“กูจะหาตอนนี้”
“เอ่อ...ค...ครับ”
เขาละสายตาจากลูกน้องที่จุ้นจ้าน สองมือหนากางร่มก่อนจะเดินออกไปท่ามกลางสายฝนที่โหมกระหน่ำ จุดมุ่งหมายของเขาคือกระท่อมโทรมๆ ที่พึ่งจะถีบประตูให้พังคาเท้าเมื่อตอนเย็น
มาร์ตินคิดว่านาฬิกาของเขาน่าจะหายแถวๆ นั้น ต้องใช่แน่นอน แม้ว่าฝนจะตกหนักแค่ไหนแต่มาเฟียหนุ่มก็ไม่สนใจ เขาเดินกางร่มไปเรื่อยๆ จนถึงหน้ากระท่อม มาร์ตินถือวิสาสะผลักประตูเข้าไปโดยไม่จำเป็นต้องเคาะเพราะที่นี่ก็เป็นทรัพย์สินของเขา แทนที่จะมองหานาฬิกาที่ ‘อ้าง’ ว่าทำหาย แต่สายตากลับกวาดมองหาใครบางคนเป็นอันดับแรก
จากที่อารมณ์คงที่ก่อนหน้านี้เปลี่ยนไปทันที เพราะแทนที่ภายในกระท่อมเก่าโทรมนี้จะมีนักโทษของเขาอยู่ ทว่าตอนนี้ว่างเปล่า
ทั้งที่เป็นเวลากลางดึกและฝนก็ตกหนัก แต่มิเกลไม่อยู่ในที่พักของตัวเอง ไฟโทสะสุมทับอัดแน่นในฉับพลัน เพราะความคิดแรกที่แล่นเข้ามาในหัวของมาร์ตินคือเธอไปอยู่กับคนงานผู้ชา
