5 เอาไว้นอนกอดแทนตัวพี่

1574 Words

ปั้ง!! “พี่จะทำอะไรคะ” หลังจากประตูรถปิดลง รามิลก็โน้มหน้าหล่อเข้าไปใกล้ จนคนตัวเล็กตกใจรีบเอนตัวหลีกหนี “กลัวอะไรกันครับ พี่แค่คาดเบลท์ให้เอง” มือเรียวยาวเอื้อมจับสายคาดเบลท์อยู่นาน ทั้งที่หาเจอแล้วแต่ยังไม่ยอมเอาตัวออก ยังคงสูดดมกลิ่นหอมอ่อนๆของคนตัวเล็กอยู่นาน ยิ่งอยู่ใกล้เขายิ่งมีความต้องการ แทบอดทนรอไม่ไหวแล้ว “เดี๋ยวหนูคาดเองก็ได้นะคะพี่รามิล” โยเกิร์ตบอกเขาเสียงเบา เพราะตอนนี้หน้าทั้งสองอยู่ห่างกันไม่ถึงคืบ “ได้แล้วนี่ไง” รามิลดึงสายเบลท์มาคาดให้เธอ มองดูคนตัวเล็กเขินอายอย่างชอบใจ เธอเขินจนหน้าแดงไปหมด แต่ก็พยายามเบือนหน้าหนีไปทางอื่น “เป็นอะไรครับหน้าแดงเชียว ร้อนเหรอ” แกล้งเธอทั้งๆที่เขาก็รู้คำตอบอยู่แล้ว “อะ อ้อ ใช่ค่ะหนูร้อน ” เธอตอบตะกุกตะกัก มือเล็กพัดวีที่หน้าตัวเองเบาๆ จนเขานึกขำกับท่าทีเฉไฉของเธอไม่น้อย “อยากกินอะไรครับ เดี๋ยวพี่เลี้ยงเอง” ขับรถไปด้วย เขาก็ชวนคนตัวเล็กคุยไปด้วย “ กินอะไรก็ได้ค่ะ หนูกินได้หมดเลย” เธอเป็นคนกินอะไรง่ายๆ ไม่ใช่ผู้หญิงเรื่องมากอะไร “หืม ทำไมเลี้ยงง่ายจังครับ แบบนี้พี่หลงแย่เลย” รามิลถึงกับแปลกใจ โยเกิร์ตดูเป็นคนง่ายๆ ไม่เหมือนผู้หญิงส่วนมากที่เขาเคยเจอ ที่อ้อนอยากกินแต่ของแพงๆ พาไปกินแต่ละมื้อก็เป็นหลักหลายพัน “ ปกติพี่ปากหวานกับสาวๆแบบนี้หรือเปล่าคะ” โยเกิร์ตอดถามไม่ได้ เขาพูดอะไรก็ดูอ้อนไปหมด “ ทำไมต้องพูดถึงเรื่องคนอื่นล่ะครับ พูดถึงแค่เรื่องของเราก็พอแล้ว ตอนนี้พี่จีบน้องอยู่นะ จะดึงคนอื่นเข้ามาทำไม” ก็ปกตินั่นแหละครับ ที่เวลาผู้ชายต้องการ ก็ต้องปากหวานเป็นธรรมดา แต่ปกติผมไม่เคยจีบใครแบบนี้ จะว่าเธอเป็นคนแรกก็ได้ ถึงมันจะเป็นแค่เกมก็เถอะ แต่อยู่กับเธอแล้วดูตื่นเต้นดี มันกระชุ่มกระชวยอย่างบอกไม่ถูก “ ก็หนูอยากรู้ ว่าพี่เป็นแบบนี้กับทุกคนหรือเปล่า หนูจะได้ไม่เผลอคิดไปไกล ว่าตัวเองเป็นคนสำคัญไงคะ” “ เอาจริงแล้วพี่ไม่เคยจีบใครนะ พี่จีบน้องเป็นคนแรกจริงๆ อันนี้เป็นเรื่องจริงพี่สาบานได้เลย” อันนี้ผมไม่ได้โกหก แต่ปากหวานแบบนี้ผมทำประจำ “ หนูจะเชื่อพี่ได้จริงไหมเนี่ย ดูพี่หลอกล่อเก่งจะตาย” คนตัวเล็กมองหน้าผมอย่างไม่เชื่อ “ พี่ไม่เคยหลอกลวงใครครับ น้องต่างหากที่หลอกล่อพี่ ดูสิแค่นี้พี่ก็หลงจะแย่ อยากเห็นหน้าน้องตลอดเวลาเลย” เขาเหล่ตามองคนตัวเล็กเพียงเสี้ยว