เรื่องบนเตียง
2225 Words
@หลังเลิกเรียน
บรรยากาศลานหน้าอาคารเรียนที่เริ่มบางตา มีเพียงลมเย็นปลายวันกับเงาแดดที่ทอดยาว แต่สองคนนี้ยังคงปะทะกันไม่เลิก...
"มาคุยกันหน่อย..." เสียงทุ้มนิ่งของ ขุนศึก ดังขึ้น พร้อมสายตาคมกริบที่มองตรงมาที่หญิงสาวร่างเล็กตรงหน้า
"ไม่ว่าง.." พริกแกง ตอบสั้นๆ ปัดกระเป๋าขึ้นบ่าอย่างไม่แม้แต่จะมองหน้าเขาด้วยซ้ำ
"ก็เห็นอยู่ว่าว่างมาก..." ขุนศึกก้าวเข้ามาขวางทาง ดวงตาคมกริบวาววับด้วยความกวนอารมณ์
"ก็ฉันบอกว่าไม่ว่างอยู่นี่ไง.." เธอกอดอกใส่เขาอย่างหงุดหงิด ชัดเจนว่ากำลังพยายามจะหนี
"ฉันกับใคร พูดให้ดีๆ...เดี๋ยวจะโดนไม่ใช่น้อย.." น้ำเสียงของพริกแกงเริ่มแข็งขึ้น สายตาดุกลับอย่างไม่ยอม
"กลัวตายล่ะ" พริกแกงเบ้ปาก ลอยหน้าลอยตาแบบจงใจกวนประสาทขั้นสุด
"บอกแล้วไงว่าอย่ากรอกสายตาไปมาอย่างกับคนขี้รำคาญ"
"ก็รำคาญไงคะ..." เธอสวนทันควัน ก่อนจะเบนหน้าหนี ทำเป็นไม่สนใจ
"หึ....ทีคืนนั้นยังขอให้ฉันกระแทกต่อไม่ยอมให้หยุด...ไม่เห็นจะทำหน้าตาขี้รำคาญแบบนี้เลยนิ ทำหน้าแบบนี้ไม่น่ารักเลยนะ....ฉันชอบสีหน้าเธอเวลานอนครางอยู่บนเตียงมากกว่า"
ขุนศึกยกยิ้มมุมปาก เอ่ยเสียงต่ำพร่าด้วยความเจตนาแกล้งสุดตัว พร้อมแววตาที่จ้องอย่างรู้ทัน
"นี่ !!!! ไม่มีเรื่องพูดแล้วหรือไง ถึงได้เอาเรื่องบนเตียงมาพูดแบบนี้.."
เสียงเธอดังลั่น หูแดง หน้าแดง ก่อนจะเหลียวมองรอบตัวด้วยความตกใจ
"มี...แต่อยากพูดเรื่องนี้ก่อน มีปัญหาอะไรไหม ?"
เขายังคงตีหน้ายียวนไม่หยุด มือซุกกระเป๋ากางเกงอย่างคนที่ถือไพ่เหนือกว่า
"ไอ้โรคจิต..!" พริกแกงกัดฟันกรอด ใจเต้นระส่ำเพราะคนตรงหน้าเล่นไม่ไว้หน้า
"เวลาพูดกับผัวก็พูดให้มันดีดีหน่อยสิครับ น้องพริกแกง" น้ำเสียงลากยาวแบบเจตนากวนอารมณ์ขั้นสุด ทำเอาเธอเบิกตากว้าง
"นายรู้จักชื่อฉัน..?.." เสียงเธออ่อนลงในทันที ใจเต้นแรงเพราะไม่คิดว่าเขาจะรู้
"อืม...ผัวรู้จักชื่อเมียแล้วมันแปลกตรงไหน ถ้าไม่รู้สิถึงจะแปลก.." ขุนศึกโน้มตัวลงมาเล็กน้อย กระซิบข้างหูเธอเบาๆ ด้วยน้ำเสียงที่อาบไปด้วยความเจ้าเล่ห์
"ใครเป็นเมียนาย พูดให้ดีดี...พูดแบบนี้ฉันเสียหายนะ.." เธอกระถดตัวถอยหลังอย่างลืมตัว ใบหน้าร้อนผ่าว
"ใครที่ครางลั่นอยู่บนเตียงให้ฉันกระแทกจนฟ้าสางก็คนนั้นแหละ...แล้วอีกอย่าง...เธอเสียหายตรงไหน...เธอเป็นคนเรียกร้องหาฉันเอง...ฉันต่างหากที่เป็นผู้เสียหาย..." เขาโน้มตัวลงมาอีกเล็กน้อย กระซิบอย่างยั่วเย้า ขณะที่รอยยิ้มที่มุมปากยังคงแต่งแต้มอยู่
"เสียหายยังไง..?????...นายเป็นผู้ชายเอาอะไรมาเสียหาย" พริกแกงสวนกลับอย่างไม่ยอมแพ้ แต่ใบหน้าขึ้นสีจัด
"ก็คืนนั้นฉันบำเรอเธอตั้งหลายยกจนเอวฉันแทบเคล็ด...เธอฟันฉันแล้วทิ้ง ไม่ยอมกลับมารับผิดชอบ แบบนี้เรียกว่าเสียหายไหม!"
