ความในใจ...ฟืน ชนนนท์
หนึ่งเดือนต่อมา...
เราอาจจะมีเพื่อนสนิทหลายคน แต่ทว่ามันจะมีอยู่คนหนึ่งที่เรายกให้เขาพิเศษกว่าคนอื่นๆ และเพื่อนสนิทที่พิเศษใส่ไข่กว่าคนอื่นของผมก็คือ...‘หนามเตย’
ผมกับหนามเตยเราสองคนรู้จักกันตอนอายุแปดขวบ ต้องบอกว่าหนามเตยในวัยแปดขวบเป็นเด็กผู้หญิงที่น่ารักมากๆ ใบหน้าของเธอเรียวเล็กทว่ามีแก้มยุ้ยๆ ป่องๆ ที่ใครเห็นก็อดไม่ได้ที่จะยื่นมือไปหยิกเล่นด้วยความเอ็นดู ดวงตาของเธอกลมโต จมูกโด่งรั้น ริมฝีปากจิ้มลิ้ม ผิวขาวอมชมพูตามไทป์เด็กเชียงใหม่ ต้องบอกว่าฉายแววสวยน่ารักมาตั้งแต่เด็ก เสียอย่างเดียวที่เธอไม่ยอมพูดยอมจากับใคร ไม่สุงสิงกับใคร ชอบที่จะอยู่คนเดียว เล่นคนเดียว ไม่ยอมเล่นกับเพื่อนคนอื่นๆ
เราสองคนเรียนที่โรงเรียนเดียวกัน บ้านอยู่ใกล้กันห่างกันแค่สามหลัง แต่ทว่านั้นไม่ใช่สาเหตุที่ทำให้เราสองคนกลายมาเป็นเพื่อนสนิทกันหรอกนะ สาเหตุจริงๆ มันมาจากการที่หนามเตยถูกเพื่อน
