“ไปเอาตัวเมียกูมา แล้วฆ่าไอ่เวรนั่นทิ้งซะ”
เฮือก...!!
สะ เสียงแบบนี้ ฉันจำได้ดีว่ามันเป็นเสียงของใคร
“หะ เหมันต์” ฉันอุทานออกมาเบาๆ เมื่อหันหน้ากลับไปแล้วเจอกับเหมันต์ที่กำลังยืนจ้องหน้าฉันตาเขม่งอยู่
ฉันหนีเขาไม่พ้นจริงๆใช่มั้ย ฉันต้องกลับไปที่บ้านหลังนั้น เพื่อให้เขาเอาตัวฉันไปแลกกับบ้านและบริษัทของเขา แบบนั้นใช่มั้ย
“อย่านะ !!” ฉันร้องห้ามเมื่อลูกน้องของเหมันต์เดินเข้ามาทางฉัน ลูกน้องของเหมันต์หยุดชะงักทันที
“มึงจะฟังใคร !!” เหมันต์สั่งลูกน้องเสียงแข็ง เมื่อลูกน้องของเหมันต์ได้ยินที่เขาสั่ง ทุกคนก็เริ่มเดินมาทางฉันอีกครั้ง
“คุณรู้จักคนพวกนี้ด้วยหรอ” เจ้าของห้องพักเอ่ยถามฉัน ทั้งที่เขายังคงประคองตัวฉันอยู่ ถ้าเขาปล่อย ฉันคงจะล้มแน่ๆ แต่ยังไงฉันก็ต้องบอกให้เขาปล่อยฉันเอาไว้ตรงนี้
“ปล่อยฉันเอาไว้ตรงนี้ แล้วคุณรีบกลับไปในห้องของคุณซะ!!” ฉันพูดพรางผลักตัวเขาออก แต่เขาไม่ยอมปล
