และแล้วก็มาถึงวันที่ผมรอคอย ผมรีบเปิดเอกสารสำคัญที่ให้ส่งมาที่บ่อนออกมาอ่านทันที และผลที่ออกมา กลับเป็นอย่างที่ผมคิดไม่ถึง ยิ่งเห็นแบบนี้มันยิ่งทำให้ผมสมน้ำหน้าตัวเองมากกว่าเดิมที่โง่ซ้ำโง่ซาก โง่จนสุดท้ายก็ไม่เหลือใครอย่างที่แม่เคยพูดไว้จริงๆ
Rrrrrr เสียงโทรศัพท์เข้า พอผมหยิบขึ้นมาดูก็ทำให้ผมหงุดหงิดจนต้องโยนมันออกไปไกลๆ
“โถ่เว้ย!”
เคร้ง! ผมปัดทุกอย่างบนโต๊ะลงจนหมดระบายความโง่และความเจ็บปวดที่ตัวเองต้องเจอเพราะการกระทำของตัวเอง ทุกอย่างพังเพราะผม เพราะตัวของผมเอง เพราะการกระทำของผมเอง
“เกิดอะไรขึ้นครับนาย!” ไอ้บอลวิ่งเข้ามาแล้วถามขึ้นอย่างตกใจ
“ไม่มีอะไร กูอยากอยู่คนเดียว!” ผมบอกมันออกไปตรงๆ
“ครับ” ไอ้บอลก็รู้หน้าที่ตัวเองมันก็ยอมออกไปง่ายๆโดยไม่เซ้าซี้ผม นั่นทำให้ผมกลับมาอยู่กับตัวเองอีกครั้ง
“มึงแม่งสมควรตาย สมควรตายจริงๆ!” ผมหมายถึงตัวเองนี่แหละที่สมควรตาย ไม่คิดว่าอายุยิ่งเพ
