4 ปฏิบัติการจีบ
1413 Words
“ทำไมครับ หืม พี่ไม่หล่อรึยังไง”
เขาเลื่อนจานข้าวออกห่าง เอามือเท้าคางแล้วจ้องหน้าฉัน นี่มันบ้าอะไรกัน ทำไมเขารุกหนักขนาดนี้ ใจฉันเต้นคร่อมจังหวะไปหมดแล้ว
“พี่กินข้าวก่อนไหมคะ เดี๋ยวเรื่องนั้นเราค่อยคุยกัน”
ฉันมองพี่รามิลเพียงเสี้ยว ดาเมจพี่เขารุนแรงมาก เขาหล่อจริงอันนี้ยอมรับ แล้วฉันจะต้านเขาได้อีกนานแค่ไหน
“โอเคครับ รับปากพี่แล้วนะ”
พี่รามิลยอมกินข้าว แต่ก็เอาแต่มองหน้าฉันแล้วยิ้มให้ จนฉันกินข้าวแทบไม่ลงเลยแหละ
“พวกมึงอะแดกข้าวมั่งไอ้รามิล ไอ้แทนคุณ มองน้องขนาดนั้นไม่แดกเข้าไปแทนข้าวเลยหละ”
ไม่นานเพื่อนเขาอีก2คนก็เดินมา แล้วแซวพี่รามิลกับพี่แทนคุณ 2คนนี้ก็หล่อไม่แพ้กัน เรียกได้ว่าเบ้าหน้าฟ้าประทานกันยกแก๊งค์เลยแหละ
“นี่ไอ้สายฟ้า นั่นไอ้บีเอ็มเพื่อนพี่เอง”
“สวัสดีค่ะ/สวัสดีค่ะ”
เราไหว้ทักทายรุ่นพี่ตามมารยาท
“สวัสดีครับ ยิ่งดูใกล้ๆยิ่งสวย ไม่น่าละเพื่อนพี่ถึงพยายามนัก”
พี่สายฟ้าพูดแล้วมองดูหน้าพี่แทนคุณกับพี่รามิล
พร้อมรอยยิ้มที่เหมือนมีเรศนัย
“แดกไหมข้าวอะสัส หรือจะแดกตีนกูแทน”
พี่รามิลหยุดคำพูดของเพื่อนไว้ โดยการเปลี่ยนเรื่องอื่น
“คร๊าบคุณรามิลดุจังกับเพื่อนเนี่ย”
เขาบ่นให้กันอย่างไม่จริงจังนัก ฉันอิ่มแล้วหรือว่าจะเอาจานไปเก็บแล้วลุกออกไปเลยนะ ตอนนี้ฉันกับไอเดียมองหน้ากันสองคน เพราะลลินมองแต่ผู้ชาย
พรึบ!!
หมับ!!
ฉันกับไอเดียพยักหน้ากันอย่างเข้าใจ ก่อนจะลุกขึ้นพร้อมกัน แต่ก็ไม่ทันคนไวกว่า พี่รามิลคว้าแขนเล็กฉันเอาไว้แน่น
“จะไปไหนครับ เราตกลงกันแล้วนะ”
เหมือนเขาอ่านความคิดฉันออกเลยอ่ะ อีตาพี่บ้านี่
“หนูจะเอาจานไปเก็บค่ะ เดี๋ยวกลับมา”
จานถูกดึงออกจากมือฉัน แล้วส่งให้เพื่อนของเขา
“กูฝากด้วย ส่วนน้องเราต้องคุยกันให้รู้เรื่อง”
