เมียเด็กของมาเฟีย

สังคมจอมปลอม

@ มหาลัยเอกชนชื่อดัง

“ เฮ้อ ฉันเบื่อจังขี้เกียจกลับบ้านวันนี้ ”

หญ้าหวานนักศึกษาปีหนึ่งคณะบริหารธุรกิจมหาวิทยาลัยชื่อดัง หันมาพูดกับกลุ่มเพื่อนสาวของเธอ

“ ฉันก็เบื่อขี้เกียจไปงานกับที่บ้านเหมือนกัน ”

มายมิ้นหันมาพูดเห็นด้วยกับหญ้าหวานเพราะพวกเธอนั้นไม่ชอบที่จะไปงานสังคมอะไรแบบนี้แต่เพราะฐานะทางสังคมของพวกเธอทำให้พวกเธอนั้นที่เป็นลูกสาวเพียงคนเดียวต้องไปร่วมงานนี้

“ ชิ่งกันไหม ” หญ้าหวานถามมายมิ้นออกมา

“ ถ้าทำได้ก็ดีสิเพราะงานนี้เป็นงานของคุณหญิงย่าแกเลยนะหญ้าหวาน ”

มายมิ้นหันมาพูดกับเพื่อนรักของเธอออกไปเพราะว่างานเลี้ยงในวันนี้เป็นงานที่คุณย่าของหญ้าหวานนั้นจัดขึ้น

“ ฉันอยากเป็นแกจังนานา ”

หญ้าหวานยู่หน้าให้เพื่อน ออกมาเพราะนานานั้นเป็นเพียงแค่เด็กทุนฐานะธรรมดาที่มาเรียนในมหาลัยแห่งนี้

“ อย่าเป็นอย่างฉันเลยชีวิตฉันไม่ได้สุขสบายมากหรอก ”

นานาพูดกับเพื่อนสาวของเธอออกมาเพราะว่าเธอนั้นเป็นเด็กบ้านนอกที่โชคดีได้ทุนมาเรียนที่มหาลัยเอกชนชื่อดังแห่งนี้ไม่ใช่อย่างเพื่อนรักของเธอทั้งสองสาวที่เป็นลูกคนรวยแต่เธอก็โชคดีที่หญ้าหวานและมายมิ้นนั้นเป็นเพื่อนกับเธอเพราะทั้งสองสาวไม่เคยดูถูก ชีวิตของนานาเลยต่างจากลูกคนรวยคนอื่นที่ชอบดูถูกเธอ

“ งั้นแกไปกับฉันมั้ยงานวันนี้เป็นงานของคุณย่าฉันเองแกจะได้ไปเห็นสังคมจอมปลอมของพวกฉัน “ หญ้าหวานเอ่ยชวนเพื่อนรักของเธอออกมาเพราะเธอเองก็อยากจะพานานาไปเห็นสังคมของพวกเธอสังคมที่มีมีแต่คนใส่หน้ากากหากันเพื่อผลประโยชน์ทั้งนั้น

” ไม่ดีกว่าช่วงเย็นฉันต้องไปทำงาน “

เพราะว่าช่วงเย็นนั้นหลังจากที่เลิกเรียนนานาต้องไปทำงานที่ ที่ร้านกาแฟหลังเลิกเรียนนั่นเองและร้านกาแฟก็จะปิดประมาณสี่ทุ่มทำให้ช่วงเวลาหลังเลิกเรียนนานานั้นไม่เคยได้ไปไหนกับเพื่อนทั้งสองคนนอกซะจากวันหยุดของร้านเธอถึงได้ไปเดินเล่นกับเพื่อนสาวทั้งสองคน

” สลับตัวกันไหมนานา “ หญ้าหวาน พูดกับนานาออกมาแต่คำที่เธอพูดนั้นเธออยากทำมันได้จริงๆ

