บนรถ
“อยากกินอะไร” ชายหนุ่มหันไปถามไปยังหญิงสาวด้านข้างที่กำลังนั่งเล่นเกมส์ในโทรศัพท์มือถือของตัวเองอยู่
“ไม่หิวค่ะ! พี่ไปส่งหนูที่มหาลัยเลย” เธอตอบกลับเขาแต่ตายังจดจ่ออยู่กับหน้าจอโทรศัพท์มือถือ เกมส์กำลังสนุกจนเธอไม่สามารถละสายตาออกห่างได้เลย
จ๊อกๆ
เสียงท้องของเธอดึงขึ้นเพราะมันก็หลายชั่วโมงแล้วที่ไม่มีอะไรตกลงถึงท้อง พายุอดที่จะขำออกมาไม่ได้เมื่อเห็นสีหน้าของเธอ หญิงสาวขบเม้มริมฝีปากแน่นใบหน้ายู่เหมือนโดนขัดใจ ไอ้เสียงท้องร้องบ้านี่ดังไม่ถูกจังหวะเลยจริงๆ
“หึ! งั้นฉันจะแวะร้านข้าวต้มข้างหน้านั่นก็แล้วกัน ยังพอมีเวลาอยู่ไม่ต้องทำหน้าแบบนั้น”
พูดจบพายุก็ขับรถไปจอดริมข้างทาง เขาและเธอกินข้าวต้มกุ้งร้านเดิม ที่ชะเอมเคยพาอลิสมากินเมื่อวันก่อน
มหาลัย CH
พายุขับรถมาจอดยังบริเวณลานจอดรถของคณะบริหาร ชะเอมปลดเบลท์ออกหันไปพูดขอบคุณคนตัวสูงที่ขับรถมาส่งเธอถึงที่มหาลัย
“ขอบคุณที่ขับรถหนู ม