มือเล็กถูกดึงให้ไปตามทิศทางที่เขาดึง ต่อต้านอะไรเขาไม่ได้เลยเพราะแรงมีแค่นี้ ขาเรียวแทบก้าวตามเขาไม่ทัน จนมาถึงหลังตึกที่ค่อนข้างลับตาคนเขาจึงหยุด และจับไหล่เล็กให้นั่งลงที่ม้าหินอ่อนใต้ร่มไม้เย็นสบาย ตามด้วยตัวเขาที่นั่งลงข้างๆ จนเนื้อตัวแนบชิดติดกัน
“พี่รามิล หนูไม่ให้พี่จีบได้ไหม คือหนู ไม่เคยชอบใคร แล้ว คือหนูกลัวพี่เป็นคนเจ้าชู้ด้วยค่ะ
หนูไม่อยากเสียใจ”
ฉันรวบรวมความกล้าแล้วบอกพี่เขาไป ฉันก็คนธรรมดานี่แหละ มีหัวใจและก็รู้สึกเป็น ถ้าเขาเป็นแบบนี้ซักวันฉันก็ต้องเผลอใจเป็นแน่
“พี่ไม่อนุญาตให้ปฏิเสธครับ พี่ชอบน้องมาก ชอบตั้งแต่แรกเจอ พี่สัญญาเลยอะ ว่าถ้าโยเกิร์ตยอมให้พี่จีบ พี่จะไม่ยุ่งกับผู้หญิงคนไหนเลย”
พระเจ้า พี่รามิลพูดพร้อมชูนิ้วขึ้นมา3นิ้ว เพื่อแสดงว่าเขาพูดจริง เอาไงละโยเกิร์ต ฉันเม้มปากแน่นสบตากับคนหล่อตรงหน้าอย่างครุ่นคิด
ใจเต้นแรงแทบกระเด็นออกมานอกอกแล้ว
“หนูไม่ชอบคนโกหกหลอกลวง ถ้ามีเรื่องโกหกที่ร้ายแรง ความสัมพันธ์ของเรายุติลงทันที พี่ตกลงไหม”
“เย้!!!น้องให้พี่จีบแล้ว ขอบคุณนะครับ พี่ตกลงตามเงื่อนไขของน้องเลย”
หน้าหล่อบัดนี้กำลังยิ้มกว้าง จนเห็นฟันเรียงกันสวยน่ามอง พี่รามิลแลดูดีใจเอามากๆ
“แค่ตกลงให้จีบเองนะคะ ยังไม่ได้ตกลงเป็นแฟนซักหน่อย”
คนตัวเล็กยู่จมูกใส่เขา ทำไมมันช่างดูน่าเอ็นดูและน่ามองแบบนี้นะ
“ก็ดีใจไงครับ พี่รู้สึกว่าความสัมพันธ์ของเรา มันกำลังก้าวมาอีกขั้นแล้ว เย็นนี้เราไปเดินเล่นที่ห้างกันไหม หาอะไรกินก่อนค่อยกลับ”
รามิลตอบอย่างดีใจ เริ่มปฎิบัติการจีบอย่างเต็มตัว
“อืม งั้นหนูขอชวนเพื่อนก่อนนะคะ”
คำพูดหวานหูบวกกับหน้าตาและทุกอย่างที่มันแสนจะเพอร์เฟคในตัวเขา ทำเอาคนด้อยประสบการณ์อย่างเธอต้องยอมโอนอ่อน
“ตามใจครับ”
เขายกยิ้มอย่างพอใจ เกมของเขาพัฒนาไปอีกขั้นแล้ว
“เรากลับไปหาเพื่อนดีไหมคะ”
โยเกิร์ตรีบเอ่ยชวนเขา เพราะอยู่กัน2ต่อ2กับเขานานเกินไปแล้ว
“ไปสิครับ”
หมับ!!!