” เฮ้อ “ นานาได้แต่ถอนหายใจออกมาเพราะตั้งแต่ที่เธอรู้จักกับย่าหวานและมายมิ้นมาสองคนนั้นชอบหลีกเลี่ยงที่จะไปงานอะไรพวกนี้และเวลาที่ทั้งสองคนจะต้องไปออกงานก็จะต้องมีคำบ่นออกมาอยู่ตลอดจนเธอนั้นเริ่มชินไปกับเพื่อนรักของเธอทั้งสองคนแล้ว

” งั้นฉันกลับก่อนนะต้องกลับไปเตรียมตัวอีกเดี๋ยวคุณแม่จะดุเอา “ เพราะว่าไม่มีทางเลือกชิงก็ไม่ได้มายมิ้นเลยบอกกับเพื่อนรักทั้งสองคนของเธอออกมา

” เคกลับดีดีล่ะแล้วเจอกันที่งาน ไปนานาฉันไปส่งแกที่ร้านกาแฟ “

หญ้าหวานบอกกับมายมิ้นและเธอเองก็หันมาพูดกับนานาเพราะว่าร้านกาแฟที่นานาทำอยู่นั้นเป็นทางผ่านกลับคอนโดของเธอซึ่งทุกวัน เธอก็จะเป็นคนไปส่งนานาถึงแม้ว่าเพื่อนจะปฏิเสธอยู่ตลอดแต่พอความเอาแต่ใจของเธอเองทำให้นานานั้นยากที่จะปฏิเสธเธอได้เลยจำยอมต้องให้หญ้าหวานไปส่งที่ร้านในทุกเย็น

สองสาวที่เดินแยกจากมายมิ้นมาแล้วก็เดินตรงมายังรถสปอร์ตคันหรู ที่จอดอยู่ในลานจอดรถของคณะบริหารและ หญ้าหวานก็ขึ้นไปนั่งยังฝั่งคนขับตามด้วยนานาที่มานั่งข้างๆ เท้าเล็กเหยียบคันเร่งออกจากลานจอดรถและมุ่งหน้าไปยังร้านกาแฟที่นานาทำอยู่เพียงไม่ ถึง 5 นาทีหญ้าหวานก็มาจอดยังหน้าร้านกาแฟที่เธอคุ้นเคย

” ขอบคุณนะหญ้าหวาน “ นานาบอกขอบคุณเพื่อนรักของเธอออกไป

” เค ฉันไปล่ะ ไปงานสังคมจอมปลอมที่น่าเบื่อ “ หญ้าหวานยังคงพูดออกมาในสิ่งที่เธอนั้นไม่ชอบจนนานายิ้มให้เพื่อนไม่ได้และเธอเองก็ลงจากรถไปจากนั้นหญ้าหวานก็ขับรถกลับมายังคอนโดของเธอ

@ คอนโดหรู TT

รถสปอร์ตคันหรูสีขาวขับเข้ามาจอดยังลานจอดรถ ของคอนโดและหญิงสาวก็ลงมาจากรถของตัวเองและเดินเข้าไปภายในคอนโดของเธอโดยที่หญ้าหวานนั้นเข้าไปในลิฟต์และกดไปยังชั้น ที่เธอนั้นพักอาศัยอยู่ คอนโดนี้เธอเพิ่งย้ายมาอยู่ได้ไม่นานเนื่องจากว่าหญ้าหวานนั้นจะขอทางบ้านของเธอได้ตอนแรกพ่อและแม่ของเธอและคุณย่าก็จะไม่ยอมให้เธอนั้นออกมาใช้ชีวิตอยู่คนเดียวข้างนอกแต่เป็นเพราะทนต่อความอ้อนของเธอนั้นไม่ไหวท่านทั้งสามเลยต้องยอมให้หญ้าหวานออกมาอยู่ข้างนอกเพียงลำพัง

ตี๊ดตี๊ด

เสียงสั่นดังออกมาจากกระเป๋าสะพายราคาแพงของหญิงสาวหญ้าหวานเลยไม่รอช้าที่จะหยิบมันออกมาดูว่าใครเป็นคนโทรเข้ามาหาเธอ

