บทที่ 35
“ทำไมฉันจะทำไม่ได้ ในเมื่อมันคือการขอบคุณของเธอ ฉันจะต้องตักตวงให้คุ้มค่า” เขาโน้มศีรษะทุยสวยแสนทระนงลงมาหา ริมฝีปากร้อนรุ่มชิดใกล้เข้ามาทุกขณะ กลิ่นลมหายใจของเขาทำให้หล่อนมึนเมา และร้อนรุ่ม
“อย่าทำแบบนี้เลยค่ะ พราวขอร้อง...”
“ฉันจะทำ”
“คุณคีแรน!”
“ชู่ว์ อย่าทำเสียงดังสิ ถึงห้องทำงานของฉันจะเก็บเสียง แต่เลขาฯ ของฉันก็อยู่หน้าห้องนะ อย่าลืมสิ”
หล่อนหน้าร้อนผ่าว แก้มแดงก่ำ พยายามใช้สองมือผลักไสแผงอกกว้างเอาไว้ แต่ก็อ่อนแรงลงทุกที
“ได้โปรด อย่า...ทำที่นี่เลยนะคะ”
หล่อนวิงวอนน้ำตาไหล แต่คีแรนโกรธจนไม่เหลือความปรานีใดๆ อีกแล้ว
“ในเมื่อเธอกล้ามาคุกเข่าอ้อนวอนฉันเพื่อไอ้คนรักระยำนั่นได้ ดังนั้นเธอก็ต้องอ้าขาให้ฉันแทงได้สิ จริงไหม พราวเนตร” เขายิ้มเยาะ นัยน์ตาเต็มไปด้วยความเดือดดาล และฝ่ามือเริ่มลูบไล้กายสาว “ก็คิดว่าเสียสละเพื่อไอ้หน้าจืดนั่นก็แล้วกัน”
“ไม่...”
“เดี๋ยวเธอจะบอ
