พี่ป่ายอมพาฉันมาพบเส้นด้าย แต่ดูๆแล้วดูเหมือนว่าพี่ป่าจะไม่ค่อยอยากให้ฉันมาสักเท่าไหร่
"ห้ามบอกเลิกกู" พอลงจากรถพี่ป่าก็พูดขึ้น
"แอมจะบอกเลิกพี่เรื่องอะไรคะ พี่ทำอะไรไว้" ฉันขมวดคิ้วมองหน้าพี่ป่าอย่างสงสัย ทำตัวเหมือนคนมีความผิดอะไรอย่างงั้นแหละ
"ไม่มีอะไร กูก็แค่พูดกันไว้ เดี๋ยวมึงจะรู้สึกผิดแล้วพลานมาบอกเลิกกู"
ฉันส่ายหน้าไปมาเบาๆก่อนจะเดินเข้าไปในบ้าน พี่ป่าก็เดินตามหลังฉันมาติดๆ
แกร่ก! ฉันเปิดประตูเข้าไปด้านในห้องที่เส้นด้ายเธออยู่
ด้านในมีขุนเขานั่งอยู่ข้างๆเตียงของเส้นด้าย ขุนเขาจับมือเธอขึ้นมาแล้วเอามาทาบไว้ตรงแก้มของเขา
"มึงทำอะไร !!" พี่ป่าถามขุนเขาเสียงเข้ม
ขุนเขาหันมามองหน้าพี่ป่า แววตาเขาว่างเปล่า เขาค่อยๆวางมือของเส้นด้ายลง
"กูก็มาเฝ้าเส้นด้ายตามที่มึงบอก"
"แล้วเมื่อกี้...." พี่ป่าหันมามองหน้าฉันเขาชะงักไป ไม่ได้พูดอะไรต่อ
คืออะไร ทำไมไม่พูดต่อล่ะ...
"ม
