ในตอนเช้า ภัสสกรณ์ตื่นไปซื้อโจ๊ก และของอร่อยมาให้แต่เช้า แต่ไม่ได้อยู่ทานด้วย เพราะกลัวว่าถ้าเธอรู้ว่าเขาเป็นคนซื้อแล้วจะไม่กิน
สกุนาเป็นคนรับไว้แล้วก็ยกขึ้นไปให้ลูกสาวที่เมาไม่ได้สติอยู่ข้างบน
“เฟื่องตื่นหรือยัง จะสิบโมงแล้วนะ”
เสียงมารดาปลุกคนที่ตื่นนอนแล้วแต่ยังไม่ยอมลุกจากเตียงนอน
“อื้อ...แม่ เฟื่องปวดหัว” เธออ้อนเหมือนเด็ก
“รู้ว่าปวดหัวแล้วจะกินไปทำไม”
“ก็ตอนกินมันหวานนี่นา” ค็อกเทลสารพัดสีเลย เธอจับโน้นดื่มนี่ก็อร่อยไปหมด แถมหวานคออีกต่างหาก รู้ตัวอีกทีก็เมาแล้ว
“มากินโจ๊กเสียก่อนแล้วก็กินยาซะ” สกุนาเอาอาหารวางที่โต๊ะในห้อง แล้วจึงดึงลูกสาวให้ไปกินข้าวกินยา
เฟื่องลดาแทบจะทรงตัวไม่ได้ จึงกอดเอวมารดาไปเหมือนยังเป็นเด็กอยู่
“โตจนจะแต่งงานอยู่แล้ว ยังทำตัวเป็นเด็ก”
“โตที่ไหนกันยังเด็กอยู่” เฟื่องลดาเถียง เธอไม่อยากโตเลยสักนิด หากรู้ว่าเป็นผู้ใหญ่แล้วจะเจ็บปวดขนาดนี้
