ตรวนสวาทล่ามรัก 9 ความหิวเกือบพาซวย NC
หลังจากที่คุยกับอายูมิเสร็จเรียบร้อยแล้วหญิงสาวเตรียมจะเข้านอนเพราะตอนนี้ก็ใกล้จะเที่ยงคืน เมื่อโคมไฟตามจุดต่างๆภายในห้องนอนปิดลงร่างบอบบางล้มตัวลงนอนที่เตียงใหญ่ แต่ทว่านอนเท่าไหร่เธอก็ไม่หลับเพราะท้องเจ้ากรรมมันเอาแต่ร้องจ๊อกๆเพราะความหิว
"เฮ้อ...รู้แบบนี้ตอนเย็นน่าจะกินอะไรสักหน่อยก็ยังดีจะได้ไม่ต้องมานอนทรมานแบบนี้" อัญชิตาพลิกตัวไปมาเพราะนอนไม่หลับจนในที่สุดเธอก็ต้องลุกขึ้นเพื่อลงไปหาอะไรในครัวทานเพื่อรองท้องไปก่อน
หญิงสาวเปิดเพียงไฟหลอดเล็กที่อยู่ตรงเคาน์เตอร์เท่านั้น และมันก็สว่างพอที่จะทำให้เธอจัดการกับนมที่กำลังจะดื่มนี้ได้
"นมอุ่นๆนี่แหละพอได้คลายหิวพรุ่งนี้ค่อยว่ากันอีกที" เธอหยิบนมออกมาอุ่นแล้วกระดกมันรวดเดียวหมดแก้วไปทันทีก่อนรีบเดินกลับขึ้นห้องนอนไป
"ไง?"
อัญชิตาสะดุ้งโหยงเมื่อตัวเธอกำลังเดินออกจากห้องครัวก็ชนเข้ากับร่างสูงใหญ่ของเฟียร์โรจนล้มหงายท้องไปตรงหน้าเขา
"ว๊าย!!!"
ตุบ!! ในจังหวะที่เธอชนเข้ากับเขาอย่างแรงทำให้ร่างบางไม่ทันระวังตัวเธอล้มลงอย่างจัง
"โอ้ย...เจ็บ! คนอะไรมาไม่ให้สุ่มให้เสียงเลย แล้วคุณมาทำอะไรตรงนี้เนี่ย"
เฟียร์โรไม่ได้ตอบคำถามของเธอ แต่สายตาคมกลับมองเรือนร่างที่สวมเพียงชุดนอนที่นั่งล้มอยู่กับพื้น ถึงมันเป็นแค่แสงไฟเพียงหลอดเดียวก็เถอะ มันก็ไม่มีผลต่อการมองเห็นของเขา เพราะชายหนุ่มเห็นเรือนร่างอันสวยงามของเธออย่างชัดแจ๋ว
ขาเรียวเล็กที่กำลังตั้งท่าจะลุกขึ้นยืน เธอชันขาขึ้นอย่างลืมตัวทำให้กระโปรงชุดนอนของหญิงสาวร่นขึ้นและเปิดจนไปจนถึงโคนขาข้างในและเผยให้เห็นผิวเนียนใสของเจ้าตัว
อัญชิตาสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อเห็นสายตาของเฟียร์โรที่กำลังจ้องมองเธออย่างจาบจ้วง และที่สำคัญเธอเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าตัวเองนั้นสวมแค่ชุดนอนบางๆโดยไม่มีชุดคลุมปกปิดเลย
"เอ่อ...ขอตัวค่ะ" หญิงสาวลุกขึ้นแล้วรีบเดินผ่านหน้าเขาออกไปจากตรงนั้นทันที
"เดี๋ยว!" มือสากคว้าไปที่ต้นแขนของเธอแล้วกระตุกเบาๆแต่มันก็แรงพอที่จะทำให้ร่างบางเซถลาเข้ามาหาเขาได้
"อุ๊ย! ทำอะไรของคุณ ปล่อยฉันนะ"
"ทำไม อย่ามาทำเป็นสะดีดสะดิ้งในเมื่อตัวเธอก็กำลังยั่วฉันอยู่เหมือนกัน"
"ยั่ว? ฉันเนี่ยนะยั่วคุณ หลงตัวเองชัดๆ"
"หึ! ปากดี" ยิ่งได้ยินคำพูดของอัญชิตาแล้วชายหนุ่มยิ่งโมโหหน้ามืดขึ้นไปอีก เขากระชับอ้อมแขนเข้ามาอีกจนทำให้หน้าอกอัญชิตาเบียดชิดกับแผงอกของเขาเข้าอย่างจัง
