@2 สัปดาห์ต่อมา
“อีพริก...กูถามอะไรหน่อยดิ” เสียงมะนาวดังขึ้นข้าง ๆ ด้วยน้ำเสียงกึ่งอยากรู้กึ่งจับผิด
“ถามว่า?” พริกแกงเลิกคิ้วถามขณะกำลังดูดน้ำปั่นในมือ
“เมื่อสองอาทิตย์ก่อน...มึงกับพี่ขุนคุยอะไรกันวะ? ทำไมพี่เขาถึงหายหน้าไปเลย?” มะนาวถามตรง ๆ แววตาจับจ้อง พริกแกงชะงักเล็กน้อย มือที่ถือแก้วน้ำอยู่เกร็งขึ้นนิดหน่อย
“มึงจะอยากรู้ไปทำไม...เขาไม่มายุ่งกับกูก็ดีแล้วนิ” เสียงตอบเรียบเฉย แต่น้ำเสียงแฝงบางอย่างที่ไม่แน่ใจว่าเป็นความเสียใจหรือความพยายามจะตัดใจ มะนาวหรี่ตาใส่
“ดีแน่นะ...? แล้วที่มึงชะเง้อมองหาอยู่ทุกวันน่ะ ไม่ใช่มองหาเขาหรอกเหรอ?”
“อะไร...ไม่มี! กูจะมองหาเขาเพื่อ??” พริกแกงรีบพูด กลบเกลื่อนเร็วเกินกว่าจะเชื่อได้
“ปากแข็ง...เขาไม่มาให้เห็นหน้าหลายวัน ก็เริ่มหวั่นไหวแล้วล่ะสิ” มะนาวยักคิ้ว หัวเราะน้อย ๆ
“นาว...มึงจะบ้าป่ะ พูดจาไร้สาระ!” เธอเบือนหน้า หลบสายตาเพื่อนอย่างเผลอไผ
