เพียงชั่วพริบตาหวังเว่ยซินก็มาปรากฏตัวอยู่บนหลังคาเรือนของกู้เฉียวจิง องค์รักษ์ภายในจวนหงอี้กงไม่สัมผัสจากมาของนาง มีเพียงองค์รักษ์ซูซูที่ยืนขวางนางไว้ ทว่าเมื่อเห็นว่าเบื้องหน้าเป็นผู้ใดกระบี่ที่กำลังจะชักออกมา..ก็หยุดอยู่ที่ฝักเช่นเคย
กู้เฉียวจิงได้สั่งความเอาไว้ หากนางมาก็ไม่ต้องขัดขวาง หญิงสาวยกมือประสานกล่าว “เชิญคุณหนูหวัง”
หวังเว่ยซินพยักหน้ากำลังจะกระโจนเข้าไปในเรือนฝีเท้าก็ชะงักเมื่อปรากฏเด็กชายผู้หนึ่งขึ้น
“คารวะ อาจารย์หญิงข้ามารอท่านที่นี่ทุกวัน” น้ำเสียงของเด็กชายเต็มไปด้วยความเคารพนอบน้อม ทำให้ซูซูปรายตามองนายน้อยกู้ซวินด้วยแววตาฉงน นางไม่เอ่ยถามอันใดเพียงแต่เร้นกายออกไปอย่างรีบเร่ง
หวังเว่ยซินสำรวจคนเบื้องหน้า นัยน์ตาจิ้งจอกประกายนุ่มนวล นางมิได้ใส่ใจกับคำเรียกของเขา กลับเอ่ยถามด้วยความห่วงใย
“ผ่านไปสามปี ฝีมือเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง”
“เรียนอาจารย์หญิง...นับว่าพัฒนาข