ก่อนจะกลับไปสนใจจราจรบนท้องถนน “เชื่อตายแหละ ดูก็รู้พี่มันพวกเจ้าชู้ปากหวาน” “พูดแบบนี้พี่เสียใจแย่นะครับ พี่อุตส่าห์ตั้งใจจีบหนูเป็นคนแรกเลยนะ ” คุยเล่นกันไปเรื่อยเปื่อย ไม่นานรถก็มาถึงห้าง ตามด้วยรถของแทนคุณที่ตามมาติดๆ “อืม เดี๋ยวพี่พาไปกินอาหารญี่ปุ่นดีกว่า” มือเล็กถูกเขาจับให้เดินตามอีกครั้ง คนตั้งเยอะแยะแต่เขาก็ไม่ยอมปล่อย ยังจับมือเล็กประสานกับมือใหญ่ไว้แน่น จนคนตัวเล็กรู้สึกอบอุ่นหัวใจไม่น้อย “สั่งเลยครับอยากทานอะไร” เขายื่นเมนูให้เธอเป็นคนได้เลือก ไม่นานอาหารก็มาเสิร์ฟ หลังจากกินอิ่ม รามิลกับแทนคุณก็หาวิธีแยกทั้งคู่ออกจากกัน เพราะอยากจีบอีกฝ่ายให้เต็มที่ “เอ่อพี่รามิลคะหยุดก่อนค่ะ รอพี่แทนคุณกับไอเดียก่อน” เมื่อหันกลับไปไม่เจอเพื่อน ทั้งที่เมื่อกี้ก็เดินตามกันมาติดๆ เธอจึงบอกให้เขาหยุดรอ “ ไม่ต้องรอแล้วครับ เห็นไอ้แทนคุณบอกว่าจะพาไอเดียไปซื้ออะไรนี่แหละ เดี๋ยวเราเดินไปดูทางนั้นกัน” รามิลดึงเธอไห้ไปอีกทาง ก่อนจะเดินผ่านร้านตุ๊กตาหมีขนาดใหญ่ จนเธอมองมันอย่างสนใจ พอเจอน้องหมีก็อ่อนไหวทุกที “น้องชอบตุ๊กตาหมีเหรอ พี่พาไปดูเอาไหม” “ชอบค่ะ แต่ที่บ้านมีเยอะแล้ว” “แล้วมีตัวที่พี่ซื้อให้รึยัง” เขาดึงมือเล็กเข้าไปในร้านตุ๊กตาหมี เลือกตัวสีขาวขนนุ่มฟูน่ารักมา1ตัว แล้วเดินไปจ่ายเงินที่เคาท์เตอร์ “อันนี้พี่ให้ เอาไว้นอนกอดแทนตัวพี่เข้าใจมั้ยครับ” ตุ๊กตาหมีตัวสีขาวน่ารักพอดีกอด ถูกยื่นมาตรงหน้าเธอ โยเกิร์ตยิ้มแก้มแทบแตก รีบกอดเอาน้องหมีไว้แนบอก ไม่ว่าจะวันเกิดปีไหนๆ หรือแม้แต่ตอนปัจฉิมตอนจบ ม. 6 ก็ไม่เคยมีของขวัญไหน ที่เธอจะดีใจเท่ากับน้องหมีเลย “ ขอบคุณนะคะ กลับบ้านไปอยู่กับพี่นะ พี่จะดูแลหนูให้ดีที่สุดเลย” คนตัวเล็กพูดกับน้องหมีอย่างน่าเอ็นดู จนเขาอดยิ้มตามไม่ได้ กับความน่ารักของเธอ “ เอาอีกตัวไหมครับ น้องจะได้นอนกอดซ้ายขวาเลยไง” เมื่อคนตัวโตเห็นเธอชอบ ก็ยังอยากจะซื้อให้อีกตัว เอาไปไว้นอนกอดทั้งซ้ายและขวาไปเลย “ ตัวเดียวก็พอค่ะ” ตอบคนตัวโต ทั้งที่ยังจ้องหน้าน้องหมีไม่วางตา “ อยากทำอะไรอีกไหม” คนตัวโตถามเธออย่างเอาใจ “ หนูว่ากลับกันดีกว่าค่ะ นี่ก็เกือบ 6 โมงแล้ว หนูยังต้องไปเอารถที่มหาลัยอีก” มือเล็กพลิกนาฬิกาเรือนหรูที่ข้อมือขึ้นมาดู เมื่อเห็นว่ามันใกล้ค่ำแล้ว เธอจึงชวนเขากลับ “ ไม่ต้องไปเอารถที่มหาลัยได้ไหม พี่ขอไปส่ง เดี๋ยวตอนเช้าพี่จะไปรับแต่เช้า” ความจริงแล้ว