มือเล็กถูกจับเบาๆอีกครั้ง
“พี่รามิลคะ”
เธอรีบร้องท้วงเขา
“ให้พี่จีบแล้วก็ต้องยอมให้พี่จับมือสิครับ แล้วถ้าพี่ได้เป็นแฟนพี่ค่อยทำมากกว่านี่”
“พี่นี่หน้ามึนจริงๆเลย”
เขาจับมือเธอให้เดินกลับมาหากลุ่มเพื่อน ไม่ได้สนสายตาใครจะมองยังไง ก่อนจะเดินไปส่งเธอจนถึงห้องเรียน พร้อมกับแทนคุณที่เดินไปส่งไอเดียเหมือนกัน
“โยเกิร์ตตกลงให้กูจีบแล้วเว่ย ”
หลังจากไปส่งโยเกิร์ตแล้ว เขาก็เดินกลับลงมากับแทนคุณ และพูดให้เพื่อนฟังอย่างดีใจ
“ฮึ อย่าพึ่งดีใจไปไอ้รามิล น้องไอเดียก็ยอมให้กูจีบแล้วเหมือนกัน ฮ่าฮ่า”
แทนคุณยิ้มเยาะ เมื่อเขาก็พึ่งได้รับอนุญาตให้จีบได้เหมือนกัน
“เชี้ย โคตรสูสีวะ”
สองเพื่อนรักกอดคอกันเดินไปห้องชมรม วันนี้พวกเขามีเรียนถึงแค่ช่วงเที่ยง ส่วนช่วงบ่ายก็คงไปสิงสถิตอยู่ในห้องชมรมกันนั่นแหละ
“พวกแกเย็นนี้ไปเดินเล่นห้างกับฉันป่ะ พอดีพี่รามิลชวนไปอะ”
ฉันถามเพื่อนทั้งสองเสียงเบา ไม่รู้เพื่อนจะว่าใจง่ายรึเปล่า ที่ยอมไปกับพี่รามิล
“พี่แทนคุณก็ชวนเหมือนกัน แกไปป่ะลลิน”
ไอเดียที่โดนพี่แทนคุณชวนเหมือนกัน หันไปถามลลิน
“จะให้ฉันไปทำไมละห๊ะ เพื่อนไปกันเป็นคู่ ฉันไม่อยากไปเป็นก้างขวางคอหรอกนะ”
ถ้าลลินไม่ไป ก็คงมีแค่ฉันกับไอเดียที่ต้องไป2คน วันนี้เลิกบ่าย3และก็ไม่มีรวม พอเลิกเรียนเราจึงเตรียมตัวไปห้างกัน
“โยเกิร์ต”
ฉันกับเพื่อนยังไม่ได้ลงจากอาคารเรียน ก็มีเสียงเรียกจากเพื่อนร่วมห้องดังขึ้น
“มีอะไรเหรอเฟรม”
ฉันรีบถามเพื่อนร่วมห้องอย่างสงสัย
“คือไอ้ไวน์ให้เรามาขอไลน์เธออะ เธอสะดวกป่ะ”
ฉันมองดูคนที่ชื่อไวน์ เขาเป็นเพื่อนร่วมห้องที่พูดน้อย แต่หน้าตาใช้ได้เลยทีเดียว ตอนนี้เขาโบกมือแล้วยิ้มให้ฉันด้วย
“คือเราไม่สะดวกอะเฟรม”
ฉันบอกปัดเพื่อนไป
“ก็เอามาก่อนก็ได้ คุยกันแบบเพื่อนอะไรแบบนี้ก็ได้ อย่าคิดมากดิ”
พอได้ยินเฟรมพูดแบบนั้นฉันจึงยอมให้ไลน์เพื่อนไป
“ขอบใจนะเราไปละ”
เฟรมเดินออกไปส่วนพวกฉันก็เดินลงมาด้านล่างตึก และก็เห็นพี่2คนกำลังนั่งรอที่ม้าหินอ่อนใต้ตึก
“มาแล้วเหรอครับ ไปรถพี่นะรถน้องจอดนี่แหละ เดี๋ยวพี่มาส่ง”
“พี่รามิลคะ ไปคนละคันก็ได้ค่ะ หนูขี้เกียจกลับมาอีก”
แค่คิดว่าต้องนั่งในรถกับเขาสองคน ฉันก็ใจเต้นแรงอีกแล้ว พยายามจะไม่ตื่นเต้นแล้วนะ แต่มันก็ทำไม่ได้จริงๆ
“ ถ้าขี้เกียจกลับมาก็จอดไว้นี่เลยครับ เดี๋ยวพี่ไปส่งที่คอนโด พรุ่งนี้พี่ไปรับแต่เช้า”
นอกจากไม่ยอมให้เธอขับรถไป เค้ายังอาสาไปส่งที่คอนโดอีก
“ งั้นหนูไปกับพี่ก็ได้ค่ะ แต่พี่ต้องรับปากว่าจะกลับมาส่งหนูอยู่ที่นี่”
“ เอาแบบนั้นก็ได้ครับ พี่ตามใจน้อง”
รามิลรีบเปิดประตูให้คนตัวเล็ก มองดูแทนคุณที่กำลังทำแบบเดียวกับเขา แล้วเลิกคิ้วสูงใส่กัน
- Writer
