“ทำอะไร!”
“เฮือก” ฉันสะดุ้งตกใจหลังจากเสียงเข้มของคุณปราบดังขึ้นทั้งที่ฉันพึ่งจะปลดล็อกโทรศัพท์และยังไม่ได้เปิดอะไรดู
“อย่าทำแบบนี้อีก” คุณปราบดึงโทรศัพท์ในมือฉันไปก่อนเขาพูดขึ้นเสียงเข้มอย่างไม่พอใจ ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไปพร้อมกับโทรศัพท์
ฉันรู้ว่าตัวเองผิดที่ทำแบบนี้ เพราะถ้ามีใครมาแอบเปิดโทรศัพท์ฉัน ฉันก็คงไม่พอใจ เพียงแต่ถ้าใครคนนั้นเป็นคุณปราบ ฉันกลับไม่คิดว่าจะโกรธเขาหรือต้องไม่พอใจกับสิ่งที่เขาทำ เพราะสำหรับฉัน เขามีสิทธิ์ทำ เพียงแต่สำหรับเขาแล้ว ฉันคงไม่มีสิทธิ์สินะ
ฉันออกไปทำข้าวเช้าไว้เหมือนทุกวัน ก่อนจะกลับเข้ามาในห้องอีกครั้งเพื่อรอคุณปราบ
“คุณปราบ” พอคุณปราบเดินออกจากห้องน้ำ ฉันก็เรียกเขาขึ้น
“อืม” เขาขานรับฉันนิ่งๆ
“ฉันขอโทษค่ะ” ฉันเอ่ยออกไปอย่างที่คิด เพราะพอมาคิดดูดีๆแล้วยังไงฉันก็ผิดจริงๆนั่นแหละ ถึงจะมีเหตุผล แต่ก็ไม่ควรทำอะไรแบบนี้
“อย่าทำแบบนี้อีก ฉันไม่ชอบ” คุ