"ปล่อยนะ ทำอะไรของคุณ เมาแล้วก็ไปนอนค่ะ อย่ามาเที่ยวระรานคนอื่นแบบนี้" อัญชิตาดันใบหน้าคมที่กำลังจะก้มลงมาหาเธอออกพร้อมกับเบี่ยงหน้าหนีทำให้คนที่กำลังก้มลงมานั้นมีแค่ปลายจมูกเท่านั้นที่ไปโดนตรงใบหูของเธอ
หญิงสาวพยายามดิ้นสุดฤทธิ์เพื่อที่จะสะบัดตัวออกจากอ้อมกอดของเขาให้ได้ การดิ้นสะบัดตัวของเธอครั้งนี้จนมันทำให้เธอและเขาเซชนเอากับแก้วนมที่เธอเพิ่งดื่มไปเมื่อครู่ที่วางอยู่ตรงซิ้งค์หล่นลงพื้นแตกกระจายไปทั้วพื้น
ในขณะเดียวกันแอลกอฮอล์ในร่างกายของชายหนุ่มมันมีมากมายพอที่จะทำให้เฟียร์โรไม่ได้สนใจหรือแยแสต่อแก้วที่แตกไปก่อนหน้านี้ เขายังคงก้มหน้าก้มตาที่จะเข้ามาใกล้พร้อมทั้งจะจูบและหอมแก้มเธอ
"ปล่อยฉันนะคุณเฟียร์โร" หญิงสาวดิ้นจนสุดแรงในขณะที่รัมฝีปากหยักกำลังจะประกบลงบนที่ริมฝีปากอวบอิ่ม
แป๊ก!
"โอ๊ะ! ขะ ขอ ขอโทษครับ" คุณพ่อบ้านที่เดินเข้ามาพร้อมกับเปิดไฟทั้งหมดจนทำให้ครัวสว่างจ้า ในขณะเดียวกันทำให้เฟียร์โรต้องรีบปล่อยร่างบาง เขาคลายอ้อมกอดจากร่างของอัญชิตาทันที
"พอดีกระผมได้ยินเสียงแก้วแตกนึกว่าเกิดอะไรขึ้นเลยรีบมาดูครับ"
"แล้วเห็นอะไรไหม" เฟียร์โรเสยผมลวกๆก่อนจะถามออกมาด้วยความหงุดหงิด
"ตอนนี้กระผมไม่เห็น ไม่ได้ยินอะไรเลยครับนายท่านเฟียร์โร"
"ดี!"
ส่วนอัญชิตาทันทีที่หลุดจากอ้อมกอดของเฟียร์โรเธอรีบวิ่งออกมาจากตรงนั้นทันที สายตาคมได้แต่มองตามหลังเธอที่สวมเพียงชุดนอน เขาอดไม่ได้ที่จะเผลอเลียริมฝีปากตัวเองเมื่อเห็นก้นงอนเด้งขึ้นซ้ายขวาบิดไปมาในขณะที่หญิงสาวเดินออกไป
"ฉันมาหาเหล้าดื่ม คุณพ่อบ้านมาก็ดีแล้วช่วยเอาเหล้าขึ้นไปที่ห้องให้ฉันหน่อยสิ"
"อ๋อ ได้ครับนายท่านเฟียร์โร โดยปกติแล้วเครื่องดื่มไม่ว่าจะเป็นไวน์ แชมเปญ วิสกี้ บรั่นดี เบียร์ และทุกๆอย่างที่เป็นแอลกอฮอล์และดริ้งค์ต่างๆจะอยู่ที่เคาน์เตอร์บาร์ครับ"
"ฉันจะมาดูในครัวใครจะทำไม"
"เปล่าครับนายท่านเฟียร์โร กระผมแค่แจ้งเท่านั้นเองครับ"
"หึ!" จากนั้นร่างสูงใหญ่จึงเดินขึ้นห้องของตนเองไปเช่นกัน
หลังจากที่เข้ามาในห้องนอนของตัวเองแล้วอัญชิตาถึงกับถอนหายใจเพราะความโล่งใจ
"เห้อ...เกือบไปแล้วเราความหิวเกือบพาซวยแล้วแท้ๆ รีบนอนดีกว่าเผื่อพรุ่งนี้ยัยหนูตื่นแต่เช้า" พูดกับตัวเองเสร็จแล้วหญิงสาวดึงผ้าห่มขึ้นมาห่มก่อนจะปิดไฟทุกดวงซึ่งเหลือไว้เฉพาะไฟหรี่ที่โคมไฟหัวเตียงเท่านั้นก่อนจะล้มตัวลงนอน
ทางฝั่งของเฟียร์โร...
