บทที่ 34
คีแรนกำลังอยู่ในห้องประชุมด้วยเรื่องที่เร่งด่วน แต่พอเลขาฯ หน้าห้องส่งข้อความไปบอกว่าพราวเนตรมาขอพบ เขาก็รีบยุติการประชุมลงกลางคัน และรีบออกมาหาหญิงสาว
ชายหนุ่มเดินกลับมายังห้องทำงาน เลขาฯ สาวรีบลุกขึ้นเดินมาหยุดตรงหน้า
“พราวเนตรอยู่ไหน”
“เธอรอคุณคีแรนอยู่ในห้องค่ะ”
รอยยิ้มพึงพอใจของคีแรนเกลื่อนใบหน้า หัวใจกระด้างพองฟูไม่หยุดจนน่าจับตี เขาเดินไปหยุดที่หน้าประตูห้อง ขยับเสื้อสูท ขยับเนกไทให้เข้าที่ ก่อนจะปรับสีหน้าให้เรียบเฉยเหมือนทุกครั้งที่เผชิญหน้ากับหล่อน จากนั้นก็ดันบานประตูเปิดเข้าไปทันที
พราวเนตรที่นั่งกระสับกระส่ายอยู่บนโซฟาหันมาเห็นเขาเข้า ก็รีบลุกขึ้นและถลาเข้ามาหยุดตรงหน้าอย่างรวดเร็ว จนเขาแทบจะซ่อนรอยยิ้มพึงพอใจเอาไว้ไม่อยู่
“คิดถึงฉันจนรอถึงเย็นไม่ได้เลยหรือไง”
“พราว...มีเรื่องสำคัญค่ะ”
สีหน้าเปื้อนยิ้มของคีแรนคลายลง เมื่อเหตุผลของการปรากฏตัวของพราวเนตรไม่ใช่
