(พระลักษณ์)
"ตอนเด็กๆเป็นนักมวยด้วยเหรอ?"
"อ่า..ก็ไม่เท่าไหร่หรอกนักมวยมือสมัครเล่นแต่คว้าเหรียญทองได้แค่นั้น"
แยมเหลือบมองผมด้วยสายตาแบบ เออเอาที่มึงอยากโม้เถอะ ก่อนจะก้มดูกรอบรูปต่อ และมันเป็นรูปช่วงที่ผมเป็นเด็กอยู่จริงๆ
"ตอนนั้นกูป.6 ได้มั้งแล้วลุงเตยแกเป็นค่ายมวยผมเลยไปเล่นกับพวกพี่แฝดลูกลุงแก โคตรสนุกเลยตอนนั้น"
"แล้วตอนนี้ไม่ได้เข้าชมรมมวยเหรอ?"
"มันวุ่นวายว่ะแยม เค้าเคยไปอยู่แล้วแต่อยู่ไม่พ้นอาทิตย์ก็ออกอ่ะ"
"ซ้อมหนักเหรอ?"
"ผู้หญิงตามมาแอบดูบ่อยจนรำคาญเลยออก"
ปึ่ก!
"ฮ่าๆ อะไรเนี้ยแค่นี้ก็หึงเหรอครับ?"
ผมว่าพร้อมกับสวมกอดแยมไว้จากด้านหลังหลังโดนแยมฟาดเข้าที่แขน ก่อนจะเดินกอดแยมมานั่งลงที่ปลายเตียง ขณะที่แยมกำลังเม้มปากมองรูปภาพของผมอยู่ และใช่ตอนนี้แยมกำลังอยู่ในห้องของผม
"ไม่ได้หึงแต่มันมันเขี้ยว"
แยมหันมาบีบที่ปลายคางของผมก่อนจะวางกรอบรูปไว้ที่เตียงพร้อมมองสบตาผมนิ่