เสียงเขาดังขึ้นเล็กน้อย เจตนาให้คนแถวนั้นได้ยินชัด ขุนศึกพูดเสียงดังชัดถ้อยชัดคำ พลางแสยะยิ้มเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าเธออาย และยิ่งรู้ก็ยิ่งอยากแกล้ง พริกแกงรีบ ยื่นมือขึ้นปิดปาก คนเป็นพี่ในทันที
"หยุดเลยนะ!" เธอกระซิบลอดไรฟัน หน้าขึ้นสีจัด ก่อนจะเหลียวซ้ายแลขวาอย่างร้อนรน
"คนเขาจะได้ยินกันหมดแล้ว!!!" ขุนศึกหัวเราะในลำคอเบาๆ ก่อนจะกระซิบใกล้หูเธออีกครั้ง
"งั้นคืนนี้...จะให้กระซิบเบาๆ เหมือนเมื่อคืนไหมล่ะ..."
ขุนศึกพูดออกมาเสียงดัง อันที่จริงก็กะจะแกล้งยัยตัวแสบของเขานั่นแหละ...พริกแกงรีบเอามือปิดปากคนเป็นพี่ทันที ก่อนจะมองไปยังบริเวณรอบข้าง กลัวว่าจะมีคนอื่นมาได้ยิน
"นี่นาย..!!!! จะพูดเสียงดังทำไม..
"จับขนาดนี้ เข้าห้องน้ำเลยดีไหม..
"ไอ้บ้า..!!!" พริกแกงรีบดึงมือตัวเองกลับทันที เมื่อเห็นสายตาคุกคามวาววับจากคนตรงหน้า สายตาที่บอกชัดว่าอีกฝ่ายเริ่มหมดความอดทนและพร้อมจะทำอะไรก็ได้เพื่อเอาคำตอบให้ได้
"มองทำไม...มีอะไรก็รีบพูด ฉันมีนัดต่อ.." น้ำเสียงเธอห้วนจัด พยายามรักษาท่าทีแข็งกร้าว ทั้งที่หัวใจเต้นรัวจนแทบหลุดจากอก
"นัดกับใคร ?"
"นัดกับใคร แล้วเกี่ยวอะไรกับนาย ?" พริกแกงเถียงกลับทันควัน แต่กลับต้องหลบตาเขาในจังหวะต่อมา
"นอนเอากันทั้งคืนขนาดนั้นยังบอกไม่เกี่ยวอีกเหรอ...หรือเธอจะให้ฉันทวนความจำให้ว่าฉันเกี่ยวกับเธอยังไง" ขุนศึกยิ้มมุมปาก สายตายียวนประสาทจ้องลึกเข้าไปในดวงตาเธอราวกับอ่านใจออก
"นี่นาย ! ฉันบอกแล้วไงว่าอย่ามาพูดเรื่องบนเตียงแบบนี้ เรื่องคืนนั้นมันแค่อุบัติเหตุบนเตียง นายช่วยลืมๆมันไป ทำเหมือนมันไม่เคยเกิดขึ้นไม่ได้เหรอ..."
