หวังเว่ยซินยืนดูอยู่เบื้องหน้าโรงเตี๊ยม แหงนหน้ามองเบื้องหน้าด้วยแววตาภาคภูมิใจ อีกไม่กี่วันทุกอย่างที่นี่ก็จะเสร็จสมบูรณ์
หัวหน้าช่างเดินเข้ามาทักทาย “คุณหนูหวัง เป็นอย่างไรบ้างขอรับ ยังมีส่วนที่จะต้องแก้ไขเพิ่มเติมบอกข้าได้เลยนะขอรับ”
หวังเว่ยซินหันมายิ้มร่าเอ่ย “ก็ยังมีส่วนที่ขัดใจข้าอยู่บ้าง ดูต้นไม้พวกนั้นสิ เมื่อไรนะจะออกดอกบานสะพรั่งกันนะ”
หัวหน้าช่างมองตามหญิงสาวแล้วยิ้มอย่างอ่อนโยนพูดขึ้น “สักวันก็คงถึงช่วงเวลาของมันขอรับ”
จากนั้นทั้งสองก็พากันเดินเข้าไปตรวจสอบข้างใน ตะวันเริ่มลอยสูงขึ้นโจวชุนก็มาถึง สอบถามบ่าวรับใช้พอรู้ว่านางอยู่สวนดอกไม้หน้าเรือนใหญ่ก็ก้าวฝีเท้าเข้าไปพลางเอ่ยเรียก
“พี่สาว...”
หวังเว่ยซินเงยหน้าขึ้นจากเอกสารแล้วส่งยิ้มให้
“เจ้าตรวจตราเรือนของตนเองแล้วหรือยัง ถ้ายังขาดเหลือสิ่งใดก็รีบให้คนนำเข้ามาเติมให้เรียบร้อย”
โจวชุนหยุดฝีเท้ายืนนิ่งอยู่บนเบื้องหน้
