ANG bilis at ang lakas ang pintig ng puso ko na hindi ko mapigil-pigilan. Ngayon ko lang talaga naranasan na nandilim ng sobra ang paningin ko habang umaapoy sa galit ang aking mga mata. Pakiramdam ko, may lumalabas na usok sa mga butas ng aking mga ilong at sa aking mga tainga.
Dahan-dahang napa-hawak sa si Athalie sa kan’yang mga pisngi habang nanginginig ang kan’yang mga kamay. Naka-tagilid s’ya sa ‘kin na tila nagbabadyang umiyak. Mas lalo lang ginatungan ang inis ko.
“Ikaw pa ang iiyak-iyak diyan?! May nadamay pa na’ng dahil sa kasamaan mo! Nahospital si Brown! Nalason sa pinadala mong mansanas para sa ‘kin!” Unti-unti n’ya akong binalingan ng tingin. Doon ko nakitang tumulo ang kan’yang mga luha.
“I-I don’t know what you are talking about! Anong mansanas?! Anong lason na pinagsas
