Love (friend) คำว่ารักที่ห้ามพูด

ตอนที่ 4 ใครมันจะเป็นฝ่ายง้อได้ทุกครั้ง

หนามเตยผล็อยหลับไปหลังจากทานมาม่าเสร็จ มารู้สึกตัวตื่นอีกทีก็ตอนเกือบจะห้าทุ่มครึ่ง ซึ่งตอนนี้เครื่องซักผ้าของเธอหยุดทำงานไปแล้ว ที่เหลือก็แค่ย้ายจากเครื่องซักไปใส่ที่เครื่องอบแห้งแทน เมื่อจัดการทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยจึงเดินกลับเข้าไปในห้องนอนเพื่ออาบน้ำชำระร่างกายให้สดชื่น

ด้วยความที่นอนหลับไปนานหลายชั่วโมงทำให้ไม่รู้สึกง่วง เมื่ออาบน้ำแต่งตัวเสร็จจึงเดินไปหยิบเอาไอแพดพร้อมโทรศัพท์มือถือและผ้าห่มผืนเล็กเดินออกไปที่โซฟาเบดด้านนอก ตั้งใจจะดูซีรี่ส์เรื่องโปรดไปเรื่อยๆจนกว่าจะง่วง ซึ่งถ้าง่วงเมื่อไหร่ก็จะนอนมันตรงโซฟาเบดนี่เลย แต่ถ้าไม่รู้สึกง่วงก็จะดูซีรี่ส์ไปเรื่อยๆจนถึงเช้าวันใหม่ ทว่ายังไม่ทันกดเข้าแอปพลิเคชันซีรี่ส์ชื่อดังที่มีทั้งซีรี่ส์จีนเกาหลีญี่ปุ่นและไทยที่สมัครรายปีเอาไว้ โทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะก็ส่งเสียงแจ้งเตือนขึ้นมาซะก่อน

หนามเตยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดดู เกือบจะวางโทรศัพท์ลงแล้วด้วยซ้ำถ้าไม่บังเอิญเห็นอะไรบางอย่างเข้า สิ่งที่เห็นทำให้หนามเตยต้องขมวดคิ้วยุ่งดวงตาคู่สวยหรี่เล็ก ริมฝีปากอิ่มเม้มคว่ำ รีบกดแคปเจอร์หน้าจอเพื่อขยายรูปนั้นอีกที เพื่อดูให้แน่ชัด

ถึงจะไม่มีใครตอบคำถามเธอ ทว่าสุดท้ายหนามเตยก็รู้อยู่ดีว่าเพื่อนผู้ชายทั้งห้าคนนั้นไปไหนกัน

สตอรี่ไอจีของกิลล์ที่เธอเพิ่งดูคือคำตอบของทุกอย่าง ถ้าพูดถึงเพื่อนผู้ชายในจำนวนห้าคน กิลล์เป็นคนที่อัปเดตโซเชียลบ่อยมาก เรียกได้ว่าเจ้าพ่อโซเชียลยังได้ อยู่ที่ไหน ทำอะไร กับใครก็อัปสตอรี่ให้คนอื่นรู้ตลอด

ทว่าสายตาไม่รักดีของหนามเตยดันไม่โฟกัสแค่สิ่งที่กิลล์อยากพรีเซนต์

ถ้าเป็นคนอื่นที่กดเข้ามาดูก็คงมองแค่ใบหน้าหล่อๆของเจ้าของไอจีที่เซลฟี่ตัวเองก่อนจะปรับกล้องหันไปถ่ายเพื่อนคนอื่นๆ ที่กำลังเตะบอลกันด้วยความสนุกสนาน ทว่าสายตาของหนามเตยดันมองเลยไปยังม้านั่งด้านหลัง ที่มีร่างสูงของฟืนยืนคุยอยู่กับผู้หญิงคนหนึ่ง หนามเตยรู้สึกคุ้นหน้าผู้หญิงในสตอรี่มาก มั่นใจว่าตัวเองเคยเจอ และก็ถึงบางอ้อเมื่อเธอแคปเจอร์สตอรี่เพื่อขยายดูภาพ ผู้หญิงคนนั้นชื่อแนนนี่คือคนเดียวกับที่มองสบตากับฟืนในผับเมื่อวันก่อน ก่อนที่ทั้งสองคนจะชนแก้วกันและแลกคอนแทคกันก่อนออกจากร้าน

ที่สงสัยคือแนนนี่ไปที่สนามฟุตบอลได้ยังไง?

หรือว่าทั้งสองคนจะนัดกัน?

ความรู้สึกบางอย่างที่พยายามกักเก็บไว้ภายในใจพวยพุ่งขึ้นมาทำให้หนามเตยไม่มีอารมณ์สุนทรีย์อยากจะดูซีรี่ส์ หมดอารมณ์อยากดูมันไปเฉยๆ ทั้งที่มันเป็นเรื่องที่เธอตั้งหน้าตั้งตารอและอยากดูมากๆ ถึงขั้นกดเข้าลิสรายการโปรดไว้ตั้งแต่ทางแอปฯลงโปรโมทแค่ตัวอย่าง ทว่าตอนนี้กลับไม่มีความกระตือรือร้นที่จะอยากดูมันสักนิด เพียงเพราะเห็นฟืนอยู่กับผู้หญิงอื่น

นับวันฟืนก็ยิ่งมีอิทธิพลต่อจิตใจเธอมากขึ้นเรื่อยๆ มันมากจนเธอเริ่มกลัวว่าสักวันจะเก็บซ่อนมันเอาไว้ไม่อยู่ และความรู้สึกนั้นจะถูกล่วงรู้เข้าสักวัน

เธอกำลังกลัว...

