ใยบัว
“เห้อ” ฉันถอนหายใจออกมาด้วยความเหนื่อยหลังจากกลับมาจากทำงาน แต่ที่เหนื่อยไม่ใช่เพราะงานหรอกนะ มันเพราะกลับมาถึงห้องทีไร ทุกอย่างก็ตกอยู่ในความเงียบ และมีเพียงฉันคนเดียวที่อาศัยอยู่ทุกวันเหมือนเดิม
ใช่ ตอนนี้ความสัมพันธ์ของฉันกับคุณปราบไม่ได้ดีขึ้นเลย เรียกว่าแย่ขึ้นเรื่อยๆเลยยังได้ ฉันกับเขาแทบไม่ได้พูดคุยกันเลยในละแต่วันถึงแม้ว่าเขาจะกลับห้องมาบ้าง แต่กลับมาก็ตอนที่ฉันหลับไปแล้ว พอเช้าฉันต้องตื่นไปทำงานเขาก็ยังไม่ตื่น ฉันไม่รู้ว่าเขาไปไหนทำอะไรที่ไหนกับใคร แต่ที่รู้ๆคือเสื้อผ้าเขามักมีกลิ่นเหล้าติดมาทุกตัวแต่อีกกลิ่นที่แถมมาด้วยก็คือกลิ่นน้ำหอม และมันก็เป็นน้ำหอมผู้หญิง
อ้อ ฉันยังไม่ได้บอกใช่ไหมว่าฉันทำงานกับคุณไทม์ แต่ไม่ใช่ร้านอาหารเขาที่เคยทำหรอกนะ แต่เป็นบริษัทที่ฉันอยากทำแล้วไปสมัครนั่นต่างหากล่ะ บังเอิญใช่ไหม ฉันเองก็ไม่อยากเชื่อเหมือนกันว่าสุดท้ายแล้วฉันจะได้ทำงานที่บริษัท
