@2 ชั่วโมงต่อมา > คอนโดขุนศึก
ขุนศึกพาพริกแกงกลับมาที่คอนโดของเขาเอง แสงไฟในโถงหน้าห้องสลัวลงเพราะเป็นเวลาดึก เงาของทั้งสองทอดยาวไปตามพื้นไม้ลามิเนตเย็นเยียบ ขณะที่เสียงลิฟต์ปิดลงเบื้องหลัง คนเป็นน้องยืนนิ่งอยู่หน้าประตูห้องนอน ดวงตากลมโตเต็มไปด้วยความลังเล กำมือตัวเองแน่นจนข้อนิ้วซีดขาว หัวใจเต้นแรงเหมือนจะทะลุอกออกมา เธอไม่กล้าก้าวขาเข้าไปในห้องนั้น ห้องของผู้ชายที่ทะเลาะกับเธอแทบทุกครั้งที่ได้สบตากัน ใบหน้าหวานปรากฏร่องรอยกังวลอย่างชัดเจน จังหวะนั้นเอง ขุนศึกที่ยืนพิงประตูอยู่ด้านในก็ถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะเอ่ยปากพูดขึ้นเพื่อคลายความเงียบและลดท่าทีระวังตัวของอีกฝ่ายลง
"กลัวฉันพามาฆ่าหรือไง ?" พริกแกงขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วหลุบตามองพื้น
"ไม่ใช่แบบนั้นสักหน่อย...." เสียงของเธอเบาเหมือนลมพัดผ่าน
"แล้วทำหน้าแบบนั้นหมายความว่ายังไง..." ขุนศึกเลิกคิ้ว มองเธออย่างจับผิด ดวงตาคมกริบมีแววเจ้าเล่