หลังจากที่คุณพ่อบ้านนำวิสกี้ขึ้นมาเสิร์ฟให้ถึงห้องเขาก็เอาแต่กระดกน้ำอัมพันเข้าปากไม่หยุดส่วนในหัวก็เอาแต่คิดถึงภาพเหตุการ์เกี่ยวกับตัวเธอ...อัญชิตา
ตั้งแต่เมื่อปีที่แล้วครั้งที่เธอชนเข้ากับเขาที่สนามบินเธอทำให้เขาถึงกับตะลึง อีกทั้งตอนที่อยู่น้ำพุร้อนที่เธอใส่เพียงบราเซียที่เต้นร่อนไปร่อนมา บวกกับเหตุการณ์เมื่อตอนเย็นนี้ที่เธอป้อนนมลูกที่ทำให้เขาได้เห็นเต้างามคู่นั้นอย่างเต็มตา และเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นสดๆร้อนๆในครัวนี้ที่ผ่านมานี้ทุกอย่างมันติดตาเขาไปหมด ชายหนุ่มไม่อาจลบมันออกจากหัวได้อีกต่อไป
"ทำไมฉันรู้สึกว่าเธอไม่ใช่เมียของพ่อฉัน ไม่ใช่แม่เด็กนั่นนะ" เฟียร์โรพึมพำกับตัวเองเบาๆ และคิดว่าเซ้นท์ตัวเองคงไม่ผิดแน่ชายหนุ่มใคร่ครวญคิดไม่ตกก่อนจะยกแก้ววิสกี้กระดกเข้าปากไปเรื่อยๆจนมันเกือบจะหมดขวด
เฟียร์โรพยายามสลัดภาพเธอออกจากหัวของตัวเองแต่ทว่ายิ่งแอลกอฮอล์เข้ามาร่างกายเขามากเพียงใดภาพเต้าอวบขาวๆอีกทั้งโคนขาขาวเนียนที่เขาเพิ่งเห็นไปกลับมาวนเวียนอยู่ในหัวเขาตลอดมันจึงพาลทำให้เป้ากางเกงของเขานั้นเริ่มคับตุงขึ้นมาเรื่อยๆ
"เป็นเหี้ยอะไรว่ะเนี่ย" เขาลูบไปที่เป้ากางเกงของตัวเองที่ตอนนี้เจ้าลูกชายของเขาเหมือนจะไม่ฟังอะไรแล้ว นี่ขนาดเมื่อตอนหัวค่ำที่เขาออกไปดื่มกับเพื่อนๆที่ไม่ได้เจอกันมานานพวกนั้นมันพาสาวๆมานั่งเอานมถูกับตัวกับแขนเขายังไม่รู้สึกพิศสวาทอะไรเลย
แต่กับยัยแม่เลี้ยงของเขาแค่เห็นยังไม่ได้สัมผัสอะไรมันก็ทำให้เจ้าลูกชายเขาถึงกับอยู่ไม่สงบเลยทีเดียว
เฟียร์โรตัดสินใจลุกขึ้นถอดเสื้อผ้าแล้วเดินโทงๆเข้าห้องน้ำไป เขาคิดว่าน้ำเย็นๆคงทำให้เขาสดชื่นและเลิกคิดอะไรเพ้อเจ้อ
แต่ร่างกายเหมือนมันยิ่งต่อต้านเจ้าลูกชายของเขามันไม่มีทีท่าว่าจะสงบลงได้เลย มีแต่ผงาดขึ้นเรื่อยๆ บวกกับสมองของเขาในตอนนี้ที่ไม่สามารถลบภาพเต้านมคู่สวยนั้นได้
เมื่อร่างกายไม่สามารถต่อต้านกับความคิดได้ มือสากก็เริ่มสาวแท่งเอ็นร้อนระอุที่กำลังดีดเด้งอยู่นั้นเข้าออกช้าๆเนิบๆ
"อืม...." เขาเริ่มรู้สึกดีขึ้นมาทันทีเมื่อแท่งเอ็นใหญ่เริ่มถูกปลดจากพันธนาการ บวกกับจินตนาการว่าเขากำลังได้สอดใส่กับใครบางคนที่ภาพเธอมันวนเวียนอยู่ในหัวเขาตลอด ใบหน้าของเธอที่ทำท่าเสียวจนเขาต้องยกยิ้ม หุ่นสวยๆและสองเต้างามที่กำลังกระเพื่อมตามแรงกระแทกของเขาเองมันยิ่งทำให้เขาเสียวขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก
"อืม...อ่าาา" มือใหญ่เร่งความเร็วสาวแท่งเอ็นเข้าออกด้วยความเร็วแรง
"ซี๊ดดด...อ่าา...อ๊าาาส์~~~" จนในที่สุดเขาก็สามารถปลดปล่อยเอาน้ำกามของตัวเองออกมาจนได้
หลังจากจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้วชายหนุ่มอาบน้ำและนุ่งเพียงผ้าเช็ดตัวผืนเดียวก่อนจะกลับมาดื่มวิสกี้ที่เหลืออีกครั้ง และคิดว่าในคืนนี้เขาคงไม่อาจข่มตาให้หลับลงได้เลย
ครืดดด...