"อุบัติเหตุคือสิ่งที่ไม่ได้ตั้งใจจะทำให้มันเกิด แต่เธอกับฉันมันไม่เป็นแบบนั้น...ยังไงฉันก็เป็นผัวเธอแล้ว...ฉันมีสิทธิ์ที่จะรู้เรื่องทุกอย่างเกี่ยวกับเธอ.."
"คืนเดียวไม่นับว่าเป็นผัวหรอกนะ..."
เสียงประชดประชันหลุดออกจากริมฝีปากบางของพริกแกง พร้อมกับสายตาค้อนปะหลับปะเหลือกที่พยายามกลบเกลื่อนความร้อนวูบในอกซ้าย ฝ่ามือเย็นเฉียบกำแน่นอยู่ข้างลำตัวราวกับต้องสะกดกลั้นบางอย่าง
"งั้นอีกสักคืนสองคืนดีไหม...จะได้เรียกผัวได้เต็มปาก."
น้ำเสียงของเขาราบเรียบ ฟังดูไม่เร่งเร้า แต่แววตากลับสื่อชัดถึงความเจ้าเล่ห์ที่จงใจจุดไฟให้เธอปั่นป่วน ความนิ่งของขุนศึกนั้นกลับยิ่งทำให้เธอร้อนรุ่มยิ่งกว่าเปลวไฟ
"เห่อะ ! ยังไงก็จะเป็นผัวฉันให้ได้เลยใช่ไหม..."
พริกแกงเชิดหน้าเล็กน้อยแต่เสียงสั่นสะท้อนความหวั่นไหวลึกๆ ที่แม้แต่ตัวเธอเองก็แทบไม่ยอมรับ
"อืม.." เขาพยักหน้า ยอมรับหน้าตาเฉยราวกับมันคือเรื่องปกติสามัญ ดวงตาคมกริบจ้องลึกเข้าไปในดวงตาคู่นั้นอย่างมั่นใจ ไม่มีแววลังเล
"ฝันไปเถอะ...ไอ้บ้า...ไอ้คนโรคจิต.."
เธอถอยคำด่าอย่างหวังให้เขาได้สติ แต่ใจกลับเต้นแรงอย่างบ้าคลั่ง ทั้งกลัว ทั้งเขิน ทั้งสับสน แต่เขากลับไม่สนใจคำพูดนั้นแม้แต่น้อย
"อย่าเปลี่ยนเรื่อง บอกมาว่านัดกับใครเอาไว้..." น้ำเสียงเขากดต่ำลงเล็กน้อย ทุ้มลึก ชวนให้ขนลุก พริกแกงเบิกตากว้างน้อยๆ อย่างระแวง
"ไม่บอก.." พริกแกงยืนกรานเสียงแข็ง แต่ถอยหลังไปก้าวหนึ่งอย่างระวัง หัวใจเต้นถี่จนน่ากลัวว่าเขาจะได้ยิน
"ถ้าไม่บอกฉันจะจับเธอลากไปกินในห้องน้ำตอนนี้ซะเลย...กำลังหิวอยู่พอดี..."
ขุนศึกพูดพลางยิ้มร้าย สองมือล็อกที่เอวคอดไว้แน่นแล้วกระชากเบาๆให้เธอขยับเข้ามาใกล้ กลิ่นกายของเขาแตะปลายจมูก ทำให้เธอเผลอกลั้นหายใจโดยไม่รู้ตัว
"...นี่นายเป็นตัวอะไรกันแน่...หิวเมื่อไหร่ถึงได้วิ่งเข้าห้องน้ำ...อาหารหลักอยู่ในนั้นเหรอ..."
แม้จะพยายามเอ่ยเย้ากลับด้วยน้ำเสียงประชดประชัน แต่เสียงของพริกแกงกลับสั่นไหวเล็กน้อย ความใกล้ชิดที่มากเกินไปทำให้เธอเริ่มตั้งรับไม่ทัน
"ปากดีแบบนี้จูบสักทีดีไหม..." ขุนศึกโน้มใบหน้าเข้าหาเธอมากขึ้นอีกนิด ดวงตาคู่นั้นลุกวาบด้วยความร้อนแรง
"อย่านะ !!!!!!"