สายเรียกเข้า

~~ คุณแม่คนสวย ~~

ทันทีที่เห็นว่าเป็นเบอร์โทรของแม่หญ้าหวานก็ไม่รอช้าที่จะกดรับรับสายจากคนที่โทรมาทันที

” ว่าไงคะคนสวยของหนู “

”“ แม่ให้คนเอาชุดไปให้ลูกแล้วอีก 5 นาทีชุดจะไปถึงหญ้าหวานกลับมาถึงคอนโดแล้วใช่ไหมลูก “” อัญญาพูดกับลูกสาวคนสวยของเธอเข้ามาใน สาย

“ หนูเพิ่งถึงค่ะหนูไม่ไปไม่ได้หรอคะคุณแม่ ” หญ้าหวานตอบแม่ของเธอออกมาและเธอเองก็ถามคำถามที่รู้ คำตอบอยู่แล้วกับคนเป็นแม่ของเธอออกมาเผื่อว่าแม่ของเธอนั้นจะช่วยหาทางเลี่ยงให้เธอได้

“” ไม่ได้จ้ะเพราะงานนี้เป็นงานของคุณหญิงย่า ถ้าเป็นงานอื่นแม่ยังพอช่วยคุยกับคุณหญิงย่าและคุณพ่อให้เราได้ “” เพราะอัญญารู้ดีว่าลูกสาวของเธอนั้นไม่ชอบงานสังคมอะไรแบบนี้และหลายครั้งที่เธอนั้นช่วยให้ลูกสาวไม่ต้องไปงานแต่ครั้งนี้เป็นงานที่คุณแม่ของคุณธนาธิปจัดขึ้นทำให้เธอนั้นช่วยลูกสาวที่จะหลีกเลี่ยงไปงานงานวันนี้ไม่ได้

“ ก็ได้ค่ะไปก็ไป หญ้าหวานแค่รู้สึกเบื่องานแบบนี้เพราะมีแต่คนจอมปลอมกับสังคมจอมปลอม ” ในเมื่อเลี่ยงไม่ได้หญ้าหวานก็รับคำจากแม่ของเธอ

“” จากแม่ส่งชุดไปแล้วลูกแต่งตัวและมาถึงที่งานก่อนหนึ่งทุ่มนะลูก “” อัญญาบอกกับลูกสาวของตัวเองอีกครั้ง

“ ค่ะแล้วเจอกันนะคะ ” แล้วสองแม่ลูกก็วางสายจากกันโดยที่ย่าหวานนั้นก็ขึ้นมามายังห้องของเธอก่อนและรอคนของผู้เป็นแม่นำชุดที่จะใส่ไปงานในคืนนี้มาให้เพียงไม่นานเลขาของแม่เธอก็นำชุดที่จะใส่ไปงานในคืนนี้มาให้เธอ

กริ๊งกริ๊ง

เสียงกริ๊งหน้าห้องของหญ้าหวานดังขึ้นหญ้าหวานจึงลุกไปเปิดประตูให้คนที่มา

” คุณอัญญาให้เอาชุดมาให้คุณย่าหวานค่ะ “ เลขาสาวของแม่เธอพูดกับเธอออกมาและยื่นถุงกระดาษราคาแพงแบรนด์ดังให้กับเธอ

” ขอบคุณค่ะ “

หญ้าหวานรับชุดจากเลขาของแม่จากนั้นเลขาของแม่เธอก็กลับไปเธอเลยเดินกลับเข้ามาภายในห้องด้วยความเบื่อหน่ายที่จะต้องไปปั่นหน้าในงานวันนี้

” เฮ้อ เลี่ยงไม่ได้ก็ต้องไปปั่นหน้าสินะวันนี้ “ เธอเมาชุดที่อยู่ในถุงและพูดออกมาจากนั้นหญ้าหวานก็เดินเข้าห้องนอนของตัวเองไปเพื่อที่จะอาบน้ำและแต่งตัวไปงานในคืนนี้