“ปล่อยนะ...ก็บอกว่า...ห้าวว!!!” พูดไม่ทันจบก็รู้สึกง่วงขึ้นมาก่อน
“อย่าปากแข็งหมอให้พักผ่อนเยอะๆ อย่าเครียด”
“ไม่ต้องมาสนใจเฟื่องหรอก พี่อยากไปหาสาวๆ ของพี่ก็ไปเลย”
“สาวที่ไหนอีก”
“ก็คุณปาวลียังไง ตอนนั้นก็แทบจะกลืนกินกัน ต่อหน้าเฟื่องอย่ามาพูดว่าไม่ใช่นะ” เฟื่องลดานอนหันหลังไม่อยากมองหน้าเขา
คนหลายใจ
“ปากับพี่เป็นแค่เพื่อนกัน”
“เพื่อนกันเขาไม่สิงกันขนาดนั้นหรอก” เธอไม่มีวันเชื่อคนอย่างเขาเด็ดขาด เพื่อนอะไรจะนัวกันขนาดนั้น ขนาดบอกตัดขาดเธอไปแล้ว ก็ยังมาตามตื้อจนปล้ำเธอเอาจนได้ ดูสิต้องมาท้องแบบนี้มันใช่ความผิดเธอไหม
“พี่รักเฟื่องคนเดียวนะครับ”
“ไม่จริงเฟื่องไม่เชื่อเด็ดขาด” ปากเถียงเขาแต่ตากำลังจะปิดลงเต็มที จนสุดท้ายก็ไม่รู้ว่าตัวเองหลับไปตอนไหน
“ตั้งแต่มีเฟื่องพี่ก็ไม่เคยนอกกายเลยนะ นอกใจ ก็ไม่เคย เพราะพี่มีเฟื่องอยู่เต็มหัวใจ แต่พี่มันรู้ใจตัวเองช้าไป จนเกือบเ