เสียงสมาร์ทโฟนเครื่องหรูดังขึ้น ชายหนุ่มมองไปที่หน้าจอเมื่อปรากฎชื่อของเพื่อนสนิทโทรมา เขาก็รู้ได้ทันทีว่ามันโทรมาทำไม
เฟียร์โรตัดสายทิ้งแต่ทว่าปลายสายก็ไม่ลดความพยายามยังคงโทรมาอยู่ไม่หยุด
"อืม...ว่าไง" ชายหนุ่มกดรับสายเพราะทนรำคาญไม่ได้
"เห้ย เพื่อนรักมึงอยู่ไหนวะเนี่ยสาวๆเขารอมึงนานแล้วนะ" เสียงอังเดรเพื่อนของชายหนุ่มถามออกมา
"กูกลับบ้านแล้ว"
"อ้าว! เห้ย! อะไรของมึงวะมีสาวๆสวยๆมาคอยบริการมึงหนีกลับบ้านเนี่ยนะไม่สมเป็นเฟียร์โรเลยนะมึง"
"กูเหนื่อย อยากพัก แค่นี้นะ" พูดจบชายหนุ่มก็ตัดสายทิ้งทันที
เฟียร์โรยังคงกลับมาดื่มวิสกี้ที่เหลือ เขาดื่มเพื่อที่จะได้ไม่ต้องคิดเรื่องของเธอแต่ทว่ามันก็ไม่เป็นไปตามที่คิดไว้ เพราะยิ่งดื่มมากเท่าไหร่ใบหน้าสวยๆของแม่เลี้ยงของเขายังสลัดออกจากหัวเขาไม่ได้ จนในที่สุดเขาต้องเรียกคุณพ่อบ้านขึ้นมาพบ
"นายท่านเฟียร์โรเรียกกระผมมา ไม่ทราบว่าต้องการอะไรหรือครับ"
"ฉันอยากได้เหล้าอีก"
"ตอนนี้ใกล้จะตี 2 แล้วนะครับนายท่านเฟียร์โร"
"ฉันไม่ได้เรียกมาถามเวลา"
"เอ่อ...ครับนายท่านเฟียร์โร กระผมจะนำวิสกี้ขึ้นมาให้นายท่านตอนนี้แหละครับ" พูดจบคุณพ่อบ้านหันหลังเตรียมจะเดินลงไปเอาวิสกี้มาให้เจ้านาย
"อืม...เดี๋ยว!"
"ครับ"
"นอกจากเหล้าแล้วฉันยังอยากได้กุญแจห้องทั้งหมดของคฤหาสน์หลังนี้"
"ครับ กระผมจะนำขึ้นมาให้พร้อมกับวิสกี้ครับ"
"อ่อ! และต่อไปไม่ต้องเรียกให้ยืดยาวจะเรียกชื่อฉัน หรือจะนายท่านให้เอาซะอย่าง"
"ได้ครับนายท่าน เดี๋ยวกระผมจะได้แจ้งให้คนรับใช้และคนงานทุกคนทราบเรื่องนี้ด้วยครับ"
"อืม...ไปๆ"
"ครับ"
ไม่นานคุณพ่อบ้านก็นำวิสกี้พร้อมกับพวงกุญแจอีก 15 พวงขึ้นมาให้เฟียร์โร
"นี่ครับวิสกี้ ส่วนนี่คือกุญแจห้องทั้งหมดในคฤหาสน์แห่งนี้ ทุกพวงทุกดอกมีชื่อของแต่ละโซนของแต่ละห้องติดไว้เรียบร้อยแล้วครับ"
"อืม...ไปได้"
"ครับนายท่าน"
หลังจากที่คุณพ่อบ้านออกไปแล้วเฟียร์โรก็กระดกวิสกี้เข้าปากแบบไม่หยุด หลังจากนั้นก็หยิบพวงกุญแจแต่ละพวงมานั่งพิจารณาจนกระทั่งเขาเจอพวงที่ต้องการ
ชายหนุ่มเอาลูกกุญแจที่ต้องการออกจากพวงใหญ่เขาเพ่งมันเขม็งก่อนจะยกยิ้มด้วยความพึงพอใจเมื่อได้กุญแจดอกที่ต้องการ
ชายหนุ่มกระดกวิสกี้เข้าปากไปอีกแก้วใหญ่ก่อนจะหยิบกุญแจดอกนั้นขึ้นมา และไม่ลืมที่จะกำเอาถุงยางอนามัยอยู่ในลิ้นชักติดมือไปด้วยก่อนจะเดินโซเซออกจากห้องไป