กลัวว่าความสัมพันธ์ของเธอกับฟืนจะไม่เหมือนเดิม จากที่ฟืนแค่รู้สึกรำคาญเธออาจจะเปลี่ยนเป็นเกลียดเธอถึงขั้นเลิกคบถ้าเกิดมันรู้ว่าเธอไม่ได้คิดกับมันแค่เพื่อน

เพื่อนเหรอ?...

ความรู้สึกของเธอมันไปไกลเกินคำนี้มากจริงๆ

หนามเตยไม่รู้ว่าความรู้สึกพวกนี้มันเริ่มก่อตัวขึ้นเมื่อไหร่หรือว่าตอนไหน ทว่ามันชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ เมื่อมีผู้หญิงอื่นเข้ามายุ่งวุ่นวายกับฟืนในเชิงชู้สาว อยากสานต่อความสัมพันธ์ที่เธอเองก็อยากจะก้าวข้ามคำว่าเพื่อนเพื่อไปอยู่ตรงจุดนั้น จุดที่เธอไม่ต้องกักเก็บความรู้สึกเอาไว้ภายในใจ ไม่ต้องปิดบังซ่อนเร้นว่ากำลังแอบรักเพื่อนสนิทตัวเองอยู่ฝ่ายเดียวอีกต่อไป

ทว่าเธอไม่กล้า กลัวว่าถ้าเปิดเผยความรู้สึกออกไปแม้แต่คำว่าเพื่อนฟืนก็อาจจะไม่มีให้เธอเลย

แค่ตอนนี้มันก็รำคาญเธอจะแย่ ถ้าเกิดรู้ว่าเธอ 'รัก' คงแทบไม่อยากมองหน้า

หนามเตยไม่พร้อมที่จะเสียฟืนไป ไม่ว่ากรณีใด ขอแค่ได้เห็นฟืนอยู่ในสายตา ต่อให้ตัวเองต้องอยู่ในสถานะ friend zone ต่อไปเธอก็ไม่เสียใจ...

หรือต่อให้เสียใจเธอก็จะไม่ปริปาก

ส่วนเธอกับฟืนรู้จักกันตอนไหนน่ะเหรอ?

ก็คงต้องย้อนกลับไปเมื่อสิบสามปีก่อน...

ตอนนั้นหนามเตยเพิ่งจะอายุแปดขวบ เพิ่งย้ายจากเชียงใหม่กลับมาอยู่กับพ่อที่กรุงเทพหลังจากที่แม่ของเธอเสียชีวิตด้วยโรคมะเร็ง

ถึงแม้ว่าการจากไปของแม่จะไม่ได้ปุบปั๊บด่วนจากไปแบบกระทันหัน ทว่ามันก็โหดร้ายเกินไปสำหรับเด็กหญิงวัยแปดขวบที่อยู่กับแม่แทบตลอดเวลา มีแม่เป็นเสาหลักและที่พึ่งหนึ่งเดียวมาตลอดหลายปี

หนามเตยเองก็จำอะไรไม่ได้มาก จำได้แค่ว่าพ่อกับแม่ของเธอแยกทางกันตอนที่เธออายุสี่ขวบ พี่ชายของเธอที่อายุมากกว่าเธอเก้าปีอยู่กับพ่อ ส่วนเธออยู่กับแม่ ทั้งสองคนไม่ได้โกรธเกลียดกันถึงขั้นไม่ยอมให้อีกฝ่ายเจอหน้าลูก พ่อจะขึ้นไปหาเธอที่เชียงใหม่ทุกเดือน และทุกวันเกิดเธอพ่อก็จะพาพี่เหนือฟ้าพี่ชายของเธอมาด้วยทุกครั้งเพื่อพาเธอไปเลี้ยงฉลองวันเกิด ทว่าเธอไม่ได้ต้องการแค่นั้น เธออยากให้พ่อและพี่เหนือฟ้ามาอยู่กับเธอทุกวัน โดยเฉพาะวันพ่อที่เพื่อนๆในโรงเรียนทุกคนต่างก็มีพ่ออยู่ด้วย...แต่เธอไม่มี

นับคร่าวๆในหนึ่งปีเธอกับพ่อเจอกันไม่ถึงสิบวันด้วยซ้ำ ถึงจะพูดคุยกันเหมือนปกติ ทว่าหนามเตยรู้ดีว่ามันไม่ปกติ ความคุ้นเคยและความผูกพันมันค่อยๆ ลดน้อยถอยลงและจางลงไปเรื่อยๆ ตามกาลเวลา ยิ่งเวลาผ่านไปหลายปีความรู้สึกคุ้นเคยกับพ่อก็ยิ่งเหลือน้อยลงเรื่อยๆ

ถึงอย่างนั้นทุกครั้งที่เจอกันพวกเราก็ยังพูดคุยกันได้ ยิ้มให้กันได้ หัวเราะไปพร้อมๆกันได้ ทว่ามันก็ไม่เหมือนกับการที่เธอต้องย้ายมาอยู่กับพวกเขาที่นี่ เพราะนอกจากพ่อกับพี่เหนือฟ้าแล้วก็ยังมีน้าเหมยภรรยาใหม่ของพ่อกับหมอกหนาวลูกชายคนเล็กของพ่อที่เธอจะต้องอยู่ร่วมบ้านด้วย

ถามว่าพ่อมีน้าเหมยหลังจากหย่าจากแม่ของเธอเหรอ? คำตอบคือไม่ใช่ พ่อมีน้าเหมยก่อนที่จะหย่ากับแม่ของเธอ และนั่นก็เป็นเหตุผลว่าทำไมเธอถึงมีน้องชายต่างแม่ที่อายุห่างกันเพียงสองปี