วันหนึ่ง
1.23 am.
(ก็รู้ว่าไม่มีเวลา แต่เค้าไม่คิดว่าเบ้บจะไม่มีเวลาขนาดนี้)
"ขอโทษ ขอโทษจริงๆนะแต่งานเยอะจริงๆแล้วพี่ที่ทำงานก็ยังชวนไปดื่มต่ออีก...จะปลีกตัวก็ยากเลย"
ฉันมองใบหน้าของคนรักตัวเองที่กำลังงองำ เพราะกำลังไม่พอใจฉันที่เอาแต่ทำงานจนหามรุ่งหามค่ำจนไม่มีเวลาโทรคุยกับเขาแบบนี้ แต่ดีหน่อยที่วันนี้พระลักษณ์ตื่นมารอคุยกับฉันที่เพิ่งกลับมาถึงห้องและจัดการอาบน้ำและเตรียมพร้อมสำหรับงานพรุ่งนี้
(พี่ที่ฝึกงานเธอเกินไปป่าวกะจะไม่ให้มีเวลาส่วนตัวเลยรึไง)
"เอาน่าอีกไม่กี่วันเดี๋ยวเค้าก็ฝึกงานเสร็จแล้ว"
(ใจจะขาดแล้วเธอ ทำไมเธอต้องจับสลากได้ไปไกลจากเค้าด้วยนะ)
พระลักษณ์พูดในลำคออย่างงอแง และฉันรู้ว่าที่เขากำลังเป็นแบบนี้เพราะเขาคิดถึงฉันจนทนจะไม่ไหวแล้วไง และใช่ตอนนี้ฉันมาฝึกงานและมันอยู่ภาคใต้ของประเทศเพราะจับสลากได้ ส่วนพระลักษณ์เขาฝึกแถวมอเพราะเอกเขามันหาที่ลงง่าย และคนไม่ได้เยอะจนต้
