ฉันเดินเข้าครัวเพื่อหยิบน้ำดื่ม แต่พอฉันกระดกน้ำเข้าปากได้เท่านั้นแหละ…ใครจะไปรู้ว่าพี่แทนไทเองก็ลงมาหาน้ำเหมือนกัน
“หิวน้ำเหรอ?” เสียงทุ้มของเขาดังขึ้นข้างหลัง ทำเอาน้ำที่ฉันกระดกไปก่อนหน้านี้เกือบพุ่งออกจากปาก ตกใจจนแทบลืมหายใจ
ฉันหันไปมอง พยายามทำเสียงนิ่ง ๆ แต่หน้าแดงขึ้นทันที “พี่แทน…อีกแล้วนะ มาตั้งแต่เมื่อไรเนี่ย”
พี่แทนไทยิ้มมุมปาก พลางยกแก้วน้ำขึ้นดื่มช้า ๆ “พี่มาตั้งนานแล้วนะ ยืนอยู่ตรงนี้ก่อนที่นุ่นจะเดินเข้ามาอีก”
ฉันเผลอกัดริมฝีปาก เลื่อนสายตาไปมองรอบ ๆ ครัวที่มืดสนิท…แต่มีแสงไฟอ่อน ๆ จากตู้เย็นส่องลงมาทำให้เห็นเงาเขาอยู่ตรงนั้น
“โอ๊ย! แล้วทำไมพี่ไม่เปิดไฟ ยืนเงียบ ๆ แบบนี้ เป็นผีหรือไงเนี่ย?” ฉันพูดพลางทำหน้าเหยเก แกว่งมือไปมาราวกับกำลังไล่ผี พร้อมกับกระพริบตาเร็ว ๆ อย่างขี้เล่น
ฉันยืนมองพี่แทนไทที่เงียบไปแค่เสี้ยววินาที แต่ก็เห็นรอยยิ้มบาง ๆ มุมปากของเขา
“แล้วถ้าพี่เป
