เพราะตั้งแต่มีสตรีจากต่างยุคเข้ามาป่วนหัวใจ เขาก็กลายเป็นคนคิดมากและดูเหมือนจะนึกถึงแต่เรื่องของเมียรักอยู่ตลอดเวลา จนบางทีดูเหมือนเขาจะถูกผู้อื่นมาสิงสู่มิต่างจากซูเยว่เลย นั่นคือสิ่งที่คนรอบตัวอ๋องผู้นี้คิด
และแน่นอนว่ามันมิได้เกิดแค่กับอ๋องผู้พี่คนเดียว เพราะหรานจวิ้นนั้นก็มิต่างกันนัก เพียงแต่ว่าเขายังมิเคยลองชิมรสรักของสตรีต่างยุคผู้นี้ จึงยังมิทันถึงขั้นหลงใหลเช่นไป่จวินก็เท่านั้น คืนนี้หรานจวิ้นจึงคิดที่จะจัดการกับนางเสีย เพราะอย่างน้อยจะได้ถือโอกาสมีบุตรไปเสียเลย
“ดึกแล้วท่านไปพักผ่อนเถอะ เอาไว้พรุ่งนี้ค่อยเจอกับเหล่าองครักษ์แล้วกัน อย่างไรเสียทุกคนก็อยู่กับข้า ท่านอย่าได้ห่วงไปเลย ยามนี้ข้าอยากหาความสุขกับชายาคนงามนางคงรอแย่แล้วกระมัง” หรานจวิ้นเอ่ยเยาะอีกฝ่าย เพราะเขาคิดว่าทูตหนุ่มผู้นี้คงมีใจให้ซูเยว่เป็นแน่ ทูตหนุ่มจึงคำนับอีกฝ่ายก่อนจะขอตัวกลับห้อง
“ให้คนของเราเฝ้าจวนน้องหญ
