ไทม์
“หยุดคุยกันหน่อย!” เสียงหนึ่งดังขึ้นทำให้ผมหยุดหันกลับไป
“มีอะไร” ผมถามคนตรงหน้าออกไปนิ่งๆ
“มึงรู้ได้ยังไงว่าชะเอมไม่ได้ท้องกับกู” ไอ้ปราบถามออกมาทันที
“กูไม่ได้โง่เหมือนมึง” ผมตอบกลับออกไปตามตรง เพราะถ้าผมโง่เหมือนกัน ตอนนี้ผู้ชายที่กำลังเจอปัญหาอาจจะเป็นผมก็ได้
“แล้วมึงรู้ไหมว่าชะเอมท้องกับใคร” ไอ้ปราบที่ดูจะไม่พอใจที่ถูกผมด่าแต่ทำอะไรไม่ได้ ก่อนจะพยายามควบคุมตัวเองแล้วถามออกมา
“ทำไม จะตามไปฆ่าผู้ชายคนนั้น?” ผมเลิกคิ้วถามมันทั้งที่รู้แหละว่ามันอยากไปทำไม
“ไอ้ไทม์!”
“แล้วทำไมกูต้องบอกมึง?” ผมเลิกคิ้วถามคนตรงหน้าออกไป
“.....” ไอ้ปราบมันจ้องมองหน้าผมอย่างอาฆาตร แต่มันกลับยืนนิ่ง
“กูบอกมึง แลกกับการที่มึงเลิกยุ่งกับเมียกู” ผมเสนอออกไป ถึงใยบัวไม่ได้เป็นเมียผมจริงๆ แต่ทางนิตินัยก็ใช่ไหมวะ
“ไม่มีทาง!” ไอ้ปราบสวนกลับมาทันที
“หึ ต่อให้มึงไม่ยอมยังไง มึงก็ไม่มีสิทธิ์ในตัวของใย