เค้าอยากเห็นคอนโดเธอด้วยแหละ เพราะยิ่งอยู่ใกล้กับคนตัวเล็ก เค้าก็ยิ่งอยากค้นหาเธอไปเรื่อย เพราะเธอมีอะไรให้น่าค้นหา ความใสซื่อและน่ารัก มันทำให้เขาอยากรู้จักเธอมากขึ้น “ แต่หนูเป็นห่วงรถนะคะ จอดไว้แบบนั้นมันจะดีหรอ” เธอเองก็ขี้เกียจกลับไปมหาลัยเหมือนกัน แต่ก็อดเป็นห่วงรถคู่ใจไม่ได้ “ ที่มหาลัยก็มีรปภ. น้องไม่ต้องห่วงหรอกครับ แต่ถ้ารถน้องเป็นอะไรขึ้นมาจริงๆ เดี๋ยวพี่จะรับผิดชอบเอง ” “ จะซื้อคันใหม่ให้หนูหรอคะ” ถามเขาไม่จริงจังนะ “ ซื้อได้นะครับแต่ไม่ซื้อ เทียวรับเทียวส่งแบบนี้ดีกว่า ได้เจอหน้ากันทุกเช้าทุกเย็นดี” ตอบเธออย่างกวนๆ พร้อมยกยิ้มที่มุมปาก “ จะได้ซักกี่วันกันเชียว เดี๋ยวพี่ก็เบื่อหนูแล้วค่ะ” เธอคิดแบบนั้นจริงๆ ไม่รู้วันไหนที่เค้าจะเบื่อเธอ ถึงเขาจะจีบเธอแบบนี้ แต่เธอก็ไม่ได้อยากเอาใจลงไปเล่น แต่เรื่องของหัวใจ กลับเป็นเรื่องที่ห้ามไม่ได้ “ ไม่มีวันนั้นหรอกครับ พี่อยู่กับน้องยังไม่เคยรู้สึกแบบนั้นเลย พี่พูดจริงๆนะ” เขาพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง จนเป็นเธอที่ไหววูบ กับคำพูดของเขา “ พี่พูดจริงหรอคะ” น้ำเสียงหวาน ย้ำถามกับเขาอีกรอบ ยิ่งอยู่ใกล้ชิดกับเขา ยิ่งทำให้เธอหวั่นไหวขึ้นเรื่อยๆ “ จริงสิครับ พี่จะโกหกน้องทำไมหืม คิดว่าพี่เป็นคนขี้โกหกนักรึไง” “ ยังไม่ได้พูดอะไรสักหน่อย พี่อ่ะพูดเองต่างหาก” รามิลยิ้มให้กับท่าทีของคนตัวเล็กครั้งแล้วครั้งเล่า ยิ่งอยู่ใกล้เธอเขาก็ยิ้มไม่รู้กี่รอบแล้ว “ งั้นกลับกันเลยไหมคะ หนูเหนื่อยแล้ว” ปกติเธอก็ไม่ชอบเดินห้างสักเท่าไหร่ แต่วันนี้ทนลูกอ้อนของเขาไม่ไหว ก็ถึงได้ยอมมา “ งั้นน้องยืนรอพี่ตรงนี้แป๊บนึงนะครับ พี่ไปเข้าห้องน้ำแป๊บเดียวเดี๋ยวมา” “ ได้ค่ะรีบมานะคะ” คนตัวเล็กได้แต่นั่งไถมือถือรอ เขาไปพักใหญ่แล้วแต่ก็ยังไม่กลับ ตึก ตึก ตึก “ รอพี่นานไหมครับ แฮรก แฮรก” คนตัวโตเดินกลับมาพร้อมท่าทีเหนื่อยหอบ “ เป็นอะไรคะ ทำไมดูเหนื่อยจังเลย” เธอมองหน้าหล่อ ที่มีเหงื่อซึมเต็มกรอบหน้า พร้อมท่าทางเหนื่อยหอบของเขา ก็อดสงสัยไม่ได้ เขาบอกเธอว่าไปเข้าห้องน้ำ แต่อาการนี้คงไม่ได้ไปห้องน้ำมาหรอก “ ไปกันเถอะครับ เดี๋ยวพี่บอก” เธอไม่ได้ถามอะไรต่อ ปล่อยให้เขาจับมือเล็กเดินออกจากห้างมาเหมือนเช่นเคย ท้วงไปก็เท่านั้น เพราะยังไงเขาก็จับมือเธออยู่ดี

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more