พริกแกงรีบยกมือปิดปากตัวเองไว้ทันที ตาเบิกกว้างด้วยความตกใจ เธอรู้ว่าเขาเอาจริง และเธอเองก็เริ่มควบคุมตัวเองไม่อยู่
"ถ้าไม่อยากให้ทำ...งั้นก็รีบบอกมา..." เสียงเขานุ่มลงอย่างอันตราย เธอเม้มปากแน่น สับสนกับความรู้สึกของตัวเองแต่สุดท้ายก็ยอมแพ้
"นัดกับเพื่อนเอาไว้..จะไปดูหนัง..."
คำตอบหลุดออกจากปากราวกับเสียงกระซิบ เขาผละใบหน้าที่โน้มเข้าหาเธอออกเล็กน้อย ยิ้มบางราวกับเสียดายโอกาสทอง
"หึ..."
"เพื่อนคนไหน...?" เสียงเขายังติดรอยยิ้มแต่แฝงแรงกดดันไม่แพ้คำขู่
"อะไรอีก..?!" เธอขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ
"ถามว่าเพื่อนคนไหน ผู้หญิงหรือผู้ชาย"
"ผู้หญิง ชื่อพิ้งค์พลอย กับมะนาว เป็นเพื่อนสนิทฉันเอง...เรียนด้วยกันมาตั้งแต่มัธยมต้น...พอใจยัง..."
น้ำเสียงของเธอเริ่มหงุดหงิด บางส่วนเพราะคำถามจุกจิกของเขา บางส่วนเพราะหัวใจยังเต้นไม่เป็นจังหวะจากเหตุการณ์เมื่อครู่
"โอเค๊....ละเอียดดี" เขาพยักหน้าอย่างพึงพอใจ
"ถ้าโอเคก็ปล่อยมือออกจากเอวของฉันได้แล้ว..."
น้ำเสียงของเธอเย็นชาขึ้นมาอีกระดับ แววตาดุๆ จ้องเขาเขม็ง ขุนศึกยอมปล่อยมือออกแต่โดยดี ทว่ากลับไม่ละสายตาไปจากรูปร่างและการแต่งตัวของเธอ
"มองอะไร ?"
"...พรุ่งนี้อย่าให้เห็นใส่กระโปรงตัวนี้อีก.."
"อะไรนะ ?!" เธอแทบจะโวย
"หูหนวกเหรอ..."
"นายอะดิ...เป็นบ้ารึไง..มีสิทธิ์อะไรมาสั่งฉัน..."
เขายักคิ้ว ทิ้งท้ายด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย แต่ดวงตาคมกริบเต็มไปด้วยความหมายลึกซึ้งที่แทงลึกเข้าไปถึงขั้วหัวใจ
"สิทธิ์ของผัวน่ะ...แม้เธอจะยังไม่ยอมรับก็เถอะ"
"ตุบ !!!!! อืออ ..."
ขุนศึกโยนถุงกระดาษที่มีโลโก้แบร์นด์ดังอยู่ในนั้นใส่มือพริกแกง เธอรับไว้แทบไม่ทัน ก่อนที่คนเป็นน้องจะทำหน้างุนงง
"อะไรอีก.."
"เปิดดูเอง.."
"ชุดนักศึกษา....?..." เธอเลิกคิ้วสูงเมื่อเห็นเสื้อเชิ้ตสีขาวรีดเรียบและกระโปรงทรงสอบที่พับไว้อย่างประณีต
"ชุดเด็กมหาลัย ไม่ใช่เด็กอนุบาลแบบที่เธอชอบใส่...." คำพูดติดจะประชด แต่แฝงความใส่ใจที่เธอไม่อยากยอมรับ
"เห้อ ! นี่นายจะมาวุ่นวายกับฉันทำไมเนี้ย....พ่อก็ไม่ใช่..."
"ก็เป็นผัวไง..เมียดื้อต้องโดนดัดนิสัย.."
"เห่อะ !!!"
พริกแกงหัวเราะประชดประชันออกมา ก่อนจะทำสีหน้าเบื่อหน่ายขั้นสุด เถียงไปก็เท่านั้น ผู้ชายอะไรเอาแต่ใจเป็นบ้า คิดเอง เออเองไปซะทุกเรื่อง...หลังจากที่รับถุงที่บรรจุชุดนักศึกษาใหม่ที่มองด้วยตาก็รู้แล้วว่าเป็นกระโปร่งทรงยาวคุมเข่า คนตัวเล็กถอนหายใจพรืดอย่างหงุดหงิด..ก่อนจะเดินหน้าบูดบึ้งออกไปทันที ส่วนคนเป็นพี่ยืนยิ้ม หัวเราะในลำคออย่างพึงพอใจในผลงานของตัวเอง...
