เขายิงคำถามออกไป ก่อนจะมองหน้าลูกน้องที่ชื่อไผ่ซึ่งส่ายหน้าเร็วๆ
“เปล่าครับ เราเป็นเพื่อนกัน”
“เพื่อนแบบไหนมาเฝ้ากันตอนอาบน้ำ? คิดว่ากูโง่เหรอ”
“ค...คือ”
ไผ่ก้มหน้านิ่ง เนื้อตัวสั่นเทิ่มเพราะความกลัว มิเกลเห็นแบบนั้นก็เป็นฝ่ายพูด
“เกลให้ไผ่มาอยู่เป็นเพื่อนเอง คุณไม่เห็นเหรอว่าที่นี่โคตรเปลี่ยว ใครรับรองความปลอดภัยให้เกลได้บ้างล่ะ”
เธอเอ่ยออกไปแบบนั้น มาร์ตินกลั้วขำในลำคอ
“สารรูปอย่างเธอใครจะทำอะไร?”
“...”
“แล้วมึงน่ะ ไม่มีงานทำหรือไง?”
“ม...มีครับ”
“กูขอสั่งว่าอย่ามาวุ่นวายตอนมันอาบน้ำอีก กลับไป”
“ครับนายท่าน...ขอโทษนะมิเกล”
ไผ่หันมองมิเกลอย่างรู้สึกผิด ทว่าเป็นมิเกลเองที่รู้สึกผิดมากกว่า
เมื่อสองวันก่อน หลังจากที่ลงมาจากบ้านใหญ่และลั่นวาจาท้าทายมาร์ตินออกไป เธอก็คิดแผนการบางอย่างเพราะอยากแน่ใจว่าผู้ชายใจร้ายคนนี้คิดอะไรกับเธอกันแน่
มิเกลจึงไปขอร้องไผ่ให้มาอยู่เป็
