าปล่อยให้เธอไปโฟกัสที่คนอื่นเด็ดขาด เขาไม่ยอม!
“ไปไหน”
“ไปหาเพื่อนเราไง” ตอนนั้นแหละ คนที่กำลังรอลุ้นอยู่เหมือนกันว่าในขณะที่เพื่อนของเขาอยู่กันครบทุกคนเขาจะทำยังไงกับสถานการณ์ในตอนนี้