@ห้องชมรม
"ไปไหนมาวะ" : จอมทัพเอ่ยถามขึ้นทันทีที่เห็นเพื่อนเดินกลับมา สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความสงสัย ดวงตาเป็นประกายซุกซนตามประสาคนชอบแหย่
"เข้าห้องน้ำ" ขุนศึกตอบเสียงเรียบ ไม่มองหน้า
"คนเดียว?" : จอมทัพเลิกคิ้วถาม พลางเท้าคางมองอย่างจับผิด รอยยิ้มมุมปากแบบกวนประสาทผุดขึ้นทันที
"เสือก!" ขุนศึกหันขวับ ตอบเสียงห้วนก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงข้างๆ ด้วยท่าทีหงุดหงิดเล็กน้อย
"อ้าว...ไอ้นี่..." จอมทัพหัวเราะเบาๆ ก่อนจะหยิบขนมในถุงมากินพลางพูดต่อ
“กินเยอะ ระวังจะติดคอตายนะมึง... แล้วเกิดวันนึงเจอคนที่ใช่...แล้วเขามารู้ประวัติของมึง...มึงอาจจะไม่ได้เกิดก็ได้นะเว้ย”
ขุนศึกเหลือบตามองอย่างรำคาญ "คนอย่างกู...ไม่เคยยอมให้ใคร...กูจำเป็นต้องง้อผู้หญิงด้วยเหรอ...ผู้หญิงพวกนั้นต่างก็เข้าหากูเพราะเงิน..."
"เห่อะ! อย่าพึ่งมั่นใจไป ไอ้เพื่อนรัก ผู้หญิงไม่ได้เป็นเหมือนกันทุกคน" : จอมทัพส่ายหน้าช้าๆ ก่อนจะพูดเสียงราบแต่หนักแน่น
ขุนศึกถอนหายใจแรง ก่อนจะพิงพนักพิงเก้าอี้ “แต่ส่วนมากที่เจอก็เป็นแบบนั้นตลอด ไม่ใช่เหรอ...”
"ปักใจเชื่อแบบนั้น พูดไปก็คงเปล่าประโยชน์..." : จอมทัพตอบเบาๆ พลางส่ายหน้าไปมา ก่อนจะหันไปหาอีกคนที่นั่งเงียบอยู่นาน
"ว่าแต่มึงเหอะ...สนใจน้องเสื้อสีชมพูคนนั้นป่ะ..." : จอมทัพเหลือบตามองเสือใต้ที่ยังคงนั่งอ่านหนังสือ ไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้น
"ไม่สน..." : เสือใต้ตอบทั้งที่ยังไม่เงยหน้าจากหนังสือ เสียงนิ่งแต่ชัด
"หึ...โกหก...กูเห็นมึงแอบเหลือบตามองน้องเขาอยู่..." : ขุนศึกเอ่ยแทรก น้ำเสียงล้อเลียนพลางหัวเราะในลำคอ
"เสือก!" : เสือใต้สะบัดหน้าใส่ทันควัน สีหน้าดูเหมือนจะยังใจเย็น แต่หางคิ้วกระตุกเล็กน้อย
"ไม่สนก็ดี...มึงช่วยกูเลือกหน่อย...กูจะจีบใครดีวะ ระหว่างน้องพริกแกงกับน้องพิ้งค์พลอย...น่ารักทั้งคู่...กูลำบากใจ..." : จอมทัพยิ้มกว้าง เอียงคอทำหน้าทะเล้น
"ไอ้จอม!!!!" : ขุนศึกกับเสือใต้ตะโกนลั่นขึ้นพร้อมกัน เสียงดุดันจนคนทั้งห้องเงียบกริบ สายตาทั้งสองคนจ้องมองเขาเขม็งอย่างกับจะฆ่า
"กูผิดอะไร..." : จอมทัพทำหน้างุนงง สะบัดขนมในมือไปมาอย่างมึนงง “ผิดอะไรแค่จะจีบผู้หญิงเอง…”
- Writer
